Τι κερδίζει η ελλάδα από την ιστορία του κουρέματος?
Το τρίτο το μακρύτερο κι ας βρεθεί ένας καραγκιόζης να το αμφισβητήσει. Προσέξτε: Το κούρεμα του 9% αφορά μόλις 135δις ευρώ του συνολικού χρέους και αφορά 10% επι του κεφαλαίου δηλαδή μόλις 13,5δις. Αν βάλουμε και τα επιτόκια τότε το κούρεμα μειώνεται περίπου στο 9%. Άρα από χρέος 350δις αυτή τη στιγμή, θα γλυτώσουμε 13,5δις ή αλλιώς μείωση χρέους (μη λιποθυμήσετε) 3,8% ή αν το θέλετε σε πιο σέξυ μορφή σχεδόν 6% του ΑΕΠ.
Και για να καταλάβετε τα μεγέθη. Τα 13,5δις που είναι η μείωση του χρέους, είναι μόλις 5δις λιγότερα από το χρέος που μας φόρτωσε η κυβέρνηση το πρώτο εξάμηνο του 2011. (12,7δις το έλλειμμα+4,1δις κάτι χρέη σε φαρμακευτικές και προμηθευτές νοσοκομείων+1,1δις για την αύξηση μετοχικού κεφαλαίου διαφόρων εταιριών+400εκ για ανάληψη χρεών τρίτων σαν τα 100εκ του μεγάρου μουσικής πχ=18,5δις). Άρα ό,τι κέρδισε ο ΓρΑΠ παλεύοντας με τα θηρία το μοίρασε και με το παραπάνω στα φιλαράκια του μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2011. Σκεφτείτε να μην ήταν και αυστηροί με τις φαρμακευτικές δαπάνες δηλαδή Και από τόκους? Τόση φασαρία έκανε ο ΓρΑΠ για τους νέους ευνοϊκούς όρους τοκισμού. Μεσοσταθμικά η ελλάδα όχι μόνο δεν κερδίζει από τους τόκους αλλά χάνει καθώς οι τόκοι του νέου προγράμματος βρίσκονται πολύ κοντά (και λίγο πάνω από) το 5% τη στιγμή που πάνω κάτω τα ομόλογα που θα λήξουν έχουν επιτόκιο κάτω από 5% (πιο κοντά στο 4,5μάλλον). Άρα που βρίσκονται οι πανηγυρισμοί του ΓρΑΠ? Στο μειωμένο επιτόκιο για τα 5 πρώτα χρόνια που συνίσταται σε περίπου 4,9% δηλαδή μόλις 0,1% λιγότερο από το επιτόκιο του πρώτου μνημονίου και φυσικά αρκετά υψηλότερο από το επιτόκιο των ομολόγων που λήγουν. Με λίγα λόγια αυτή η τράμπα μοιάζει με την περίοδο χάριτος που σου δίνουν οι τράπεζες προκειμένου στην αρχή να φαίνονται λίγοι οι τόκοι. Όμως στην ουσία οι τόκοι ακόμα και σε αυτή την περίοδο χάριτος θα είναι υψηλότεροι από τους σημερινούς άρα το κέρδος για τον προϋπολογισμό θα είναι αστείο. Χώρια φυσικά που σε 5 χρόνια από τώρα αυτοί οι τόκοι θα ανέβουν.
Άρα από την όλη τράμπα και τα ταχυδακτυλουργικά του προγράμματος τι κερδίζουμε? Τίποτα απολύτως. Ίσα ίσα ανταλλάσσουμε ομόλογα ελληνικού δημοσίου με κάτι περίεργα εργαλεία που θα τα χρωστάμε σε όλη την ευρώπη όπως έγινε και με το μνημόνιο ένα. Γιατί αυτό είναι σημαντικό? Διότι μπορείς να πεις πιο εύκολα αϊ γαμίσου σ’ έναν ιδιώτη ομολογιούχο ή ακόμα και σε ένα δημόσιο ταμείο άλλης χώρας, παρά να το πεις σε 27 χώρες συνολικά και ταυτόχρονα. Οπότε ουσιαστικά ο ΓρΑΠ συνεχίζει τη βασική δουλειά που κάνει από τη στιγμή που εκλέχθηκε πριν από περίπου 2 χρόνια. Υποθηκεύει το υπάρχων ελληνικό χρέος με τρόπους που είναι πολύ πιο δύσκολο να αναδιαπραγματευτεί, ενώ ταυτόχρονα το αυξάνει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς για τα δεδομένα της χώρας (υπενθυμίζω κατά 44δις μόνο το 2010 και ήδη 18,5δις το πρώτο εξάμηνο του 2011).
Διότι αν κάνουμε μια σούμα το τι έχει συμβεί στη χώρα τα τελευταία 2 χρόνια, θα δούμε πως τα αποτελέσματα, τα σκληρά αριθμητικά αποτελέσματα είναι φρικώδη. Δεν έχει σημασία τι ψέματα λέει ο πρωθυπουργός στις δηλώσεις του. Δεν έχουν σημασία ποιες είναι οι προσπάθειες που καταβάλουν οι υπουργοί στα λόγια. Σημασία έχει ο λογαριασμός.
Το Πασόκ παρέλαβε ένα δημόσιο χρέος ύψους περίπου 300 δις στο τέλος του 2009 και σήμερα αυτό το χρέος βρίσκεται περίπου στα 360δις ήδη και μέχρι το τέλος του χρόνου είναι πολύ πιθανό το χρέος να πλησιάσει τα 380δις χωρίς καμία ένδειξη πως αυτός ο ρυθμός θα μειωθεί σημαντικά μέσα στο 2012. Άρα ουσιαστικά για τα οικονομικά δεδομένα οι επιδόσεις της κυβέρνησης αυτά τα δύο χρόνια πλησιάζουν τις επιδόσεις της κυβέρνησης playstation στο ανέμελο 2009. Το έλλειμα κλείνει κάθε χρόνο άνω του 15% του ΑΕΠ μόλις βάλουμε μέσα και τα διάφορα δωράκια που δεν περιλαμβάνονται στο έλλειμμα κεντρικής κυβέρνησης.
Χέσε ψηλά κι αγνάντευε.
Σε αυτό το σημείο ο άγιος φλώρος άλλαξε μορφή και έγινε μια κατσίκα με 9 κεφάλια προσπαθώντας να μου απαντήσει στο σημαντικότερο ερώτημα που θα ήθελε να ακούσει ο μικρός πασόκος που όλοι κρύβουμε μέσα μας. Θα τα βγάλει πέρα η κυβέρνηση μετά τη συμφωνία? Η σύντομη απάντηση είναι όχι, η εκτενής έρχεται από κάτω.
Να δούμε λίγο τι κέρδισε η κυβέρνηση? Κέρδισε τη μη αποπληρωμή των 110δις του μνημονίου 1 που ήταν να πληρωθεί μεταξύ 2012-2016. Αλλά αυτό μας ήταν ήδη γνωστό και δεδομένο από τις 2 Δεκέμβρη του 2010, όταν ο άγιος γλυκέριος -μεγάλη η χάρη του- μου είχε αποκαλύψει την κάρα του. Σε αυτή μπορείτε να δείτε ότι οι μπλέ μπάρες που αφορούν τα 110δις του μνημονίου και οι οποίες θα έπρεπε να εξοφληθούν σταδιακά μέχρι το 2016 δεν έχουν μπει στον μετριοπαθή υπολογισμό που έκανε ο άγιος (μετριοπαθή στα όρια του αστείου αν σκεφτούμε πως προβλέπει έλλειμα 2012 στα 15δις ευρώ όταν ακόμα χτυπάμε 30άρες και 40άρες). Άρα τα 110δις ξέραμε πως είναι αδύνατο να αποπληρωθούν σε αυτό το διάστημα, γιαυτό και δεν πληρώνονται. Τι άλλο κέρδος είχε η κυβέρνηση? Τη χρηματοδότηση των ελλειμμάτων της για τα επόμενο ένα ή ενάμιση χρόνο (είναι αστείο να μιλάμε για παραπάνω, όπως ήταν αστείο να μιλάμε για το 2013 όταν υπογραφόταν το μνημόνιο 1 τον μάη του 2010). Αλλά αυτή η χρηματοδότηση δεν φτάνει για να ικανοποιήσει την εκλογική πελατεία της κυβέρνησης, με αποτέλεσμα το πασόκ να χάνει ολοένα και πιο σταθερά τις κοινωνικές και οικονομικές του συμμαχίες. Τίποτα δεν προβλέπεται στο σχέδιο που να δημιουργήσει συμμαχίες που θα επιτρέψουν στην κυβέρνηση να επιπλεύσει.
