Σαμποτάζ στον Ησαΐα

Παίδες ξέρω ότι δεν γουστάρετε τους προλόγους οπότε προχωράω κατευθείαν στο ψαχνό. Μετά την παραλαβή του πακέτου- νύφη από τον φλογερό (τύφλα να χει ο ice cube) γαμπρό και το φιλί που δόθηκε ενώπιον θεού (λέμε τώρα... ένας τραγόπαπας ήταν) και ανθρώπων (λέμε τώρα... τη φάρα Ιατροφακέλογλου εννοούμε), το lovely crowd προχώρησε προς το εσωτερικό του ναού σεμνά. 

Όχι όμως σιωπηρά. Με την άκρη μόνο του αυτιού μου έπιασα κάποιες χαρακτηριστικές φράσεις από τις δεκάδες που ίπταντο στον αέρα:

-«Κουρασμένη φαίνεται η κοπέλα, γιατί ρε παιδί μου;» (αυτό το «γιατί» ειπωμένο με βαθύ ανθρωπιστικό ενδιαφέρον).
-«Έλα ντε; Φαντάσου να μην έκανε και δερμαπόξεση δηλαδή...» (αυτό δεν ακούστηκε και τόοοσο ανθρωπιστικό είναι αλήθεια...)
-«Γιατί; Είχε μικρή ακμή;» (δερματολογικό ενδιαφέρον)
«Όχι αυτός είχε ακμή και τους έκανε πακέτο προσφοράς για ζευγάρια ο Φουστάνος...» (οικονομικό ενδιαφέρον)
-«Καλέ Κούλα γιατί κρέμασε η ανθοδέσμη αυτηνής;» (άσχετο)
-«Σκάσε. Δεν κρέμασε. Κρεμασμένη ήταν. Είναι μόδα. Και της Καραπίπογλου η κόρη, η Κερασία-Μανόλια, κρεμαστή κρατούσε, δε θυμάσαι; Αλλά πλεγμένη με Σβαρόφσκι όχι έτσι...» (ενημερωτικό –με καρφί στο τέλος, έτσι για το καλό)
-«Ο γαμπρός είναι λίγο τάπα ή ιδέα μου είναι;» (από συμμαθήτρια της Βλαμμένης με επιστημονική περιέργεια)
- «Μπά. Μια χαρά είναι το παιδί. Αυτή η αλόγα καλέ φοράει 23 πόντους τάκο, δεν είδες;» (από συμμαθήτρια Βλαμμένης -πιο βλαμμένης απ΄αυτήν)
- «Ε.όχι και αλόγα η κοπέλα βρε Μαριαλίζα. Αλόγα τη λέμε πάνω από 1 και 90.» (η επιστήμων οριοθετεί)
-«Ε όχι και κοπέλα η αλόγα βρε Μικέλα» (η βλαμμένη συνεχίζει να είναι βλαμμένη)

Ως φιλόσοφερ θα παρέμβω και θα πω ότι αμφότερες οι πλευρές είχαν τα δίκια τους παίδες: Και ο γαμπρός ήταν τάπα και η κοπέλα δεν ήταν κοπέλα αλλά αλόγα. Και να μου κάνετε τη χάρη μαντάμ Μικέλα αλλά αν μια γκόμενα είναι πάνω από 1 και 80 ή αλόγα τη λέμε ή Καρολίνα Κούρκοβα (εν προκειμένω αλόγα!)

Το δικό μας απαράμιλλο τρίο πάντως πήγε και στήθηκε μπροστά δεξιά αλλά σε σχετικά διακριτικό σημείο μακριά από το ζεύγος. 

Τη θέση είχε διαλέξει με μεγάλη προσοχή η μάνα(τζερ) αξιοποιώντας τη μεγάλη της πείρα σε γάμους και βαπτίσεις. 

Στους γάμους, λέει, μοστραριζόμαστε μπροστά για να υποδηλώσουμε ότι είμεθα σημαίνοντες στη ζωή του ζεύγους (και υψηλά στην λίστα της υψηλής κοινωνίας φυσικά) αλλά παραμένουμε αόρατοι από τα φλας του φωτογράφου ώστε να μην αποτυπωθούμε μαζί με το ζεύγος και καούμε στη συνέχεια μαζί με το ζεύγος την περίοδο του οδυνηρού διαζυγίου που (στάνταρ) θα επακολουθήσει. 

Αντίθετα στις βαφτίσεις η μάνα(τζερ) έπιανε πάντα την πρώτη θέση κατάστρωμα ούτως ώστε να αποτυπωθεί στη μνήμη της οικογενείας αλλά και του δυστυχούς βρέφους (ειδικά αν η οικογένεια λέγεται Βαρδινογιάννη και το βρέφος Μαριάννα). Διότι και να χωρίσεις την γυναίκα σου τη φωτό της βάπτισης του παιδιού σου δεν τη σκίζεις (τη σκίζει βέβαια το παιδί σου καμιά φορά ειδικά αν το βάφτισες Αγαθάγγελο-Εμμανουήλ)
 

Καθόμασταν που λέτε παίδες ήσυχοι ήσυχοι μέχρι να τελειώσει ο παπάς αυτές τις αστειότητες που λένε στο γάμο. Βασικά βαριόμασταν. 

Ο πατέρας μου βέβαια έμοιαζε κάπως αναστατωμένος για αδιευκρίνιστους λόγους (που δυστυχώς διευκρινίστηκαν αργότερα). 

Προσπάθησε μάλιστα μια στιγμή να στείλει ένα ΣΜΣ στο κινητό αλλά η παντεπόπτης μάνα(τζερ) του ριξε μια ματιά που ισοδυναμούσε με χίλια πυρακτωμένα βέλη στην καρδιά και το άφησε. 

Εγώ κυρία. Είχα σταυρώσει τα χέρια σε άψογο κοσμικό/χριστιανικό στυλ και επαναλάμβανα από μέσα μου μια φράση φεγκ σούϊ που με ηρεμούσε: Έχεις 300 ευρώ.

 Έχεις 300 ευρώ. Έχεις 300 ευρώ. (Χρωστάς βέβαια 600 ευρώ αλλά) έχεις 300 ευρώ. Έχεις 300 ευρώ.
 

Το μυστήριο κατέληξε τελικά στον περίφημο χορό του Ησαΐα που όπως μας εξήγησε ο παπάς (ο οποίος σκόπευε να τα αρπάξει χοντρά απ΄τον κουμπάρο και μας εξηγούσε σε κάθε στάδιο τι σκατά συμβόλιζε) συμβόλιζε τον κύκλο της ζωής του ζευγαριού. 

Λοιπόν παίδες να μου το θυμηθείτε: αυτός ο κύκλος δεν θα είναι και πολύ μεγάλος διότι ένα ρύζι (κατά πάσα πιθανότητα μπασμάτι) βρήκε τη νύφη στο μάτι και κόντεψε να της βγάλει το φακό επαφής απ΄το κλάμα. Πανικός στις γραμμές της φαμίλιας Μεγαλοβιοτέχνογλου. 

Μία φώναζε «ένα μαντηλάκι ρε παιδιά!», ένας (βλάκας) της φυσούσε από μακριά το μάτι, μία έβγαλε πούδρα και της ταμπονάριζε τα μάγουλα, ένας (ο κουμπάρος, ωραίο γκομενάκι παρεπιπτόντως) φώναζε γούρι, γούρι!

Τότε μέσα στη γενική σύγχυση βλέπω ξαφνικά τον μπαμπάκα μου να αυτονομείται και να εκσφενδονίζει προς τη μεριά του κουμπάρου ένα ufo (αδιευκρίνιστο ιπτάμενο αντικείμενο) που όπως αποδείχτηκε ήταν το δεξί του μανικετόκουμπο. 

Το ufo έκανε γκελ στο κούτελο του κουμπάρου και μετά χάθηκε ανάμεσα στις πιέτες του νυφικού εν μέσω βογκητών έκπληξης από το θύμα. 

Σκούντησα τον δράστη που έκανε την πάπια και κοιτούσε αλλού.

-«Πάς καλά; Τι έκανες;» του σφύριξα διακριτικά μη μας πάρει χαμπάρι η μάνα(τζερ) και το κάνει λαμπόγιαλο το σπιτικό μας ριάλιτι.
-«Μα μου την έδωσε ο γκαντέμης. Άκου γούρι!!!» μου είπε ο παράφρων σαν να έλεγε κάτι αυτονοήτως λογικό. Ανησύχησα παίδες. Διότι άλλο να είναι ο πατέρας σου τρόφιμος Λουτρακίου, άλλο τρόφιμος Δαφνίου.
- «Τι;;;» ρώτησα χαζεμένη. Ο άνθρωπος του οποίου φέρω τα μισά γονίδια έσκυψε τότε στο αυτί μου και άρχισε να μου εξηγεί. 

Παίδες τόσο καιρό που μοιραζόσαστε τα δράματα της ζωής μου, σας έχω αγαπήσει και δεν επιθυμώ να σας τρελάνω κι εσάς. Θα σας πω λοιπόν τη σύντομη βερσιόν: Όπως φαίνεται ο κόσμος είναι μικρός αλλά το Λουτράκι μεγάλο. 

Ο κουμπάρος ήταν τρόφιμος επίσης και προχτές έπαιζε μπλακ τζακ στο ίδιο τραπέζι με τον μπαμπακούλη μου!!! Όλα πήγαιναν καλά για τον μπαμπακούλη μου όταν έσκασε ο κουμπάρος-γκομενάκι στο τραπέζι και άλλαξε το φύλλο λέγοντας τη μαγική φράση «θα πιω ένα ουίσκι για να αλλάξει το γούρι!» 

Κατά τον μπαμπακούλη αυτή η φράση ήταν ο τάφος του γιατί το φύλλο πραγματικά άλλαξε και ό ίδιος έχασε 1674 ευρώ σε δέκα λεπτά με αποτέλεσμα να ντυθεί τώρα Αρμάνης και να τρώει στη μάπα την οικογένεια του (δηλαδή εμάς) για λίγα ευρώ.

Παίδες είχα υπόψη μου ότι οι παίχτες είναι προληπτικοί αλλά ομολογώ ότι τέτοια παράνοια δεν την περίμενα. Του έκαναν νόημα να μαζευτεί μην τον πάρουν πρέφα και γίνει το σύστριγγλο αλλά αυτός είχε πάρει φόρα και δεν σταματούσε με τίποτα. Άκου γούρι! Έλεγε και ξανάλεγε ξεφυσώντας. 

Τελικά η μάνα(τζερ) στράφηκε προς το μέρος μου και θεωρώντας με κλασσικά υπεύθυνη για το έκρυθμο της καταστάσεως έκραξε «θα σε σκίσω σα σαρδέλα!» Εκεί παίδες φόρτωσα άσχημα.

Δεν ήξερα με ποια γονίδια να τα βάλω: Τα αυταρχικά της μάνα(τζερ) ή τα τρελαμένα του χαρτόμουτρου; 

Το βούλωσα λοιπόν κατόπιν ωρίμου σκέψεως, χαμογέλασα γλυκά στη μανούλα και άρχισα να εξυφαίνω αμέσως σχέδιο εκδίκησης εναντίον όλων.

 Ένα τρομοκρατικό αντιγαμικό/αντικαπιταλιστικό χτύπημα που επέπρωτο να μείνει στη μνήμη όλων των ενδιαφερομένων περισσότερο απ΄όσο θα ζούσε ο ίδιος ο γάμος! 

Κράτησα μια νοερή υποσημείωση: Να θυμηθώ να πάρω τα 300 ευρώ βγαίνοντας απ΄την εκκλησία γιατί μετά το βλέπω δύσκολο...

του κοριτσιού του διπλανού portal