Μετά την περήφανη νίκη της ΝΔ στις 17 Ιούνη, στο υψομετρικά ψηλότερο έδρανο του κοινοβουλίου, δεν θα μπορούσε παρά να κάτσει ένα κόσμημα της πολιτικής σκηνής. Άλλωστε ο Σαμαράς του χρωστούσε χάρη, καθώς φήμες λένε ότι ο Βαγγέλας είχε μπουκάρει στο γραφείο του στις 6 του Μάη και ναι μεν τον έπιασε από το πέτο, αλλά δεν τον χαστούκισε! Διότι σε μια τέτοια απεχθή ενέργεια ο αρχηγός θα είχε βάλει τα κλάματα και θα 'τρωγε την αμελητέα προγονική του περιουσία στους ψυχιάτρους. Αυτά όμως είναι εικασίες.
Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι ο Βαγγέλας, μαζί με άλλους ογκόλιθους επιπέδου Πάγκαλου, τιμούν τα πανταλόνια τους. Δεν μοιάζει λοιπόν με προϊόν παραπληροφόρησης ο έξοχος διάλογος Βαγγέλα – Πάκη όπως αναμεταδόθηκε με πικάντικες λεπτομέρειες στο διαδίκτυο.
Ο Βαγγέλας είναι παιδί της πιάτσας, μάγκας του λιμανιού, από το Ηράκλειο της Κρήτης, από όπου βγαίνουν άντρες με μουστάκι. Εξ ου και τρεις Μεϊμαράκηδες (με αντίστοιχο αριθμό μουστακίων) βρέθηκαν στη Βουλή εντός του εικοστού αιώνα. Καθένας κληροδοτούσε στον άλλο λίγα αγροτεμάχια, και μία εκάστη έδρα (του Κοινοβουλίου).
Αντιθέτως ο Πάκης είναι καθηγητής Πανεπιστημίου με σπουδές στη Γαλλία, αριστοκρατικός διανοούμενος του Καραμανλισμού. Λογική η σύγκρουση, λογικός και ο διάλογος. Ο Βαγγέλας το 1974 δέρνονταν με τους αριστεριστές στη Νομική, ενώ ο Πάκης μελετούσε στο Paris II.
Ο πρόεδρας Βαγγέλας σε μια προηγούμενη έκρηξη κουτσαβακισμού, καταμεσής των πλατειών δήλωνε ότι είναι “ντιντήδες, φλώροι, φλούφληδες και σαλονάτοι, όσοι βουλευτές φοβούνται”. Παρά ταύτα δεν εθεάθη στο Σύνταγμα. Όπως και να 'χει όμως η μαγκιά του πρόεδρα φάνηκε τη μέρα που εκλέχτηκε πρόεδρας. Πήρε ψήφους ακόμα και από την επισήμως καταψηφίσασα αριστερά. Δεν ξέρουμε αν απείλησε κανέναν βουλευτή του ΚΚΕ ή του ΣΥΡΙΖΑ με ξυλοδαρμό, αλλά πάντως έκανε ρεκόρ ψήφων.
Με τούτα και με κείνα ο Βαγγέλας είναι ένας κορυφαίος εκφραστής του αστικού πολιτικού κόσμου. Άξιος να γίνει πρόεδρος της Βουλής. Στον αντίποδα των κουτσαβάκηδων σαν τον Βαγγέλα, υπάρχουν και οι ντιντήδες που λέει κι ο Φαήλος Κρανιδιώτης. Η συνισταμένη όμως είναι κοινή.
Όλοι μαζί βουλεύονται -με πατρογονικά δικαιώματα οι περισσότεροι- για πάνω από ένα τέταρτο του αιώνα, χρεοκοπούν τη χώρα, πτωχεύουν τον λαό, εξορίζουν την νεολαία.
Δεν ξέρουν και δεν άκουσαν τίποτα για μίζες και μαύρο χρήμα. Για λωποδυσίες και τοκογλυφίες. Εύκολα θυμούνται τα παντελόνια και το νταηλίκι, άμα τους πιάσει ο πανικός. Μπροστά στη μαντάμ Μέρκελ, όμως στέκονται κλαρίνο. Και δεν είναι πρόβλημα προσωπικού αναστήματος και διαπραγματευτικού τσαμπουκά. Είναι υπαρξιακού χαρακτήρα επιλογή.
Αυτή είναι η ποιότητα του πολιτικού προσωπικού που κυβέρνησε και κυβερνά. Πώς το έλεγε μια παράγκα στο Αιγάλεω; Μονάχα εμείς να κερδάμε κι όλοι οι άλλοι να πα να γαμηθούνε...
Του ανταποΚΡΙΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου