Η συνεδρίαση του εκδοτικού ομίλου συνεχιζόταν. «Πόσα λένε ότι χρωστάμε στις τράπεζες και το κράτος;», ρώτησε το αφεντικό. «Κάπου στα 500 εκατομμύρια ευρώ και…». «Μη μου βάζετε τα "και" γ…ώ το ξεσταύρι σας. Στρογγυλά τα νούμερα. Πεντακόσια και μετά εξακόσια». «Πεντακόσια αφεντικό». «Και πόσο έχετε υπολογίσει ότι θα πηγαίνει το ευρώ σε δραχμές;». «Γύρω στα 70 εκατομμύρια δραχμές το ευρώ. Τον πρώτο μήνα όμως αφεντικό, γιατί μετά θα ανέβει ο πληθωρισμός και στον δεύτερο μπορεί να έχει πιάσει τα 200». «Ωραία, να θυμηθώ να κρατήσω ένα δεκάρικο σε ευρώ για να πληρώσω τα χρέη στο κράτος και παιδιά πάμε γερά. Ολοι μαζί με μια φωνή. Η Ελλάδα πρέπει να ξαναγυρίσει στη δραχμή».
Μην ξεχάσουμε, λοιπόν, να επιστρέψουμε στη δραχμή, ώστε και τα νέα παιδιά να ζήσουν τις μεγάλες στιγμές να τους ψάχνουν στα ελληνικά αεροδρόμια για να μη βγάλουν συνάλλαγμα και να περιμένουν στις ουρές στα ευρωπαϊκά προξενεία μαζί με τα παιδιά της Υπατείας για να πάρουν τη βίζα τους. Να ζήσουν την εποχή που όταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επέστρεφε στην Ελλάδα, αυτός και η συνοδεία του κουβάλαγαν air condition, όπως είχε κάνει ο Σαρτζετάκης στο ταξίδι του στην Κίνα. Μην τη χάσουμε την ευκαιρία. Στη δραχμή αδελφές, στη δραχμή, που θα έγραφε και ο Τσέχοφ.
Απόσπασμα από άρθρο του Αντώνη Πανούτσου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου