Η γυναίκα του Καίσαρα

Στον Καίσαρα χρωστάμε το όνομα του μήνα Ιουλίου, από αυτόν είναι και η λέξη Kaiser (κάιζερ) των Γερμανών, από εκεί και ο τσάρος στα ρώσικα· επίσης, από τον Καίσαρα είναι και η καισαρική τομή -αλλά το θέμα αξίζει ειδικό σημείωμα, ας μην το ξεπετάξουμε στο πόδι, ας περιοριστούμε στη γυναίκα του Καίσαρα.

Η οποία γυναίκα του Καίσαρα, σύμφωνα με την πασίγνωστη παροιμία, δεν αρκεί να είναι τίμια, πρέπει να φαίνεται κιόλας τίμια. Τη φράση αυτή τη λέμε για να τονίσουμε ότι τα δημόσια πρόσωπα δεν πρέπει μόνο να είναι ουσιαστικά, αλλά και τυπικά εντάξει, δεν πρέπει ούτε τους τύπους να παραβαίνουν.

Η συγκεκριμένη γυναίκα του Καίσαρα ήταν η δεύτερη σύζυγός του (η πρώτη είχε πεθάνει, αν και οι πηγές έχουν κάμποσες αντιφάσεις), και λεγόταν Πομπηία Σύλλα, κόρη της κόρης του γνωστού Σύλλα. 
Παντρεύτηκαν το 67 π.Χ. όταν ο Καίσαρας ήταν 33 χρονών. Πέντε χρόνια αργότερα, στη γιορτή της θεάς Αγαθής (έτσι τη λέει ο Πλούταρχος, στα λατινικά Bona Dea), η Πομπηία οργάνωσε στο σπίτι της μια θρησκευτική τελετή μόνο για γυναίκες.
Ένας νεαρός από καλή οικογένεια, αλλά μουρντάρης περιωπής (ο Πλούταρχος το λέει), ο Πόπλιος Κλώδιος Πούλχερ, είχε ερωτευτεί την Πομπηία, η οποία επίσης τα ’θελε (έτσι λέει ο Πλούταρχος), αλλά η Αυρηλία, η μητέρα του Καίσαρα, ήταν κέρβερος και δεν τους άφηνε να συναντηθούν. 
Όμως, με την ευκαιρία της γιορτής, ο Κλώδιος, που ακόμα ήταν αγένειος, μασκαρεύτηκε σε ψάλτρια (δηλαδή οργανοπαίχτρια) και μπήκε στο σπίτι. Όμως χάθηκε στους διαδρόμους της σπιταρώνας (δεν έμενε και σε δυαράκι ο Καίσαρας), και για κακή του τύχη έπεσε πάνω στην πεθερά, την Αυρηλία, η οποία και τον ξεσκέπασε, διότι παρά το μάγουλο βερίκοκο ο νεαρός δεν ήξερε να υποδυθεί τη γυναίκα.

Ο Καίσαρας χώρισε την Πομπηία, αλλά όταν έγινε δίκη εναντίον του Κλωδίου για ασέβεια, ο Καίσαρας κατέθεσε ότι δεν έχει τίποτε επιβαρυντικό εναντίον του νεαρού. «Και τότε γιατί χώρισες τη γυναίκα σου;» τον ρώτησε όλο απορία ο δικαστής. «Ότι την εμήν ηξίουν μηδ’ υπονοηθήναι», απάντησε εκείνος (και πάλι από τον Πλούταρχο το παίρνω), που θα το μεταφράζαμε, περίπου, «από τη δικιά μου τη γυναίκα έχω απαίτηση, ούτε υποψίες να μη δημιουργεί» (λίγο άγαρμπη η μετάφρασή μου, σηκώνει βελτίωση). 

Δεν ξέρω αν ο Καίσαρας ήταν ειλικρινής στην αδιαλλαξία του ή αν ήθελε έτσι κι αλλιώς να τη χωρίσει την Πομπηία και βρήκε αφορμή, πάντως η φράση του έμεινε στην ιστορία (και δεν είναι η μόνη: θυμόμαστε επίσης το veni vidi vici).