Ο Τσίπρας θέλει να κυβερνήσει όπως το ΠΑΣΟΚ το ’81. Μπορεί;

Η εκτόξευση του ποσοστού του ΣΥΡΙΖΑ από το 4% του 2009 στο 27% του Ιουνίου του 2012 οφείλεται στην κρίση του ΠΑΣΟΚ, οι μισοί ψηφοφόροι του οποίου μετακόμισαν στο κόμμα του Αλέξη Τσίπρα.


Ο αρχηγός και οι επιτελείς του ΣΥΡΙΖΑ το γνωρίζουν καλά αυτό. Και γι’ αυτό δεν χάνουν ευκαιρία να μιμούνται το παλιό ΠΑΣΟΚ. Μόλις χθες ο κ. Τσίπρας, μιλώντας στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του, ενιαίου πλέον, ΣΥΡΙΖΑ είπε: «Η ώρα της αλλαγής πλησιάζει. Η ώρα της νέας ανάστασης του λαού μας έρχεται. Θα αλλάξουμε το μέλλον, θα τους κάνουμε παρελθόν».

Ακόμα και οι λέξεις είναι ίδιες. «Αλλαγή» και «ανάσταση» είναι οι λέξεις που κυριαρχούσαν στο ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’80. Η δε φράση «θα τους κάνουμε παρελθόν» (εννοεί τη σημερινή συγκυβένηση Σαμαρά- Βενιζέλου -Κουβέλη) παραπέμπει ευθέως στο «χρονοντούλαπο της Ιστορίας», στο οποίο θα έβαζε ο Ανδρέας Παπανδρέου τη Δεξιά της εποχής.

Αρκεί η μίμηση και η αντιγραφή για να πετύχει ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ το στόχο του, όπως το ΠΑΣΟΚ πριν από τριάντα χρόνια; Θα αρκούσε, αν μπορούσε να πετύχει μια συντριπτική εκλογική νίκη και την αυτοδυναμία. Όμως, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, αυτός ο στόχος είναι πολύ δύσκολος. Και θα γίνει αδύνατος, αν αλλάξει το εκλογικό σύστημα και καθιερωθεί η απλή αναλογική.

Και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά στον ΣΥΡΙΖΑ. Τι απομένει;

«Κυβέρνηση ευρείας κοινωνικής και πολιτικής συμμαχίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ», όπως είπε ο κ. Τσίπρας. Δηλαδή, συμμαχίες. Με ποιους; Αυτό είναι το αδύνατο σημείο του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έχει συμμάχους. Το ΚΚΕ αρνείται κάθε συνεργασία. Τη ΔΗΜ.ΑΡ προφανώς την αποκλείει, αφού μετέχει στη σημερινή «καταστροφική» κυβέρνηση. Για το ΠΑΣΟΚ, φυσικά, ούτε λόγος.

Μένουν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες του κ. Καμμένου, αλλά μάλλον κι αυτοί αποκλείονται με όσα γίνονται τελευταία. Άσε που δεν ξέρει κανείς αν θα υπάρχουν μέχρι τις επόμενες εκλογές.

Μεταξύ των εκλογών του περασμένου Μαΐου και Ιουνίου οι του ΣΥΡΙΖΑ έκαναν κρίσιμα λάθη, που μπορεί να του στέρησαν τη νίκη.

Σήμερα κάνουν ένα άλλο βασικό λάθος. Κόβουν τις γέφυρες με όσους θα μπορούσαν να συνεργαστούν. Αν πιστεύουν ότι δεν τους χρειάζονται διότι θα πάρουν την αυτοδυναμία, όπως το ΠΑΣΟΚ το 1981, έχει καλώς. Διαφορετικά, η «κυβέρνηση ευρείας κοινωνικής και πολιτικής συμμαχίας» θα αποδειχθεί φάντασμα, με δική τους ευθύνη.

Του Γιώργου Καρέλια