Μετά λύπης μου σας ανακοινώνω παίδες ότι , αν και τυγχάνω ιδιαιτέρας ευφυΐας, μόλις τώρα κατάλαβα για ποιόν μιλούσε ο Κωστάκης ο Τουρνάς. Δεν μιλάει για τις αδερφές, όπως νόμιζα σε κάποια φάση που πονήρεψα κάπως. Για τον Γιωργάκη τον Παπανδρέου, λέει που δεν κατάφερε ποτέ να γίνει Γιώργος (σημειώνω σ΄αυτό το σημείο ότι η μάνατζερ του είχε αδυναμία καθότι ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Γυναικών Ελλάδος, αρχηγός της οποίας ήταν η Μάργκαρετ Παπανδρέου, εξίσου μάνατζερ όλων των ανδρών της φαμίλιας της, του Γιωργάκη συμπεριλαμβανομένου)
Σκεφτείτε το λιγάκι: Αυτό το αγόρι, παίδες, είχε δύο φοβερές ατυχίες από τη στιγμή που γεννήθηκε: Ο παππούς του ήταν ένα γατόνι που από ηγέτης μίνι αντιβασιλικού κόμματος στον μεσοπόλεμο βρέθηκε ξαφνικά αγκαζέ με τον βασιλιά και πρωθυπουργός της κυβέρνησης εθνικής ενότητας της απελευθερωμένης Ελλάδας. Στο τέλος της καριέρας του ήταν γνωστός ως Γέρος της Δημοκρατίας (ελλείψει προφανώς κάποιου νέου της δημοκρατίας). Ο μπαμπάκας του πάλι από αμερικανάκι του πανεπιστημιακού campus βρέθηκε εξίσου ξαφνικά ηγέτης της μεγάλης αριστεροδημοκρατικής παράταξης με φαν περισσότερους κι από την Αλίκη Βουγιουκλάκη! Το ωραίο με αυτόν τον τύπο ήταν πως ο,τι μαλακία και να γινόταν στη χώρα (κυρίως ό,τι μαλακία να έκανε αυτός στη χώρα) την αναποδογύριζε επί σειράν ετών με ένα χατ τρικ και τελικά η χώρα κατέληγε πάντα να τον χειροκροτεί με ενθουσιασμό! Τι να πρωτοθυμηθούμε παίδες μου αγαπημένοι; Ακόμα και μισοπεθαμένος στην Αγγλία κατάφερε να κάνει τη χώρα να τον αποκαλεί μαγκιώρο και άντρα με Α κεφαλαίο επειδή απάτησε την κυρία του με μια ξανθιά νταρντάνα με μπούστο τόσο μεγάλο όση η φιλοδοξία της.
Ο Γιωργάκης από μικρός παρακολουθούσε τον bigger than life μπαμπά να τσακώνεται με τον bigger than life παππού για το ποιος ήταν πιο μαγκιώρος σαν να ήταν ταινία σινεμασκόπ: Η μάνατζερ του κυρία Μάγκι από δίπλα του υπενθύμιζε ότι όταν με το καλό οι δύο τιτάνες θα τα τινάξουν αυτός θα ήταν ο φυσικός αρχηγός της πολιτικής οικογενείας.
-Μα… έλεγε ο Γιωργάκης. Εγώ δεν είμαι σαν κι αυτούς. Εμένα δεν μ΄αρέσει το μπαλκόνι μαμά.
-Γιατί τι έχει το μπαλκόνι παρακαλώ; Αγανακτούσε η Μάγκυ.
-Κάνει κρύο εκεί έξω. Άσε που σε βλέπουν και σε κρίνουν όλοι.
-Τίποτα δεν σου έμαθε ο πατέρας σου παιδί μου; εκνευριζόταν η Μάγκι. Δεν είδες πως κουβάλησε τη γκόμενά του στη χώρα γράφοντας στα παπάρια του τα σεμνά ήθη και έθιμα του λαού σας; Είδες να χαλάστηκε κανείς; Τον ξαναψηφίσανε με δύο χέρια the fuckin morons!
Και επειδή το παιδί της φαινόταν ότι δεν έπαιρνε από λόγια του χωσε μια γερή σπρωξιά και το βγαλε στο μπαλκόνι. Ο λαός βρήκε αμέσως ομοιότητες με μπαμπά και παππού. Οι εφημερίδες την κατάλληλη στιγμή τις θυμήθηκαν. Να τος ο ηγέτης, έγραφαν στα πρωτοσέλιδα: γαμώ τα παιδιά! Ευγενής, σπορτίβος, αγγλομαθής, τζεντελμαν, εραστής των νέων τεχνολογιών, καινοτόμος. Ένας άξιος διάδοχος. Ένας πρίγκιπας της νέας πολιτικής.
Βέβαια υπήρχαν μερικά μικροπροβλήματα που όσο και να θέλαμε δεν κρύβονταν. Δεν το χε το ρητορηλίκι. Άνοιγε το στόμα και έβγαιναν μπουρμπουλήθρες. Πήγαινε να πει «μονόδρομος» κι έλεγε «μουνόδρομος» . Και άντε πες ότι αυτό οφείλεται στην κληρονομικότητα από τα γονίδια bouga- bouga του μπαμπά του. Πώς διάολο να γράψεις ιστορία όμως όταν την αποκαλείς «υστερία»;
Επίσης δεν μπορούσε να χορέψει. Θα μου πείτε παίδες μου αγαπημένοι, για πρωθυπουργός πήγαινε όχι για νικητής στο dancing with the stars. Αμ δε! Στην χώρα αυτή αν δεν χορεύεις ένα αντρίκιο ζεμπέκικο, αν δεν περπατάς και δεν τρίζει ο τόπος, προκοπή στη Βουλή δεν κάνεις. Εκεί που ο Αντρέας τα σπαγε στη Ρίτα Σακελλαρίου με το ιστορία μου αμαρτία μου (345 φορές το χόρεψε λένε το άσμα ο Αντρέας και κάθε φορά είχε και άλλη αμαρτία κατά νουν…) 0 Γιωργάκης έπαιρνε σκούπα και σκούπιζε το συνεδριακό κέντρο μετά το τέλος των εργασιών του συνεδρίου του κόμματός του. Θα μου πεις άλλη γενιά, άλλοι καιροί, άλλα ήθη. Αμ δε. Στην Ελλάδα ο καιρός περνάει αργά. Ανατολή παίδες κι ας λένε ότι θέλουνε ότι ανήκουμε εις την Δύσιν. Είναι και ο καιρός που δεν βοηθάει. Εδώ ούτε ο ήλιος δεν θέλει να πάει προς τη Δύση. Η ζέστη θέλει ανοιχτά πουκάμισα, τρίχα, σταυρουδάκι, ταβερνάκι και ελαφρά μπάκα. Γιατί νομίζετε πως είχε τόσο σουξέ ο Κωστάκης; Ούτε αυτό το παιδί επειγόταν να γίνει άντρας αλλά τουλάχιστον έτρωγε σουβλάκι με τζατζίκι αντί να κάνει open gov για να ανακαλύψει τον καλύτερο σεφ ψαριού στην παραλιακή…
Η πορεία όμως ήταν προδιαγεγραμμένη. Μ΄αυτά και μ΄αυτά ο φουκαράς ο Γιωργάκης βρέθηκε πρωθυπουργός. Πάνω που ανάσανε, ψήλωσε δέκα πόντους και κοίταξε τη μάνατζερ υπερήφανος στα μάτια που επιτέλους τίμησε το όνομα της οικογένειας, πλάκωσε το τσουνάμι. Γιατί έτσι είναι η παλιοζωή παίδες. Η γιορτή γίνεται κηδεία μέχρι να πεις κύμινο. Το παιδί τα χασε. Ευρώ, δραχμές, Διεθνές νομισματικό ταμείο, συντάξεις, τοξικά ομόλογα, Ολι Ρεν, οίκοι αξιολόγησης, Τρόικες, όλες αυτές οι κακές άγνωστες λέξεις άρχισαν να πέφτουν σαν κοτρώνες στο κεφάλι του. Εφιάλτης παίδες. Άσε που αυτή η γερμανίδα φραου που φώναζε μέσα στα αυτί του, του θύμιζε φρικτά τη μάνα του και τη φοβόταν.
Άρχισε να γυρνάει τις ξένες χώρες για να μην είναι στη δική του και την νιώθει να τον κοιτάει περιφρονητικά. Δεν τη γλύτωσε όμως. Τον τράβηξαν όλοι μαζί εκεί έξω, στο πιο ψηλό, στο πιο παγωμένο μπαλκόνι.
-Στο είχα πει, εμένα δε μ΄αρέσουν τα μπαλκόνια μαμά… είπε από μέσα του και κοίταξε τη λαοθάλασσα από κάτω που τον καλούσε να πέσει. Πήρε μια βαθιά ανάσα και βούτηξε στο κενό.
Ως Γιώργος (νομίζω...)
Από το κορίτσι του διπλανού portal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου