Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, τμήμα μαιευτικής – 10:30 π.μ.
Μια ετοιμόγεννη στο κρεβάτι παίρνει κοφτές ανάσες και βρίζει τον άντρα της.
«Καριόλη, τράβα να φωνάξεις κάποιον, φου-φου-φου-φου, τρέχα, ρε μαλάκα, ΓΕΝΝΑΩ!»
Ο άντρας της βγαίνει στο διάδρομο κάθιδρος.
Μετά από λίγο μπαίνει ένας νοσοκόμος στο θάλαμο. Περπατάει με το πάσο του.
«Ορίστε, τι πρόβλημα έχετε;» λέει στην ετοιμόγεννη και κάθεται στην καρέκλα δίπλα της.
Εκείνη τον κοιτάει από πάνω μέχρι κάτω.
«Γεννάω, φου-φου-φου-φου, τι πρόβλημα έχω, γεννάω.»
Ο νοσοκόμος βγάζει ένα τετράδιο και σημειώνει κάτι.
«Όνομα;» τη ρωτάει.
Εκείνη του λέει, ανάμεσα σε κοφτές ανάσες.
«ΑΦΜ;» τη ρωτάει μετά.
«ΑΦΜ; ΤΙ ΤΟ ΘΕΣ ΤΟ ΑΦΜ ΑΝΘΡΩΠΕ ΜΟΥ; ΓΕΝΝΑΩ ΣΟΥ ΛΕΩ, ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΦΤΑΣΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΣΤΟ –φου-φου-φου-φου.»
«Σας παρακαλώ, κυρία μου, μη φωνάζετε, τη δουλειά μας προσπαθούμε να κάνουμε κι εμείς... Σε ποια ΔΟΥ ανήκετε;»
Η γυναίκα ουρλιάζει: «ΑΑΑΑΑΑΑΑΑ»,
«Στην πρώτη;» τη ρωτάει ο νοσοκόμος.
Τότε μπαίνει ο σύζυγος.
«Αγάπη μου, βρήκα το γιατρό.»
Πίσω του έρχεται ένας τύπος που βαριεστημένα προσπαθεί να φορέσει τη ρόμπα του χειρούργου, αλλά έχει μπερδευτεί. Απευθύνεται στον «νοσοκόμο»:
«Ρε Κώστα, πως το φοράνε αυτό το πράγμα;»
Η γυναίκα τον κοιτάζει με γουρλωμένα μάτια.
«Ποιος είσαι εσύ; Που είναι ο γιατρός μου;»
«Γιώργος Θεοχαράκης, ορκωτός λογιστής...» λέει ο γιατρός. «Ο γιατρός σας μετατάχτηκε... Κάπου.»
«ΑΑΑΑΑ», κάνει η γυναίκα, «βγαίνει!!!»
«Κάντε κάτι, γιατρέ», λέει ο σύζυγος.
«ΠΟΙΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ, ΗΛΙΘΙΕ» φωνάζει η γυναίκα.
«Τι να κάνω;» λέει ο Θεοχαράκης.
Μετά απευθύνεται στον νοσοκόμο: «Κώστα, βράσε νερό. Και φέρε μερικές καθαρές πετσέτες.»
«ΑΑΑΑΑΑΑ», στριγκλίζει η γυναίκα.
«Υπομονή, αγάπη μου», της λέει ο σύζυγος.
«Τι υπομονή, ρε καριόλη; Αν εσένα σου έβγαινε ένα πεπόνι μέσα από τον κωΑΑΑΑΑΑ!»
Ο νοσοκόμος βγαίνει –με το πάσο του- από το θάλαμο. Ο «γιατρός» πλησιάζει αμήχανα τη γυναίκα.
«Ανοίξτε, ε, τα πόδια σας», της λέει.
«ΆΙ ΓΑΜΗΣΟΥ!!! ΑΑΑΑ», φωνάζει αυτή.
«Μην την παρεξηγείτε», λέει ο σύζυγος, «έτσι γίνεται όταν στρεσάρεται.»
Ο «νοσοκόμος» περπατάει σαν χαμένος στο διάδρομο, ψάχνοντας για βραστήρα.
Βλέπει μια νοσοκόμα.
«Αδελφή, ξέρεις που θα βρω ζεστό νερό;»
«Δεν είμαι νοσοκόμα», λέει αυτή. «Σήμερα με φέρανε από τα ΚΕΠ... Αλλά νομίζω ότι έχει μηχάνημα με καφέ στη γωνία.»
«Βγάζει και ζεστό νερό;»
«Μάλλον, δεν ξέρω, από τα ΚΕΠ ήρθα.»
Ο «νοσοκόμος» πάει στη γωνία και αρχίζει να γεμίζει ένα πλαστικό ποτήρι με ζεστό νερό. Καθώς γυρνάει με το νερό και χαρτοπετσέτες ακούει κλάματα μωρού. Ο «γιατρός» βγαίνει στην πόρτα, ιδρωμένος και χαμογελαστός.
«Άστο, Κώστα, γεννήθηκε. Αγόρι είναι... Νομίζω.»
Ο «νοσοκόμος» κοιτάει το ποτήρι και μετά λέει:
«Να φέρω το βιβλίο να του βγάλουμε ΑΜΚΑ;»
Απόσπασμα απο το sanejoker
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου