Είσαι άντρας. Περπατάς στο δρόμο. Σε ληστεύουν. Πηγαίνεις στο αστυνομικό τμήμα να κάνεις δήλωση. Βλέπεις ότι ο αστυνομικός είναι ο ληστής σου. Κάθεσαι; Ε δεν κάθεσαι.
Ε, λοιπόν, εμείς καθίσαμε και στις δύο περιπτώσεις. Στον βιαστή μας καθίσαμε να μας εξετάσει, κι εκείνος υπέγραψε μια ιατροδικαστική έκθεση που λέει ότι όχι μόνο δεν υπάρχουν σημάδια βιασμού αλλά ότι είμαστε και ξεχειλωμένες από παντού, τουτέστιν πόρνες λιμανίσιες από τα γεννοφάσκια μας.
Και στον αστυνομικό μας καθίσαμε να καταγγείλουμε τη ληστεία και εκείνος μας έβαλε στο κρατητήριο για να μάθουμε να μην κάνουμε ψευδείς καταγγελίες. Να μη βλέπουμε φανταστικούς ληστές. Να μη διασπείρουμε αμφιβολίες διά την ασφάλεια των δρόμων.
38 χρόνια οι ίδιοι άνθρωποι μας βιάζουν, μας ληστεύουν, μας φυλακίζουν, μας κοροϊδεύουν, αλλά εμείς εκεί! Την ψήφο μας και την εμπιστοσύνη μας στους βιαστές και τους ληστές μας.
38 χρόνια οι ίδιοι άνθρωποι, οι ίδιοι επιχειρηματίες, τα ίδια κυκλώματα, οι ίδιοι πολιτικοί, κάνουν κομπίνες, συμμετέχουν σε σκάνδαλα, βγάζουν αφορολόγητα χρήματα στο εξωτερικό, κλέβουν τα λεφτά που αποταμιεύαμε για τις συντάξεις μας, αλλά εμείς εκεί! Την ψήφο μας και την εμπιστοσύνη μας στους διαπλεκόμενους και τους διεφθαρμένους.
38 χρόνια η ίδια πολιτική μαφία δημιουργεί ελλείμματα στον προϋπολογισμό, μας ανεβάζει στο τεντωμένο σχοινί του ευρώ για να αυγατίσουν τα κέρδη τους οι συγγενείς τους δίχως να υπάρχει δίχτυ ασφαλείας για εμάς τους υπόλοιπους, μας χώνει σε Μνημόνια, ξεπουλάει τις ζωές μας, αλλά εμείς εκεί! Την ψήφο μας και την εμπιστοσύνη μας στους απατεώνες και άχρηστους.
38 χρόνια οι ίδιοι αχαΐρευτοι επαγγελματίες πολιτικοί που κατέστρεψαν το Δημόσιο ταΐζοντάς το με ψηφοφόρους τους και κάνοντάς το τόσο χοντρό ώστε να μη μπορεί να κινηθεί ούτε μισό μέτρο, μας υπόσχονται ότι θα δημιουργήσουν ένα παραγωγικό Δημόσιο με αξιοκρατία και θα επανιδρύσουν το κράτος, αλλά εμείς εκεί! Την ψήφο μας και την εμπιστοσύνη μας σε αυτούς που μας φτύνουν κατάμουτρα και γελάνε μαζί μας.
38 χρόνια οι ίδιοι πανηγυρτζήδες αρκουδιάρηδες που δε φρόντισαν να δημιουργήσουν αξιοπρεπείς δημόσιους τομείς Υγείας και Παιδείας, αφήνοντας τα νοσοκομεία να υπολειτουργούν, τα σχολεία να στέλνουν τους μαθητές στα φροντιστήρια και τα πανεπιστήμια να λειτουργούν ως παιδικές χαρές ενηλίκων, υπόσχονται τώρα τη σωτηρία μέσω «επενδυτών» που θα πρέπει να τους χρυσοπληρώσουμε, αλλά εμείς εκεί! Την ψήφο μας και την εμπιστοσύνη μας σε αυτούς που έμαθαν στην Ελλάδα να τρώει τα παιδιά της ή να τα δαγκώνει στο λαιμό, όπως άδει και η αοιδός.
38 χρόνια οι ίδιοι άνθρωποι που μ’ ετούτα και μ’ εκείνα τους μας έριξαν στα σκατά που κολυμπάμε σήμερα, δηλώνουν οι ικανότεροι σωτήρες μας, αλλά εμείς εκεί! Την ψήφο μας και την εμπιστοσύνη μας στους ίδιους που μας στέλνουν στην αυτοκτονία, στους ίδιους που μας άφησαν δίχως τροφή, δουλειά και φάρμακα, στους ίδιους που διαλύουν την κοινωνία.
38 χρόνια! Μεγαλώσαμε, αλλά μυαλό δε βάλαμε. Ε, λοιπόν, τι άλλο να πει κανείς, παρά να τα εκατοστήσουμε! Αυτό το ιδιότυπο απαρτχάιντ, ψήφο – ψήφο, εκλογές μ’ εκλογές το χτίσαμε. Με τα χεράκια μας. Και τώρα, με τα ίδια χεράκια βγάζουμε και τα ματάκια μας.
Διότι, λέει, φοβόμαστε, έχουμε ανασφάλειες κι ένα μεγάλο ερώτημα: «Άντε και το γκρεμίσαμε αυτό το σάπιο σύστημα, μετά; Τι θα κάνουμε μετά;». Έλα ντε, μήπως μάθαμε να ζούμε σαν αξιοπρεπείς άνθρωποι; Μήπως μάθαμε να ζούμε δίχως Εφιάλτες, κομματικούς νταβατζήδες και υπερεκτιμημένους αγύρτες που τους βαφτίσαμε εθνοσωτήρες; Δίκιο έχουν οι ανασφαλείς. Η ελευθερία τρομάζει.
Aπο τον Καρτέσιο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου