...να λυπαστε ενα εθνος που φορα ενα ρουχο που δεν το εχει υφανει,
που τρωει ψωμι που δεν το εχει θερισει και πινει κρασι που δεν εχει τρεξει απο το πατητηρι του….
να λυπαστε ενα εθνος που ονομαζει ενα βιαιο ανθρωπο ηρωα….
να λυπαστε ενα εθνος που περιφρονει το παθος του στο ονειρο κι ωστοσο γινεται σκλαβος στο ξυπνιο του…
να λυπαστε ενα εθνος που δε σηκωνει τη φωνη του και δε ξεσηκωνεται παρα μονο οταν ο λαιμος του βρισκεται αναμεσα στο σπαθι και την πετρα….
να λυπαστε ενα εθνος που ο κυβερνητης ειναι αλεπου, ο φιλοσοφος του ταχυδακτυλουργος και η τεχνη του, τεχνη μπαλωματος και μιμικης….
να λυπαστε ενα εθνος που υποδεχεται τον καινουργιο κυβερνητη με σαλπιγκισματα και τον αποχαιρετα με γιουχαισματα, για να καλοσωσορισει και παλι καποιον αλλο με σαλπιγκισματα….
να λυπαστε ενα εθνος που οι σοφοι του ειναι βουβοι απο τα χρονια και που οι δυνατοι του αντρες ειναι ακομα στη κουνια….
να λυπαστε ενα εθνος που ειναι χωρισμενο σε κομματια και που καθε κομματι θεωρει τον εαυτο του ενα εθνος……..
Χαλίλ Γκιμπράν-Ο κήπος του προφήτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου