Τα όσα έρχονται στο προσκήνιο, σχετικά με τη διαχείριση των ελληνικών ομολόγων από την Τράπεζα της Ελλάδας, καθώς και ορισμένες άλλες κινήσεις του στενού επιτελείου του Γ. Παπανδρέου, ένα πράγμα αποδεικνύουν.
Μπορεί η οικονομική κατάσταση της χώρας να ήταν ιδιαίτερα κακή, αλλά η χρεοκοπία και η παράδοση στα νύχια του ΔΝΤ και της Ε.Ε. δεν ήταν καθόλου μονόδρομος.
Όσο αναδεικνύει, αλλά και η αναταραχή που –και πάλι- προκάλεσε στο οικονομικό επιτελείο η εκ νέου κατάθεση ερώτησης από 15 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, με επικεφαλής τη Βάσω Παπανδρέου, σχετικά με τους χειρισμούς της ΤτΕ, είναι άκρως ενδεικτικά του παρασκηνίου και των μεθοδεύσεων, που ακολουθήθηκαν για να παραδοθεί η χώρα στο ΔΝΤ.
Ακόμη και μετά το φθινόπωρο του 2009 υπήρχαν άμεσα βραχυπρόθεσμες εναλλακτικές λύσεις, που θα μπορούσαν, μάλιστα, (αν υπήρχαν άλλοι πολιτικοί συσχετισμοί υπέρ του λαού) να ενταχθούν σε ένα ευρύτερο πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση, προς όφελος των εργαζομένων.
Αλλά το επιτελείο του Γ. Παπανδρέου με την Τράπεζα της Ελλάδας, σε στενή συνεργασία με την Goldman Sachs, έκαναν μεθοδευμένα και συνειδητά όλες τις αναγκαίες κινήσεις, ώστε να ενταθεί η έως πνιγμού πίεση προς την οικονομία της χώρας από το χρηματιστικό κεφάλαιο και να ακυρωθούν οι όποιες εναλλακτικές δυνατότητες. Οι ευθύνες τους είναι τεράστιες, απέναντι στο λαό. Ιδού, πώς προώθησαν την εκχώρηση της χώρας στο ΔΝΤ και την Ε.Ε.:
1. Στις 5 Οκτωβρίου, την επομένη ακριβώς του εκλογικού θριάμβου του ΠΑΣΟΚ, ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας Γ. Προβόπουλος, ο οποίος από πριν από τις εκλογές βρισκόταν σε συνεννόηση με τον Γ. Παπανδρέου και τον Γ. Παπακωνσταντίνου, προβαίνει σε μια αδιανόητη κίνηση. Επιτρέπει τις «ανοιχτές πωλήσεις» των ελληνικών ομολόγων, διευρύνοντας το χρόνο εκκαθάρισης (δηλαδή πληρωμής) των πωλήσεων, που ήταν τρεις ημέρες κατά 10 επιπλέον ημέρες.
Στη συνέχεια δε, περιορίζει τις όποιες ποινές, σε περίπτωση που η συναλλαγή δεν εκκαθαρισθεί ούτε καν μετά την παρέλευση των 10 ημερών. Οι κινήσεις αυτές ανοίγουν το δρόμο στην υποτιμητική κερδοσκοπία πάνω στα ελληνικά ομόλογα.
Η αξία τους μπορεί να χειραγωγείται από τους διαχειριστές των μεγάλων κεφαλαίων και να πέφτει διαρκώς, ενώ την ίδια στιγμή εκτοξεύονται τα επιτόκια δανεισμού της χώρας (spreads) καθώς και τα ασφάλιστρα του χρέους (CDS), αποφέροντας τεράστια κέρδη στο χρηματιστικό κεφάλαιο. Ενώ, την ίδια στιγμή, η χώρα «πνίγεται» από τα επιτόκια δανεισμού, όπως ζήσαμε την προηγούμενη περίοδο.
Χωρίς αυτή τη διευκόλυνση των 10 ημερών και την επί της ουσίας ακύρωση των ποινών, σε περίπτωση μη εκκαθάρισης, όλο αυτό το παιχνίδι δεν θα μπορούσε να παιχτεί. Άξιος ο (ευμεγέθης) μισθός του κ. Προβόπουλου -που τυγχάνει και καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας.
2. Στις 3 Νοεμβρίου 2009 έγινε ένα, ιδιαίτερης σημασίας, γεύμα εργασίας μεταξύ τού πρωθυπουργικού επιτελείου, παρόντος του Γ. Παπανδρέου, με την κεντρική διοίκηση της Goldman Sachs.
Η Goldman Sachs συντονίζει τις διαδικασίες διαχείρισης του ελληνικού δημόσιου χρέους στις διεθνείς αγορές, επικεφαλής ενός κονσόρτσιουμ 21 τραπεζών. Την ίδια στιγμή, η Goldman Sachs ποντάρει τεράστια κεφάλαια στη χρεοκοπία της Ελλάδας.
Το τι διαμείφθηκε στη συγκεκριμένη σύσκεψη δεν έγινε γνωστό, αλλά η κατεύθυνση είναι προφανής και επιβεβαιώνεται από τα γεγονότα: προς τη χρεοκοπία ή την ελεγχόμενη χρεοκοπία.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Γ. Παπανδρέου, παρακάμπτοντας στην περίπτωση αυτή τις διαδικασίες της ανοιχτής διακυβέρνησης και τα βιογραφικά, έχει τοποθετήσει επικεφαλής του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους, τον Π. Χριστοδούλου, πρώην στέλεχος της ίδιας της Goldman Sachs.
3. Η Goldman Sachs αναλαμβάνει, υποτίθεται, να βρει εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης του ελληνικού δημόσιου χρέους. Στην πραγματικότητα, σταθερά προσανατολισμένη στη γραμμή της χρεοκοπίας, πετυχαίνει να «κάψει» κάθε τέτοια δυνατότητα.
Αυτό έγινε με το ενδεχόμενο αγοράς ομολόγων από την Κίνα. Το ίδιο έγινε στα μέσα Φλεβάρη, με την περίπτωση αγοράς ελληνικών ομολόγων ύψους 20 δισ. ευρώ από αυστραλιανό fund με επιτόκιο 4,4% – πολύ καλύτερο από το 6-7% που έδιναν τότε οι λεγόμενες αγορές
Έχοντας κλείσει όλες αυτές τις «οδούς διαφυγής» η προσφυγή στο «μηχανισμό στήριξης της Ε.Ε. και του ΔΝΤ» μπορούσε να παρουσιαστεί ως μονόδρομος.
Στις 3 Μάρτη ανακοινώθηκε το πρώτο πακέτο σκληρών αντιλαϊκών μέτρων από την κυβέρνηση (μείωση μισθών, αύξηση ΦΠΑ στο 21%, άνοιγμα ασφαλιστικού) και στις 25 Μάρτη πάρθηκε η απόφαση για τη δημιουργία του «μηχανισμού στήριξης» από ΔΝΤ και Ε.Ε.
4.Όμως, ακόμη και όλη αυτή η μεθόδευση δεν ήταν αρκετή. Χρειαζόταν να γίνει και η κατάλληλη μεθόδευση για την ενεργοποίηση του «μηχανισμού στήριξης». Έτσι, λίγες μέρες μετά τις 6 Απριλίου, υπάρχει εκείνη η διαβόητη δήλωση κυβερνητικού αξιωματούχου, που αμέσως έκανε το γύρο του κόσμου, ότι η Ελλάδα θα ζητήσει την αναθεώρηση του μηχανισμού, καθώς δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα κριτήριά του. Γίνεται χαμός! Τα spreads να εκτινάσσονται και το χρηματιστήριο καταρρέει.
Σε λίγες μέρες, στις 23 Απριλίου, ο Γ. Παπανδρέου ανακοινώνει την προσφυγή στο «σίγουρο λιμάνι» του ΔΝΤ και της Ε.Ε.
Στις 6 Μαΐου ψηφίζεται το επαίσχυντο Μνημόνιο, από τη Βουλή.
Η κρίσιμη δήλωση της 6ης Απριλίου, αυτή που πυροδότησε τον τελικό γύρο για την προσφυγή σε ΔΝΤ και Ε.Ε., δεν έγινε επίσημα γνωστό από ποιο κυβερνητικό στέλεχος προήλθε. Όλες, όμως, οι πληροφορίες συγκλίνουν στον Π. Χριστοδούλου, όπως προαναφέρθηκε, στενό συνεργάτη του Γ. Παπανδρέου.
Απόσπασμα από τον δρόμο της Αριστεράς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου