Αν ήξερες πόσοι εξ’ αιτίας σου άτυχοι πέρασαν στην αυτοκτονία
Αν ήξερες πόσα όνειρα γκρέμισες και πέρασαν στην ανυπαρξία
Αν ήξερες τι λύπη μοίρασες σε εκατομμύρια κόσμο που πέρασαν σε ανέχεια
Αν ήξερες πόσοι νέοι είδαν τα οράματά τους να διαλύονται και να περνούν στην χώρα της ανθρώπινης αμφισβήτησης
Αν ήξερες τι ερείπια άφησες πίσω σου με μια σου απόφαση για υποταγή
Αν ήξερες πόσο διακινδυνεύει μια περήφανη χώρα, ένα έθνος να γίνει προτεκτοράτο αυτών που της έχυσαν το αίμα
Αν ήξερες πως χιλιάδες θα έτρεχαν να σώσουν τις περιουσίες τους από την αναλγησία της δολιότητας
Αν ήξερες αυτή την στιγμή πως κλαίει ένα παιδί γιατί δεν έχει να φάει και ο πατέρας του με κολλημένη την τρέλα κοιτάζει το μπαλκόνι σαν λύση, και φταις εσύ γι αυτό
Αν ήξερες, αν ήξερες…
Μα ναι! Όλα τάξερες, όλα τα ξέρεις!. Τα ήξερες όλα από την αρχή. Τίποτα δεν κάνεις χωρίς να μετράς όλες τις συνέπειες. Ήρθαν οι επόμενοι από σένα,και οι μεθεπόμενοι, και θάρθουν και άλλοι το ίδιο σαν και σένα γαλουχημένοι. Όλοι συνεχιστές σου, σαν να μην ήταν αυτοί που σε καταδίκαζαν, αυτοί που σε διαπόμπευαν αλλά και σε… χειροκροτούσαν. Γελάς; Τώρα σε δικαιώνουν;
Όχι, απλά απομυθοποιούν το ποιόν σου. Λένε πως υπάρχουν κι άλλοι σαν κι εσένα και ακόμα πιο πνευματώδεις. Και ακόμα πιο στυγνοί και ακόμα αποτελεσματικοί. Είναι όλοι αυτοί που θα μας αφήσουν χωρίς πατρίδα, ιδανικά, ελεύθερη ζωή, ευημερία, ανθρωπιά.
Αν ήξερες και καταλάβαινες, αν είχες αισθήματα και ένιωθες θα τελείωνες πάραυτα με την μίζερη ζωή σου.
Πώς να σε δικάσω, πώς να σε καταδικάσω. Εσύ έχεις το ακαταλόγιστο κι εγώ διαλύομαι. Εσύ περιπλανιέσαι σε πέντε ηπείρους κι εγώ χάνομαι σε κινούμενη άμμο. Εσένα σε φτύνουν κι εσύ κοιτάς τον ουρανό μη και ψιχαλίζει κι εγώ πληγώνομαι ακόμα και μ’ αυτόν που στα φανάρια μου χώνει κάτω από την μύτη μου τα χαρτομάντιλα της … μιζέριας! Εσένα σε προστατεύουν Θεοί και δαίμονες κι εγώ πληρώνω ακόμα και γι αυτά που δεν έχω κάνει.
Τελικά αυτή η χώρα σε ποιους ανήκει και ποιοι την κυβερνούν;
Από το αἰέν ἀριστεύειν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου