Όσοι ασχολούνται με τα νούμερα τηλεθέασης της ελληνικής τηλεόρασης, δεν μπορεί παρά να προβληματίστηκαν με το 15,5%που έδωσε ως μέσο όρο η AGB στην εκπομπή της Έλλης Στάη στηΝΕΤ, με καλεσμένο τον πρώην υπουργό Οικονομικών κ. Γιώργο Παπακωνσταντίνου.
Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου ήταν το πρόσωπο απ το οποίο θα ήθελαν να πάρουν συνέντευξη όλοι οι δημοσιογράφοι τις ημέρες εκείνες. Τι συνέβη λοιπόν και οι τηλεθεατές δεν έδειξαν το αναμενόμενο ενδιαφέρον; Ή μήπως έδειξαν, αλλά δεν καταγράφηκε στους πίνακες τηλεθέασης της AGB;
Ο γράφων δεν διαθέτει κανένα στοιχείο ώστε να αμφισβητήσει τα νούμερα της εταιρίας μέτρησης και να μιλήσει για αλλοίωση του ποσοστού που έδωσε στη συγκεκριμένη εκπομπή και γενικότερα στην ΕΡΤ. Δεν διαθέτει κανένα στοιχείο, ώστε να μιλήσει για εσκεμμένη αλλοίωση των ποσοστών τηλεθέασης! Έχει όμως βάσιμες αμφιβολίες για την αντιπροσωπευτικότητα του δείγματος που έχει «μηχανάκια» της AGB! Για το κατά πόσο, δηλαδή, αυτοί που έχουν στο σπίτι τους «μηχανάκια» συνδεδεμένα με την AGB, αντιπροσωπεύουν όλους εμάς που δεν έχουμε!...
Το βράδυ της συνέντευξης Παπακωνσταντίνου παρακολουθούσα ταυτοχρόνως τα σχόλια των συμπολιτών μου στο Twitter. Αν εξαιρέσω δύο ή το πολύ τρεις, χρήστες, απ όσους ακολουθώ, όλοι οι υπόλοιποι σχολίαζαν τη συνέντευξη. Πράγμα που σημαίνει ότι την παρακολουθούσαν.
Σκέφτηκα ότι αυτοί που ακολουθώ εγώ είναι περιορισμένος αριθμός κι έτσι άρχισα να ρωτώ φίλους. Όλοι ανεξαιρέτως μου περιέγραψαν την ίδια εικόνα… Κι αν θεωρήσουμε ότι οι χρήστες του διαδικτύου έχουν ένα είδος «εμμονής» με τα σοβαρά θέματα της επικαιρότητας, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι όλοι, τις επόμενες ημέρες, είχαν ως σημείο αναφοράς κατά τις συζητήσεις τους το περιεχόμενο της συνέντευξης.
Όλοι αυτοί, λοιπόν, αντιπροσωπεύονται στο 15,5% που έδωσε ως ποσοστό τηλεθέασης η AGB;
Κατά την άποψή μου υπάρχει τεράστια αναντιστοιχία του ύφους, του επιπέδου και της κοινωνικής διαστρωμάτωσης όσων έχουν στο σπίτι τους «μηχανάκια» μέτρησης της τηλεθέασης, με το κοινό στο οποίο απευθύνονται τέτοιου είδους θέματα και γενικότερα, απευθύνεται η ΕΡΤ. Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, η AGB έχει κατανείμει περίπου χίλια ή λίγο περισσότερα «μηχανάκια», βάσει των αρχών της στατιστικής επιστήμης, σε ισάριθμα νοικοκυριά, συνδεδεμένα μ έναν κεντρικό υπολογιστή στα γραφεία της και έτσι κάθε πρωί ανακοινώνει τα νούμερα τηλεθέασης της προηγούμενης ημέρας. Πόσο αντιπροσωπευτικό είναι όμως αυτό το δείγμα των χιλίων ή λίγο παραπάνω νοικοκυριών; Πόσοι νοήμονες πολίτες με ένα άλφα επίπεδο μόρφωσης θα δέχονταν στο σπίτι τους ένα «μηχάνημα-χαφιέ» που θα κατέγραφε κάθε μέρα τι επιλέγουν να δουν στην τηλεόραση; Ακόμη και για λόγους αισθητικής δεν νομίζω ότι θα βρίσκονταν πολλοί αυτής της κατηγορίας που θα το δέχονταν!
Ξαναερχόμαστε λοιπόν έτσι στο ουσιαστικό ερώτημα; Πόσο αντιπροσωπεύουν όλους εμάς όσοι έχουν στα σπίτια τους αυτές τις συσκευές που καταγράφουν τις τηλεοπτικές τους προτιμήσεις και βάσει αυτών βγαίνουν οι τηλεθεάσεις; (Το γεγονός ότι αυτοί κατευθύνουν, πέραν των διαφημιστών και τις επιλογές των καναλιών ως προς το πρόγραμμα, είναι μια άλλη παράμετρος).
Ένα ακόμη στοιχείο, ενισχυτικό του σκεπτικού που παραθέτω, ότι δηλαδή τα «μηχανάκια» της AGB βρίσκονται σε σπίτια που έχουν άλλες προτεραιότητες στις τηλεοπτικές επιλογές τους, εν σχέση με το πρόγραμμα της ΕΡΤ, διαχρονικά, είναι και το εξής: Ο διαγωνισμός της Γιουροβίζιον, πρόγραμμα κατ εξοχήν λαικό και κατά γενική εκτίμηση χαμηλής στάθμης, παρ' ότι προβάλλεται από την ΕΡΤ συγκεντρώνει εξαιρετικά υψηλά ποσοστά τηλεθέασης.
Ο γράφων, ως αρχισυντάκτης του πρώτου δελτίου ειδήσεων την επομένη του διαγωνισμού της Γιουροβίζιον το 2005 (στις 12:00 το μεσημέρι), όπου ανεδείχθη νικήτρια η εκπρόσωπος της Ελλάδος (Ελενα Παπαρίζου), κατέγραψε ρεκόρ τηλεθέασης για ειδήσεις στην εγχώρια τηλεοπτική αγορά, ξεπερνώντας το 65%. Παρ' ότι ΕΡΤ και ειδήσεις, τα «μηχανάκια» της AGB χτύπησαν κόκκινο! Ακριβώς επειδή επρόκειτο για ένα λαικό προιόν το οποίο απέχει παρασάγγας απ' το υπόλοιπο πρόγραμμα του σταθμού. Χωρίς βεβαίως η διαπίστωση αυτή να σημαίνει αυτομάτως ότι το πρόγραμμα της ΕΡΤ είναι άριστο ή έστω, καλό και δεν επιδέχεται βελτιώσεις ή αλλαγές, ακόμη και εκ βάθρων…
Ένα ακόμη παράδειγμα. Το βράδυ των τελευταίων εκλογών, όταν όλα τα κανάλια εξέπεμπαν θεματικά το ίδιο τηλεοπτικό προιόν, πλήν του «Star» και αυτό, (το προιόν), αφορούσε - ενδιέφερε το σύνολο του τηλεοπτικού κοινού, ανεξαρτήτως μορφωτικού, κοινωνικού, ή βιοτικού επιπέδου, η ΝΕΤ κέρδισε την πρωτιά… Εκεί η ΕΡΤ δεν έπαιζε απέναντι σε λαικά σήριαλ, εγχώρια ή εισαγωγής, αλλά έπαιζε στα ίσια.
Δεν είναι επίσης τυχαίο το γεγονός, ότι, στις πιέσεις που έχουμε ασκήσει διαχρονικά, εμείς τα στελέχη των ειδήσεων της ΕΡΤ, να μετατεθεί το κεντρικό δελτίο ειδήσεων στις οχτώ, αντί στις εννιά που είναι σήμερα, ώστε να είμαστε επιλογή του τηλεθεατή και όχι συμπλήρωμα στα δελτία των ιδιωτικών καναλιών, συναντήσαμε τοίχο από μπετόν! Γιατί τότε θα αποτελούσαμε απειλή! Και ο νοών νοείτω...
Συμπερασματικά, λοιπόν, τα νούμερα τηλεθέασης μπορεί να είναι «οδηγός» ή να αποτελούν κριτήριο αξιολόγησης, για... χαλαρές εκπομπές της ιδιωτικής τηλεόρασης, όχι όμως για τις ειδήσεις και τις ενημερωτικές εκπομπές, εκπομπές κουλτούρας ή εκπομπές τύπου ντοκιμαντέρ.
Το τηλεοπτικό κοινό που γοητεύεται και αγκαλιάζει τις τούρκικες σειρές ή εκπομπές που ευτελίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια (γνωστές σε όλους, ας μην τις ονοματίσουμε) τι ενδιαφέρον μπορεί να βρεί στις εκπομπές του Γιώργου Αυγερόπουλου ή του Στέλιου Κούλογλου; Για να επικαλεστώ παραδείγματα μόνον από το πρόγραμμα της ΕΡΤ.
Του Γιώργου Κογιάννη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου