Ευτυχώς που ήταν η ΕΡΤ...

Χίλια ευχαριστώ, Θεούλη μου, που στο μυαλό και την πρακτική της κυβέρνησης, υπό τον Αντώνη Σαμαρά, ήταν το κλείσιμο της αμαρτωλής ΕΡΤ και όχι η διαχείριση κάτι ίσως και πολύ πιο σημαντικού για τη χώρα μας.

Κινδυνολογία, ασύμβατη και ασύμμετρη σύγκριση; ΟΧΙ. Αγωνία για το τι μπορεί να συμβεί σε αυτό τον τόπο που ανήκει όχι μόνο σε όσους διοικούν, αλλά και σε αυτούς που διοικούνται. Αγωνία για την πολιτική του αναποτελεσματικού τσαμπουκά που καταλήγει σε αδιέξοδα και ανεπανόρθωτες βλάβες.

Από το βράδυ της 11ης Ιουνίου συμμετέχω στενά και επίμονα στις συζητήσεις και τις επαφές με όσους προσπαθούν να λύσουν το μίτο της Αριάδνης που προκάλεσε η απόφαση Σαμαρά να βάλει λουκέτο στην ΕΡΤ.
Εκ του αποτελέσματος μέχρι αυτή την ώρα, τρέμω μπροστά στα πολιτικά και διοικητικά αποτελέσματα που προκάλεσε αυτή η απόφαση, ακόμη και σε όσους εντέλλονται να την υλοποιήσουν.
Η απόγνωση δεν είναι ζωγραφισμένη στο πρόσωπο των απολυμένων, αλλά στο πρόσωπο κυρίως αυτών που προσπαθούν να καταλήξουν σε λύση.

Το γενετήσιο πρόβλημα αυτής της κρίσης είναι το πολιτικό κύτταρο του εμπνευστή της. Ενός πολιτικού που γαλουχήθηκε από πολύ μικρός στη λογική της αυλής και του περιβάλλοντος. Πότε στην αυλή του Ευάγγελου Αβέρωφ, στη συνέχεια του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ακολούθως στη δροσερή 11ετία της Κηφισιάς και εσχάτως και πάλι διορισμένος ευρωβουλευτής και υπουργός στη συνέχεια από τον Κώστα Καραμανλή. Σε όλη αυτή τη διαδρομή, διορισμένος σχεδόν από τη νιότη του στην κεντρική πολιτική σκηνή, παρέλειψε να παρακολουθήσει τα σημεία των καιρών. Καιροί που επιβάλλουν πλέον και τη συγνώμη, και την παραδοχή λάθους και τη γενναιότητα να αναλαμβάνεις την ευθύνη του λάθους σου.

Αν πραγματικά ο υπερασπιστής των ιδεών, κατά δήλωσ;h του, είχε αντιληφθεί την κυρίαρχη πολιτική συνθήκη των καιρών, η Χρυσή Αυγή δεν θα τον κυνηγούσε με στενό μαρκάρισμα, αλλά και οι υπουργοί του δεν θα εμφανιζόταν σχεδόν καθημερινά ενώπιόν μας με την απορία, πώς γίνεται να δημιουργήθηκε από το πουθενά ένα τόσο σκληρό αδιέξοδο.

Πέρα από τα παραμυθάκια για μικρά παιδιά, πως για όλα φταίνε οι εργαζόμενοι και στον αντίποδα ότι στην ΕΡΤ όλα έπρεπε να παραμείνουν ως είχαν, πρέπει να δούμε βήμα-βήμα τι ακριβώς έγινε και με ευθύνη ποιου. Και, πολύ περισσότερο, ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο μίας ακόμη αυθαιρεσίας.

Βήμα Μηδέν (Αφετηρία): Αν πραγματικά πίστευε ο πρωθυπουργός ότι λειτουργούσε μία αμαρτωλή ΕΡΤ, δεν θα την τροφοδοτούσε ούτε με τους συμβούλους του, ούτε με τους φίλους του, ούτε με τους ψηφοφόρους του ως πλεονάζον προσωπικό πολυτελείας. Θα φρόντιζε ο ίδιος να δώσει τον τόνο της πολιτικής του κουλτούρας. Έπραξε συστηματικά ακριβώς το αντίθετο.

Βήμα Πρώτο: Αν πραγματικά ο Πρωθυπουργός ήθελε να προχωρήσει σε μία μεταρρύθμιση που θα προέβλεπε να κλείσει την αμαρτωλή ΕΡΤ θα έπρεπε, πριν το ανακοινώσει, να έχει έτοιμο το σχέδιο της επόμενης ώρας. Και τους συμμάχους της επόμενης ώρας που όχι μόνο δεν είχε, αλλά λίγο έλειψε να βρεθεί στο «δρόμο» μίας εκλογικής αναμέτρησης. Αντιθέτως, όχι μόνο δεν ήξερε τι ήθελε να κάνει αλλά νιώθω βέβαιος ότι αγνοούσε τη συνταγματική επιταγή και ευρωπαϊκή συνθήκη να λειτουργεί Δημόσια Ραδιοτηλεόραση. Όταν του το είπαν ήταν ήδη αργά. Ή όταν το κατάλαβε δεν μπορούσε να γυρίσει το χρόνο. Ενώπιον όμως μόνο κομματικού ακροατηρίου το βάφτισε μεταρρύθμιση. Τι κρίμα που δεν συμφώνησε ούτε η κοινωνία ούτε η διεθνής κοινή γνώμη. Αυτοί όμως δεν συμμετείχαν στο συνέδριο.

Βήμα Δεύτερο: Αν πραγματικά δεν αποφάσισε το λουκέτο στην ΕΡΤ εξαιτίας της ανικανότητας της κυβέρνησης και του συνόλου των υπουργών του να βρουν δύο χιλιάδες υπαλλήλους προς απόλυση και επικουρικά προ του επικοινωνιακού Βατερλό της Γκάζπρομ-ΔΕΠΑ που αποφεύχθηκε λόγω ΕΡΤ, τότε θα έπρεπε να προβλέψει ότι σε μία Δημοκρατία υπάρχει και το θρασύτατο Σύνταγμα που πρέπει που και που να θυμάται ένας κυβερνήτης ότι είναι θεμέλιο του πολιτεύματος. Αν λοιπόν η απόφασή του ελήφθη με τις συμβουλές ενός διαφημιστή και ενός λομπίστα των πατριωτικών θέσεων, άντε και με κανέναν Μεσσήνιο κομματάρχη, τότε σίγουρα πρέπει να προκηρύξει άμεσα διαγωνισμό για την πρόσληψη νομικών συμβούλων στο πρωθυπουργικό γραφείο. Αλίμονο στη χώρα που ο κυβερνήτης της αποφασίζει ερήμην των νόμων και του Συντάγματος. Αυτός συνέβη σε αυτή την περίπτωση. Εκτός και εάν αποτελεί εθνική προδοσία για τους εργαζόμενους που κατέφυγαν στην προστασία του Συντάγματος. Και βολεμένοι και θρασείς.

Βήμα Τρίτο: Οι χειρισμοί και η ρητορεία περί βολεμένων και Αριστερών που κατέκλυσαν την ΕΡΤ, θα έπρεπε από την πρώτη στιγμή να διέπονται από τη σχετική τεκμηρίωση. Αντί αυτού είδαμε να εκτυλίσσεται σε όλο τον πολιτισμένο ντουνιά, μία πρωτοφανής εκδήλωση απαξίωσης και καταδίκης του μαύρου στις ελληνικές οθόνες. Κανείς δεν κατάφερε τα τελευταία τρία χρόνια να πετύχει τόσο μεγάλο σε χρονική διάρκεια και ένταση, διεθνή εξευτελισμό της Ελλάδας όσο η απόφαση Σαμαρά για την ΕΡΤ. Και ενώ μαχόμαστε για την παραμονή μας στο ευρώ της Οικονομίας, περάσαμε στη δραχμή των δημοκρατικών και πολιτισμικών δεδομένων της Ευρώπης και της Δύσης. Γιατί αυτό πραγματικά συνέβη. Η Ελλάδα, συγκρινόμενη με την Τουρκία και τη Συρία, επανήλθε στη δραχμή των ευρωπαϊκών αξιών.
Δεν έχω ακούσει και δεν έχω δει το παραμικρό για τους βολεμένους της ΕΡΤ εκτός από σπερμολογία και εξυπνάδες των γαλάζιων Χμερ. Άκουγα τον νυν υπουργό Ναυτιλίας να αποδομεί την ΕΡΤ με χαρτάκια και σημειώματα της καθοδήγησης, αλλά δεν ήξερε ότι ο πατέρας του Γιάννης Βαρβιτσιώτης ανέλαβε εξόδοις της ΕΡΤ3 να μας δείχνει τα μουσεία της Βόρειας Ελλάδας με κόστος ανά επεισόδιο 10 χιλιάδες ευρώ.

Βήμα Τέταρτο: Και, εν πάση περιπτώσει, το αποφάσισε. Να σπάσει αυγά. Ή τα μούτρα του. Γιατί μέχρι σήμερα συζητάμε και συζητάμε για το πριν, το ποτέ, το μετά. Τους έπιασε ο πόνος και αγωνία για τους απολυμένους που πριν μερικά βράδια ήταν διεφθαρμένοι και βολεμένοι; Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ απολύθηκαν κατά την κυβέρνηση. Τους τελείωσε μία πράξη νομοθετικού περιεχομένου γραμμένη στο πόδι με το χέρι του νικητή. Το χέρι του νικητή που ως άλλος εθνικός στρατός επιθυμεί τη νέα Βάρκιζα. Γιατί δεν μπαίνει σε εφαρμογή το σχέδιο που αποτελεί το όνειρο της νέας ηγεσίας του τόπου; Μήπως γιατί δεν υπάρχει και δεν πρόκειται να υπάρξει;

Μήπως γιατί αυτό που πραγματικά επιδιώκεται από την πρώτη στιγμή είναι να γυρίσουμε στις παραδόσεις; Στις παραδόσεις της ΥΕΝΕΔ που εξασφαλίζουν ένα αποστειρωμένο περιβάλλον για τα νέα ήθη της εξουσίας;

Μήπως αυτό που τελικά χρειάζεται αυτός που διοικεί με τη δεξαμενή του θυμικού του, είναι ένας μηχανισμός προπαγάνδας και όχι ενημέρωσης; Μήπως το νέο μας πολιτισμικό και αξιακό όραμα είναι η Αννίτα Πάνια; Γιατί όχι; Είναι καιρός για να σκεφτόμαστε; ΟΧΙ, είναι καιρός για να τρομάζουμε. Να κρυβόμαστε κάθε φορά που ο Άδωνις θα επιχειρεί να μας σώσει με ανανεωτικά σοκ. Τις αλλαγές στην ΕΡΤ δεν τις αρνήθηκαν οι εργαζόμενοι αλλά οι επικεφαλής που τοποθετήθηκαν από τον Πρωθυπουργό. Γιατί δεν θα είχαν την ευκαιρία να ξαναχτίσουν ό,τι θέλουν να ξαναχτίσουν με Μαυρομπλέ θεμέλια.

Επιμύθιο: Και ποιος πληρώνει για όλα αυτά; Στις ταβέρνες πάψαμε, πια, να μαλώνουμε για το ποιος θα πληρώσει τον λογαριασμό. Πληρώνουν όλοι ή αυτός που έχει. Εκτός από την ανέξοδη ρητορεία των συνεδρίων και των κομματικών ακροατηρίων, θα απαντηθεί το ερώτημα, πόσο κοστίζει το λουκέτο στην ΕΡΤ και ποιος και από πού θα το πληρώσει;

Αντέχει κανείς να δώσει μία καθαρή και σταράτη απάντηση για τα εκατοντάδες εκατομμύρια που θα πρέπει να καλύψουν τις υποχρεώσεις της «αμαρτωλής» που μέχρι τώρα τα έπαιρνε πέντε-πέντε από τον λογαριασμό της ΔΕΗ; Για τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση πρέπει να βρεθούν ισοδύναμα μέτρα διακοσίων εκατομμυρίων. Δεν βρίσκονται και ο ΦΠΑ παραμένει στο 23%. Για το γινάτι Σαμαρά να μπει λουκέτο στην ΕΡΤ περισσεύουν διακόσια ή και παραπάνω εκατομμύρια από τον ήδη ελλειμματικό προϋπολογισμό; Τον προϋπολογισμό που αφορά τους ανέργους, τα νοσοκομεία, τα σχολεία, τα φάρμακα, τις συντάξεις, την ανάπτυξη;

Και όταν μετά από λίγα χρόνια έλθει και ο λογαριασμός των νομικών απαιτήσεων για όλους αυτούς τους ανθρώπους που απολύθηκαν εκδικητικά και παράνομα, πού θα είναι ο σημερινός πρωθυπουργός για να παραλάβει και να πληρώσει τον Λογαριασμό;
Ίσως στην Κηφισιά όπου και πάλι θα έχει βρει ένα πρόσχημα για να αποσυρθεί. Γιατί θα πιστεύει, για μία ακόμη φορά -όπως και τις προηγούμενες, που αναζητούσε καταφύγιο στην Κηφισιά- ότι έγραψε Ιστορία.
Ευτυχώς, γιε μου, που συνέβη με την ΕΡΤ και όχι με κάτι άλλο…

Του Χρήστου Γιαννούλη 

δημοσιογράφος – μεταρρυθμισμένος της ΕΡΤ3, Μέλος Δ.Σ. ΕΣΗΕΜΘ