Ποντικοί μες στο βαρέλι

Ένας τρόπος εξολόθρευσης των ποντικών στα χτήματα παλιότερα ήταν ο κανιβαλισμός. Πιάνανε οι περιβολάρηδες καμπόσους ποντίκαλους ζωντανούς, τους βάζαν σ’ ένα βαρέλι δίχως τροφή, το καπακώνανε κιόλας από πάνω και τους αφήνανε εκεί επί μέρες.
Αυτοί για επιβιώσουν αρχίζανε να τρώνε ο ένας τον άλλον, ώσπου ο τελευταίος που απέμενε ήταν ο δυνατότερος κανίβαλος. Τον ξεκαπάκωνε τότε ο περιβολάρης και τον απελευθέρωνε να ζήσει το υπόλοιπο του βίου του μες στο χτήμα. Κι εκείνος, που είχε εθιστεί στο κρέας των ομοίων του, γινόταν πια κυνηγός κεφαλών και εξολόθρευε τις αποικίες ποντικιών που τύχαιναν στο δρόμο του. Μέχρι που γερνούσε κι αυτός και τον έτρωγε ο επόμενος κανίβαλος που είχε δημιουργήσει ο περιβολάρης.
Τον περιβολάρη τον ίδιον, τον έτρωγε η ζωή μιας και κανένας δεν γλυτώνει αλλά οι αλαζόνες και όσοι νιώθουν άτρωτοι και δυνατοί, κύριοι και κυρίαρχοι το χουν αυτό ξεχάσει και πεθαίνουν έντρομοι μόλις έρθει η ώρα τους και το αντιληφθούν.

Ένα βαρέλι με ποντικούς είναι το καταναλωτικό σύστημα, οι πόλεις, ο καπιταλισμός. Οι ποντικοί δελεάζονται με το όνειρο μικροαστού για να μπούνε μέσα στο βαρέλι, τους τάζουνε χίλια δυο, δουλειές και δάνεια, σπίτια και μεζονέτες και μόλις τους καταφέρουνε να αφήσουν την γη τους, την ελευθερία τους, τον άνθρωπο που ενσαρκώνουν, μόλις τους κάνουν καταναλωτές, γρανάζια, έγκλειστους, άτομα, ποντικούς, τότε αρχίζουν σταδιακά να τους κόβουν το χρήμα και το όνειρο, να τους λένε κιόλας πως το βαρέλι τελικά ήτανε δίχως πάτο αλλά αυτοί κορόιδα δεν μπορούνε πια να το σκάσουν από μέσα, είναι εγκλωβισμένοι, και τότε είναι που αρχίζει ο κυριολεκτικός κανιβαλισμός

Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο βρίσκεται σήμερα η δυτική καπιταλιστική “ανθρωπότητα”, με την κατάσταση να είναι οφθαλμοφανής στις μεγαλουπόλεις της νότιας Ευρώπης, όπου ήδη ο ένας τρώει τον άλλον αλλά και στον βορρά το ίδιο γίνεται, αυτό που γινόταν και στον νότο λίγο πιο πριν, όπου και πάλι ο ένας προσπαθούσε να φάει, και έτρωγε τον άλλον, μέσω του ανταγωνισμού, αφού οι καταναλωτές-ποντικοί έχουν πλέον εκπαιδευτεί να θεωρούν τον διπλανό τους ανταγωνιστή και όχι άνθρωπο, πόσω μάλλον συμπληρωματικό.

Ο κανιβαλισμός μέσω του ανταγωνισμού έδωσε τη θέση του στον κυριολεκτικό κανιβαλισμό, ο θάνατός σου η ζωή μου και θα σε φάω ζωντανό, φαινόμενο που ολοένα θα εντείνεται όσο η χρηματοοικονομική κρίση προχωρεί και στερεύει το χρήμα από τις τσέπες των ποντικών.

Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό ούτε για να κατανοήσει κανείς ότι πράγματι έτσι είναι η κατάσταση, ούτε για να αντιληφθεί πού οδηγεί όλο αυτό βέβαια. Αλλά αν κάποιος νομίζει ότι όλα αυτά είναι υπερβολές και ότι η σύγκριση είναι άστοχη, ας σκεφτεί πόσα εκατομμύρια ποντίκια κινούνται κάτω από τη γη κάθε μέρα, λέγοντας πως επιτέλους γίνανε πολιτισμένοι και είναι και πολύ τυχεροί αφού πάνε γρήγορα στις δουλειές τους με το μετρό…
Του Γιάννη Μακριδάκη