Πίσω απ' το δάχτυλό μας...

ΓΙΑ να μην κρυβόμαστε πίσω απ' το δάχτυλό μας τα αμέσως επόμενα χρόνια εκατοντάδες εργαζόμενοι θα αναγκαστούν (αν τα καταφέρουν) να αλλάξουν δουλειά.

Αλλιώς θα βρεθούν στην ανεργία· χωρίς επίδομα αν έχουν άλλα εισοδήματα και δική τους κατοικία.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ, γιατροί, αρχιτέκτονες-μηχανικοί, δημοσιογράφοι, ηθοποιοί, σκηνοθέτες, στελέχη και σύμβουλοι επιχειρήσεων, χρηματιστές, μεσίτες ακινήτων και κάθε... είδους, θα αναγκαστούν ν' αλλάξουν δουλειές και να στραφούν σε νέους και παραγωγικούς τομείς της πραγματικής οικονομίας. Οποιος δουλεύει στο εποικοδόμημα, θα πέσει και θα γκρεμιστεί. Το ίδιο θα συμβεί και με δεκάδες χιλιάδες μαγαζάτορες που θα βάλουν (ήδη βάζουν) λουκέτα. Ιδιαίτερα εκείνοι που εισάγουν και εμπορεύονται είδη πολυτελείας, ακριβές ξένες φίρμες, την έχουν «πιει». Μην το συζητάς.

ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΙΕΣ τέλος! Ενα αξιοσημείωτο τμήμα της μεσαίας τάξης κατάφερνε να ζει... πολυτελώς χωρίς να εργάζεται, νοικιάζοντας τα μαγαζιά, γραφεία, διαμερίσματα κ.ο.κ. Αυτοί θα 'ναι τα επόμενα χρόνια οι πιο φτωχοί. Γιατί όχι μόνο δεν θα μπορούν να πουλήσουν ή να νοικιάσουν, έστω σε τιμές ευκαιρίας, για να διατηρήσουν μέρος του εισοδήματός τους, αλλά θα 'ναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν «Φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας» για... «νεκρά» ακίνητα.

ΓΙΑ ΝΑ μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας... Αφού πρώτα απολυθούν οι συμβασιούχοι και οι «αορίστου χρόνου» από το Δημόσιο, θ' ανοίξει για τα καλά και το θέμα της τροποποίησης του Συντάγματος. Για άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων.

ΑΥΤΟ θεωρητικά δεν θα 'ταν κακό αν είχε σαν αποτέλεσμα απ' τη μια τη δημιουργία ενός μικρού ευέλικτου, έξυπνου, δίκαιου και αποτελεσματικού κράτους και απ' την άλλη την... απελευθέρωση του αδρανοποιημένου ανθρώπινου δυναμικού και την απορρόφησή του - αναβάθμισή του σε νέους δυναμικούς, αναπτυσσόμενους τομείς της ιδιωτικής οικονομίας... Ομως όποιος υποστήριζε σοβαρά κάτι τέτοιο μέσα σ' αυτή τη θεμελιακή κρίση που ζούμε, μάλλον θα πρέπει να αναζητήσει καταφύγιο στο Δαφνί, μαζί με τους ανέργους που το παίζουν τρελοί για να εξασφαλίσουν στέγη και φαΐ...

ΤΟ να περάσουν ζημιογόνες επιχειρηματικές δραστηριότητες του κράτους σε ιδιώτες με τη διατήρηση μεγάλου μέρους των θέσεων εργασίας, καθώς και κάποιων έστω εργασιακών δικαιωμάτων, δεν είναι δα και η πιο εύκολη υπόθεση... Προϋποθέτει διάλογο, συνεννόηση, συναίνεση, εμπιστοσύνη, σχεδιασμό· ένα περιβάλλον υγιές... Αν συμβεί -που... θα συμβεί- βίαια, αυτή η βία θα μεταλλαχτεί και θα επιστρέψει με διάφορους τρόπους πίσω, εις το πολλαπλάσιο. Και καμιά κοινωνική ή πολιτική εμπειρία να μην έχεις, άμα πας σ' ένα πανεπιστήμιο θα είναι το πρώτο που θα σου διδάξουν.

ΝΑ μην κρυβόμαστε πίσω απ' το δάχτυλό μας... Αν δεν παράγουμε νέα (ποιοτικά και φτηνά) προϊόντα και υπηρεσίες, αν δεν γίνουμε ανταγωνιστικοί, θα μας φάει το μαύρο φίδι. Αυταπατώνται όσοι στηρίζουν τις όποιες ελπίδες τους στο κράτος, στα κόμματα και στους πολιτικούς. Οσο επιδεινώνεται η κατάσταση, θα συμβαίνουν πράγματα που μέχρι πρότινος θεωρούσαμε αδιανόητα. Γι' αυτό πρέπει να πάρουμε τα μέτρα μας πριν μας τα πάρουν...

ΚΑΚΑ τα ψέματα. Για όσους έχουν προσόντα και δυνατότητες, η λύση είναι η μετανάστευση. Οι νέοι κυρίως που φεύγουν για να δουλέψουν έξω, θα ενισχύουν τις οικογένειές τους και την οικονομία· σ' αυτούς μπορούμε πράγματι να ελπίζουμε.

ΑΝ είσαι δικηγόρος, αρχιτέκτονας, μάνατζερ κι έχεις χωραφάκι στο χωριό, βάλε τώρα ζαρζαβατικά, φιάξε κάνα κοτετσάκι και δεν θα πεινάσεις. Ο υπογράφων ήδη έχει αρχίσει να κάνει χρήση της άδειας ερασιτεχνικής αλιείας που σε ανύποπτο χρόνο απέκτησε.

«ΜΑΘΕ τέχνη κι άσ' τηνε». Αν και αντιμετωπίζω μεγάλο ανταγωνισμό κυρίως από Πακιστανούς και Ινδούς που ψαρεύουν στα τρελά νερά στη γέφυρα της Χαλκίδας, μια τσιπουρίτσα την ημέρα μπορώ να τη βγάζω.

Του Ανδρέα Ρουμελιώτη