Τι άλλο κέρδος είχε η κυβέρνηση. Την αστεία μικρή μείωση τόκων για τα πρώτα 5 έτη. Αυτή θα φέρει κάποια μικρά αποτελέσματα στο έλλειμμα, αλλά αυτά τα αποτελέσματα θα είναι τόσο μικρά που θα εξαφανιστούν μέσα στην τεράστια αύξηση των τόκων που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια. Ο ΓρΑΠ σας λέει πως θα γλυτώσουμε 3δις σε τόκους, αλλά δεν σας λέει πως θα τα γλυτώσουμε σε σχέση με ένα υποθετικό μελλοντικό σενάριο. Με λίγα λόγια οι τόκοι που πληρώνει κάθε χρόνο το ελληνικό κράτος και οι οποίοι αυξάνοντα ραγδαία την τελευταία τριετία, θα συνεχίσουν να αυξάνονται απλά με μικρότερο ρυθμό από τις προηγούμενες προβλέψεις. Κι αυτό για 5 χρόνια πριν αρχίσουν να αυξάνονται πάλι ραγδαία. Άρα μηδέν εις το πηλίκο για τους πασόκους.
Άρα η ύφεση θα συνεχίσει να είναι βαθιά, το δημόσιο θα συνεχίσει να πληρώνει μόνο επιλεκτικά τους πελάτες του, η ανεργία θα συνεχίσει να ανεβαίνει και το πασόκ να χάνει τα κοινωνικά στηρίγματα που το έφεραν στην εξουσία. Κι όλα αυτά χωρίς να συμβεί καμία ιδιαίτερα χοντρή στραβή παγκοσμίως που είναι πολύ πιθανό να συμβεί.
Άδραξε την ημέρα
Διότι εκεί είναι το άλλο παιχνίδι. Καθώς πια ακόμα και οι πιο αισιόδοξοι συνειδητοποιούν πως η νεροτσουλήθρα στη δύση δεν έχει τελειωμό, αυτοί που έκαναν υπομονή να περάσει η μπόρα θα αρχίσουν να γίνονται ανυπόμονοι καθώς η μπόρα δεν τελειώνει. Κι αυτό δημιουργεί “ατυχήματα” τύπου Lehman. Είτε μιλάμε για το μικροκλίμα της ελλάδας (τύπου Leo Bernet και έδραση ψαλίδας), είτε για το παγκόσμιο σύστημα.
Στην ΕΕ αυτή τη στιγμή υπάρχουν ήδη 5 χώρες που βρίσκονται ντε φάκτο εκτός αγορών. 3 επίσημα και με τη βούλα (ελλάδα, ιραλνδία, πορτογαλλία) και 2 πρακτικά (ιταλία και κύπρος). Πολύ σύντομα οι “αγορές” με την ανοχή των κυβερνήσεων θα “επιτεθούν” και στους υπόλοιπους υποψήφιους (ισπανία, βέλγιο). Από αυτό το μπάχαλο το EFSF είναι πολύ μικρό και αδύναμο για να παρέμβει και να σώσει την παρτίδα. Οπότε σύντομα θα έχουμε καινούργιες κρίσιμες αποφάσεις. Γιατί το σύστημα είναι κουρδισμένο για να ωφελεί τον χρηματοπιστωτικό τομέα. Όπως συνέβη και σε αυτή τη σύνοδο, η πολιτική τάξη της ευρώπης παίζει με σημαδεμένη τράπουλα εις βάρος των πρώην πολιτών, νυν μουζίκων. Σε κάθε γύρο το λόμπυ του χρηματοπιστωτικού τομέα κερδίζει, στην ουσία υποθηκεύοντας την ίδια την ύπαρξή του. Περίεργο? Όχι. Πώς νομίζατε ότι βγήκε το τσιτάτο πως οι καπιταλιστές θα μας πουλήσουν το σχοινί για να τους κρεμάσουμε?
Απόσπασμα από το techiechan
