Βέβαια η Αρβελέρ έχει άλλη άποψη. Όπως μου είπε πρόσφατα, «η αναποτελεσματικότητα του κράτους» είναι αυτή που κάνει τα παιδιά μας (και τους θείους μας) xρυσαυγίτες. Δείτε εδώ αν θέλετε ξανά την συνέντευξη της γηραιάς σοφής κυρίας. Και μην αρχίσετε κάποιοι τις κομπορρημοσύνες του τύπου «τι να μας πει και η συμβιβασμένη Αρβελέρ» γιατί όταν αυτή εμπόδιζε τον Λεπέν να μπει στην Σορβόννη εμείς τρέχαμε πίσω από τον Ντελόρ μήπως πάρουμε κανένα «πακέτο». Αλλά ας επιστρέψω στο θέμα μου. Η ανίκανη πολιτεία λοιπόν είναι αυτή που τροφοδοτεί με ψήφους την Χρυσή Αυγή. Δεν λέω κράτος, λέω πολιτεία γιατί αυτό δεν έχουμε, πολιτεία. Αστυνόμους έχουμε, δικαστές έχουμε, δημοσίους υπαλλήλους έχουμε, υπουργούς έχουμε, κόμματα έχουμε, πολιτεία όμως που να φροντίζει για την ευτυχία ή τουλάχιστον την ασφάλεια των πολιτών της δεν έχουμε. Και ας αρχίσω από αυτό. Όταν πας σούρουπο στο Ρέντη ή στο Περιστέρι, ακόμη και στους Αμπελοκήπους και το Παγκράτι, θα δεις τα παντζούρια να σφραγίζουν. Όλη η χώρα έχει παραδοθεί στον φόβο και στους ιεροκήρυκες του μίσους. Και αυτό δεν θα αλλάξει αν δεν περιοριστεί η ανεξέλεγκτη εισροή μεταναστών. Αν δεν υπάρξει δηλαδή πρώτα από όλα μια γενναία συμφωνία με την Τουρκία, την πύλη της παράνομης μετανάστευσης. Και καλό θα ήταν ο Αβραμόπουλος αντί να συνερίζεται ξοφλημένους αλβανούς εθνικιστές, να πιάσει δουλειά. Να πιέσει την Ευρώπη να «επεκτείνει» τα σύνορα Σέγκεν μέχρι την Τουρκία; Να διαπραγματευτεί με τον Ερντογάν; Δικό του πρόβλημα. Όσο όμως το πρόβλημα στον Έβρο και στα νησιά δεν λύνεται, ασφάλεια δεν θα υπάρξει.
Ο Τσίπρας έκανε προεκλογικά μια πρόταση που λοιδορήθηκε. Να δώσουμε περισσότερες ευκαιρίες στις επανενώσεις οικογενειών νόμιμων μεταναστών. Ναι, είναι σωστό. Όπως επίσης σωστό είναι οι «ξένοι» που βρίσκονται νόμιμα εδώ, να έχουν πολιτικά δικαιώματα, να ψηφίζουν στις τοπικές εκλογές, όπως σωστό είναι να αποκτούν την ελληνική ιθαγένεια τα παιδιά τους (που γεννιούνται εδώ και τελειώνουν εδώ το δημοτικό και το γυμνάσιο). Και επιπλέον είναι απαράδεκτο να έχουν παγώσει οι διαδικασίες χορήγησης ασύλου σε ανθρώπους κυνηγημένους που προσπαθούν να βρουν καταφύγιο στην Ευρώπη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αλλά όλα αυτά μπορούν να γίνουν, μόνο αν γίνουμε… Γαλλία (βρε τι με έπιασε σήμερα με την Γαλλία!). Μόνο δηλαδή αν περιορίσουμε τον αριθμό των μεταναστών σε αυτούς που μπορούμε να εντάξουμε (όχι στα συσσίτια αλλά στη κοινωνία). Στην Γαλλία των 66 εκατομμυρίων κατοίκων, νομιμοποιούνται και μένουν στην χώρα κάθε χρόνο 30.000 μετανάστες. Ήταν το όριο που είχε βάλει ο Σαρκοζί και το σεβάστηκε ο Ολάντ («υπό τις παρούσες συνθήκες η Γαλλία δεν μπορεί να νομιμοποιεί παραπάνω από 30.000 μετανάστες το χρόνο», δήλωσε ο αρμόδιος σοσιαλιστής υπουργός). Θέλετε να τους έχουν ξεφύγει και άλλοι τόσοι και να ζουν παράνομα στα προάστια και τον Νότο; 60.000 μετανάστες.
Στην Ελλάδα έχουμε πάνω από 100.000 καινούργιους μετανάστες κάθε χρόνο ενώ σύμφωνα με τον πληθυσμό μας (και τα γαλλικά στάνταρτ) θα έπρεπε να είχαμε 5.000 ή άντε 10.000! Έτσι ο φόβος τους ξένου έγινε ιδεολογία τα τελευταία χρόνια. Εκεί βρήκαν και πάτησαν (πολλές φορές και κυριολεκτικά) οι μπρατζωμένοι σκοταδιστές της Χρυσής Αυγής. Όλα τα άλλα («Χυτήριο», Τατσόπουλος) είναι φιοριτούρες για να περνάνε ευχάριστα την ώρα τους. Μπορεί η πολιτεία να κλείσει αυτή την κάνουλα ψήφων στην Χρυσή Αυγή; Θυμάμαι όταν μαχαιρώθηκε ο 44 χρονος στην Γ’ Σεπτεμβρίου (περιμένοντας με μια βιντεοκάμερα στα χέρια την έγκυο γυναίκα του), ο Γιώργος Παπανδρέου εξερράγη. Είπε «φτάνει πια με την εγκληματικότητα» και έδωσε εντολή στον Πάγκαλο να συγκαλέσει μια σύσκεψη! Είχαν δηλαδή τον πόνο τους οι Έλληνες είχαν και κάποιους να τους δουλεύουν. Θα μου πεις «περασμένα ξεχασμένα». Ναι, αρκεί να μας πείσει το «σύστημα» ότι άλλαξε μυαλά. Να στρωθούν κάτω οι κυβερνητικοί εταίροι και να βρουν λύσεις. Και είναι η ευκαιρία και για την αριστερή αντιπολίτευση (του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ) να συναινέσει ώστε να υπάρξει σήμερα μια εθνική στρατηγική για την μετανάστευση και την εγκληματικότητα. Γιατί η ανασφάλεια στους δρόμους πλήττει πρώτα από όλα τους φτωχούς, από αυτούς αφαιρεί οξυγόνο. Κι αν βρουν λύση σε αυτό, οι πολιτικοί μας, εδώ θα είμαστε να τους δώσουμε και άλλη ύλη (δικαιοσύνη, ανάπτυξη, παιδεία, πρόνοια…).
Εν ολίγοις η χώρα έχει ανάγκη από πολιτική και όχι από αντιρατσιστικές και αντιφασιστικές καμπάνιες. Γι’ αυτό έχουμε την Benetton. Εκτός αν θεωρούμε την Χρυσή Αυγή, την χρυσή μας ευκαιρία να ασχολούμαστε πάλι με το επιφαινόμενο και όχι με το σημαινόμενο (που λέγαμε κάποτε στις συνελεύσεις).
Του Σταύρου Θεοδωράκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου