Πάλι τυφλοί; Πάλι στον όλεθρο;

Αν η λιτότητα ήταν ένα φάρμακο για όλους, θα την κατάπιναν ευχαρίστως. Επειδή όμως χορηγείται μόνο στους φτωχούςκαι κάνει καλό μόνο στους πλούσιους, γι' αυτό επιβάλλεται πάντα με τομαστίγιο. Και μάλιστα προληπτικά, όπως αποφασίστηκε στην πρόσφατη ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής. Η Ιστορία όμως έχει δείξει πως η λιτότητα δεν είναι φάρμακο αλλάφαρμάκι. Σχεδόν πάντα καταλήγει στα χειρότερα: οικονομική καταστροφή, βία και καταστολή. 

Το παράδειγμα της Γερμανίας του καγκελάριου Μπρούνινγκ είναι χαρακτηριστικό. Το 1930, η ύφεση εξαπλωνόταν στον κόσμο. Εξωθούμενος από τους Γερμανούς μεγαλοβιομήχανους, ο Μπρούνινγκ πίστεψε πως η χώρα του θα σωζόταν μόνο με ένα σκληρό νόμισμα και με μηδενικά ελλείμματα μέσω περικοπών των μισθών και των συντάξεων. 
Είχε θητεύσει στις θεωρίες της λιτότητας ως μεταπτυχιακός φοιτητής στην Οικονομική Σχολή του Λονδίνου, που εξέτρεφε και τότε υπέρμαχους της ελευθερίας των αγορών όπως τον Φρίντριχ φον Χάγιεκ, τον οποίο οι σημερινοί φιλελεύθεροι και σοσιαλφιλελεύθεροι έχουν κάνει σημαία τους. Ο Μπρούνινγκ χορήγησε το φάρμακο του φον Χάγιεκ στους Γερμανούς. Και η αποτυχία του ήταν τόση, που έφτασε να βάλει στον γύψο την κοινοβουλευτική δημοκρατία και να κυβερνά με διατάγματα (δίνοντας έτσι το παράδειγμα και σε εκείνον που αργότερα τον διαδέχτηκε στην εξουσία). 
Ύστερα από δύο χρόνια λιτότητας, η γερμανική οικονομία κατέρρευσε: η ανεργία διπλασιάστηκε από 15% το 1930 σε 30% το 1932, οι ταραχές πολλαπλασιάστηκαν και τελικά ο Μπρούνινγκ αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Ύστερα από μόλις δύο χρόνια λιτότητας, οι Γερμανοί ήταν πια πρόθυμοι να κυβερνηθούν από οποιοδήποτε άλλον εκτός από τους πολιτικούς της «δημοκρατικής λιτότητας». Έτσι, στις εκλογές του 1932, οι ναζί και οι κομμουνιστές αναδείχτηκαν τα δύο πρώτα κόμματα. Και το 1933 ο Χίτλερ έβαζε την ταφόπλακα στη δημοκρατία. 
Η ταφόπλακα, ύστερα από όλα αυτά, θα έπρεπε σήμερα πια να είχε μπει στη λιτότητα.Όμως, ο φον Χάγιεκ και οι δικοί του, όπως εξηγεί ο συγγραφέας Μαρκ Έιμς, αναθεώρησαν εντελώς την Ιστορία. Από την Αγγλία και τις ΗΠΑ, όπου είχαν βρει άσυλο και χρηματοδότηση από το μεγάλο κεφάλαιο, άρχισαν να αναθεωρούν τα ιστορικά γεγονότα που κατέληξαν στην κατάρρευση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, αποδίδοντάς την όχι πια στα μέτρα λιτότητας αλλά στις υποτιθέμενες παροχές της τελευταίας κυβέρνησης προς τους εργαζόμενους. 
Αποφάσισαν δηλαδή πως ο καγκελάριος Μπρούνινγκ δεν είχε υπάρξει ποτέ. Και πως ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία επειδή η κυβέρνηση μοίραζε λεφτά μολονότι ο Μπρούνινγκ έκανε μαζικές περικοπές και πως οι Γερμανοί ήταν κακομαθημένοι από τα κοινωνικά επιδόματα μολονότι λιμοκτονούσαν τόσο εξαιτίας της λιτότητας, που έδωσαν τελικά την εξουσία σε έναν ναζί ο οποίος άναψε τα κρεματόρια και εξαπέλυσε έναν παγκόσμιο πόλεμο. 
Γι αυτούς που την έχουν ανάγκη, η λιτότητα ποτέ δεν είναι αρκετή. Ούτε σήμερα, μολονότι ένας εμπορικός, ένας νομισματικός, ένας πετρελαϊκός και ένας κοινωνικός πόλεμος αρχίζουν να συγκλίνουν σε έναν ευρύτερο που θα μπορούσε να αποδειχτεί μεγάλος.

Από τα Νέα

Ησυχάστε!!! Είμαστε σε καλά χέρια

Ησυχάστε


δεν συνιστά σοβαρό λόγο ανησυχίας:


- η πραγματική ανεργία που βρίσκετε πάνω από το 20%


- τα μπαράζ λουκέτων στα μαγαζιά


- η μείωση του ΑΕΠ πάνω από 10% ώς το τέλος του 2011


- η κατάρρευση των δημοσίων εσόδων αφού δεν υπάρχει πλέον         φορολογητέα ύλη


- η κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων, αφού οι εργαζόμενοι είναι πλέον λιγότεροι από τους ανέργους


- οι συνθήκες νεκροταφείου στις επενδύσεις 


- αλλά και η εκτόξευση του χρέους πάνω από 150% του ΑΕΠ


Ησυχάστε!!! Είμαστε σε καλά χέρια!!!

Γιατί

- Γιατί οι μελαχρινές χαίρονται που έχουν μαύρα μαλλιά;
- Γιατί ταιριάζουν με το μουστάκι τους!

- Τί κοινό έχουν οι γυναίκες οδηγοί και οι φράουλες;
- Και τις δύο τις μαζεύουν από τα χωράφια! 

- Γιατί οι γυναίκες ζουν πιό πολλά χρόνια απο τους άντρες;
- Διότι ο θεός τους έδωσε επιπλέον χρόνο, ώστε να προλάβουν να μάθουν να παρκάρουν! 

- Γιατί ο θεός έπλασε πρώτα τον Αδάμ και μετά την Εύα;
- Πρώτα η δουλειά, και μετά η διασκέδαση! 

- Πότε μιλάν λιγότερο οι γυναίκες;
- Τον Φεβρουάριο, γιατί έχει τις λιγότερες μέρες! 

- Πως λέγεται η γυναίκα που τα έχει με έναν ποδοσφαιριστή και έναν αστυνομικό;
- Του κλώτσου και του μπάτσου!

Αρκάς " Ένα θάνατο τον έχουμε "

Σ΄ ευχαριστώ ω εταιρία!

Διαβάζουμε πως ο Ιάπωνας πρωθυπουργός άσκησε αυστηρή κριτική στην εταιρεία - ιδιοκτήτρια των πυρηνικών εργοστασίων στη Φουκουσίμα. Δεν έκανε καλά τη δουλειά της -η εταιρεία!- και κινδυνεύει όλη η Ιαπωνία. Δεν πήρε έγκαιρα τα μέτρα της -η εταιρεία!- για φυσικές καταστροφές όπως το τσουνάμι καικινδυνεύει όλος ο κόσμος.

Πριν από λίγα χρόνια ζήσαμε την οικονομική κρίση και ο κόσμος έφτασε στο χείλος του οικονομικού γκρεμού εξαιτίας πάλι μιας εταιρείας -μιας τράπεζας αυτή τη φορά... Προέκυψε οδυνηρά και για τον πιο αδαή τότε ότι ένα σύμπλεγμα εταιρειών που ελέγχουν τις διαδρομές του χρήματος, που βαθμολογούν εθνικές οικονομίες, που ελέγχουν τελικώς την παγκόσμια οικονομία, ελέγχουν και τη ζωή μας. Και για όσους εδώ ακόμη αμφέβαλαν, ήρθαν τα μνημόνια.
Από καιρό ζούμε, τέλος, την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος από τις μεγάλες πολυεθνικές του πετρελαίου και τα ξαδέλφια τους των πρώτων υλών, των ορυχείων, των μεταλλείων κ.λπ. Τα δάση θυσιάζονται, τα νερά μολύνονται και ο αέρας γίνεται, αντί πηγή ζωής, φορέας θανάτου. Οι άνθρωποι κάθε φυλής, χρώματος και θρησκείας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης είναι στο έλεος των εταιρειών -περί αυτού πρόκειται.
Τις εταιρείες, όμως, τις έφτιαξε ο Θεός όχι ως κοινωφελή ιδρύματα, αλλά ως ιδρύματα που επιδιώκουν το κέρδος τους. Δεν είναι δουλειά της Shell να φροντίζει το περιβάλλον -δουλειά της είναι να πλουτίζουν τα στελέχη και οι μέτοχοί της. Συνεπώς, από τη Φουκουσίμα αναδύεται μια καταστροφική αντίφαση, που έφτασε στα όριά της: Ο κόσμος έχει αφήσει την τύχη του σ' εκείνους ακριβώς που δεν δίνουν δεκάρα γι’ αυτήν -το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι τα δισεκατομμύρια δεκάρες που κερδίζουν καθημερινά καταστρέφοντάς τον.
Είναι δυνατός τέτοιος παραλογισμός; Και όμως είναι! Και θεωρείται λογικό να ασκεί ένας πρωθυπουργός αυστηρή κριτική (!) σε μια εταιρεία επειδή έσπειρε τον όλεθρο στη χώρα του. Αντί να σκεφτεί κι αυτός και όλοι μας πώς είναι δυνατόν το ψωμί, οι ελευθερίες μας και τελικά η ζωή μας να εξαρτώνται από διευθύνοντες συμβούλους, μετόχους, οίκους αξιολόγησης, κερδοσκόπους και επενδυτές που ούτε καν γνωρίζουμε. Να ψηφίζουμε Παπανδρέου και να μας βγαίνει... ΔΝΤ!
Και το ερώτημα είναι: θα εξακολουθήσει ο κόσμος και μετά τη Φουκουσίμα να τραγουδά «σ’ ευχαριστώ, ω εταιρεία»;

Από την Αυγή

Γράμματα χωρισμού

 Εκείνης 


Αγαπημένε μου,

 Αν δε το κατάλαβες, έφυγα. Τα πράγματά μου τα πήρα. 
 Τα πράγματά σου τα έκαψα. 
 Ελπίζω η φωτιά να μην εξαπλώθηκε στο διαμέρισμα της μάνας σου, αν και
 δεν κατάφερα να βρω έναν ικανοποιητικό λόγο γιατί να μην το κάνει.
 Ακόμα, λυπάμαι -ειλικρινά- που πασάλειψα τον Ρόμπιν με κόπρανα και φελιζόλ.
 Είχα πιεί. Σου άφησα πάντως μερικά ρούχα να φορέσεις, αν και καταλαβαίνω ότι
 θα δυσκολευτείς να τα βγάλεις από την λεκάνη. 
 Συγνώμη. Τα βιβλία σου τα έδωσα για ανακύκλωση. Τα CD ήταν τόσο άθλια που αποφάσισα να τα αφήσω. Τα βινύλια τα χαράκωσα, αλλά, έτσι κι αλλιώς δεν έχεις πλέον πικάπ.
 Μετά τον τελευταίο μας τσακωμό σκέφτηκα σοβαρά την σχέση μας και κατέληξα
 στο συμπέρασμα ότι είσαι μεγάλος μαλάκας. Έχεις την ευγένεια, την λεπτότητα,
 την εξυπνάδα και την ευαισθησία ενός πλάσματος που η μοίρα αποφάσισε ότι
 μπορεί να επιζήσει και χωρίς αυτά. 
 Φυσικά αυτά λένε κάτι και για μένα που έμεινα μαζί σου τους τελευταίους 2 μήνες: Ότι έμενα με ένα μαλάκα.
 Τουλάχιστον το σεξ τους τελευταίους μήνες ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητικό. Σε αυτό βοήθησαν οι φίλοι σου. 

 Μην στεναχωριέσαι, θέλω να ξέρεις ότι ο κόσμος είναι γεμάτος από ηλίθιες τσούλες, ικανές να αντέξουν έναν μαλάκα σαν κι εσένα.
 Αρκεί να είσαι ο εαυτός σου. Σαφέστατα αντίο

 PS 1. Ελπίζω να τρως ακόμα τα νύχια σου. Πότισα το γράμμα με ούρα που πήρα
 απ το νοσοκομείο. Μην ανησυχείς, η σύφιλη θεραπεύεται.
 Το ίδιο και οι μύκητες.

 PS 2. Όχι όμως και η ηπατίτιδα C.

 PS 3. Σε περίπτωση που θα θελήσεις να κάνεις κάτι το ρομαντικό, κουτό και
 ανώφελο, όπως το να ψάξεις να με βρεις, πρέπει να σου πω ότι τα λεφτά που
 μου άφησες για να πληρώσω το ενοίκιο τα έδωσα σε δύο Αλβανούς για να σου
 σπάσουν τα πόδια. Λυπάμαι αλλά είχα μείνει άφραγκη.

 PS 4. Η κυρία Μπέλα με ρώτησε τι συμβαίνει και της είπα ότι σε συνέλαβε η
 αστυνομία για παιδεραστία. Καλύτερα να σταματήσεις τα ιδιαίτερα στις κόρες
 της.


Εκείνου

 Αγαπημένη μου,
 Tο είχα ψυλλιαστεί ότι θα φύγεις εδώ και καιρό, απ' όταν αποφάσισες να
 διακόψεις το πρόγραμμα απεξάρτησης από το αλκοόλ... είχες τελειώσει όλα τα   ποτά στο σπίτι, την κολώνια και το άφτερ σέιβ μου. 
 Κατάλαβα ότι έφυγες γιατί ξεβρόμισε το σπίτι... κοίταξα κάτω από το κρεβάτι και είδα ότι τα ρούχα σου έλειπαν. 
 Έφυγες βιαστικά και ξέχασες να απενεργοποιήσεις το σύστημα πυρόσβεσης, με αποτέλεσμα τα πράγματά μου να είναι λίγο βρεγμένα αλλά εντάξει. 
Ποιος είναι ο Ρόμπιν; Εγώ δεν είχα ποτέ κατοικίδιο.
 Προφανώς, μέσα στη ζάλη σου από το ποτό ξέσπασες επάνω σε κάποιο αδέσποτο.
 Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έριξες τα πρόχειρα ρούχα της κηπουρικής στη
 λεκάνη, αλλά δεν το βρήκα και τόσο σημαντικό. 
 Σημαντικό είναι ότι άδειασε επιτέλους η βιβλιοθήκη από τα Cosmopolitan που θεωρούσες Βίβλο της γυναίκας.
 Όσο για τους δίσκους μου, ξέχασες ότι τους έχω μεταφέρει εδώ και καιρό σε
 mp3; Αν θυμηθείς, στο τελευταίο πάρτι είχαμε χρησιμοποιήσει τα CD για σουβέρ
 και τα βινύλια για να σερβίρουμε καναπεδάκια. 
 Χαίρομαι πολύ για τους συλλογισμούς σου, και ελπίζω να δεις κι εσύ κάποτε το video που τράβηξα όταν έπαιρνες ναρκωτικά και έκανες παρτούζα με τους υποτιθέμενους φίλους μου.
 Ήταν η πρώτη μου παραγωγή πορνό με ερασιτέχνες ηθοποιούς που σου τους
 γνώρισα σαν φίλους μου. Λυπάμαι που έφυγες χωρίς να πάρεις και εσύ την
 αμοιβή σου... που θα ήταν αρκετή με δεδομένο ότι το βίντεο το πούλησα για
 20.000 δολάρια. Δεν στεναχωριέμαι, πάντως. Θα βρω άλλη πρωταγωνίστρια για  το επόμενό μου βίντεο... έχω αρχίσει ήδη τις συνεντεύξεις.

 PS 1,2. Ελπίζω να ξεμεθύσεις σύντομα και να συνειδητοποιήσεις ότι αυτό που
 μου έστειλες ήταν e-mail. Είμαι περίεργος να μάθω πού έριξες τα ούρα.

 PS 3. Τα λεφτά που σου έδωσα ήταν της Μονόπολης, αλλά με το μονοψήφιο IQ σου δεν περίμενα να καταλάβεις


Από την Έυα

Δια το όνομα των παιδιών μας

Καιρό τώρα, κυκλοφορή εις το διαδύκτιον το παρακάτω εξομολογητήριον-μπούρδαν προς τα παιδιά...

Επειδή το θεωρούμε στυγνό τρομοκρατικό μήνυμα προς τυχών μικρά παιδιά απειλώντας τα πως αν κάνουν κάτι από τα παραπάνω θα είναι αμαρτωλά κε μόνο η εξομολόγηση μπορή τα σώση, ετοιμάσαμε να στείλουμε μια απάντηση λέγοντάς τους πως τουλάχιστον έχουμε την αξιοπρέπειαν να μην τρομοκρατούμε τα ανήλικα με μπαρούφες:

Παίδες, μην φοβάστε κε να θυμάστε αυτό: Οι κύριοι αυτοί έχουν περισσότερο λερωμένη την φωλία τους ως πρός αυτά που υπηρετούν, από εσάς που θα πάτε ένα σινεμά, θα χορέψετε κε μπορή να πετάξετε καμίαν χριστοπαναγίαν!

Από το les malakies

Εκτιμήσεις για κλείσιμο 15.000 βιοτεχνιών

Ο πρόεδρός του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου της Αθήνας, Παύλος Ραβάνης, εξέφρασε τους φόβους του, για την αναστολήλειτουργίας περίπου 10.000-15.000 μικρομεσαίων επιχειρήσεων έως το τέλος της χρονιάς. Με αφορμή τα παραπάνω ζητάει από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ την υλοποίηση των εξαγγελιών στήριξης και ανάπτυξης των επιχειρήσεων.
"Η πορεία συρρίκνωσης της ελληνικής βιοτεχνίας κινείται με εντεινόμενους ρυθμούς, οι οποίοι αναμένεται να λάβουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις, οδηγώντας στην ανεργία τουλάχιστον 30.000 εργαζομένους".
Ο Παύλος Ραβάνης στηρίζει τις ανησυχίες του στην αύξηση κατά 32,7% του αριθμού των επιχειρήσεων που διέκοψαν τη λειτουργία τους κατά τη διάρκεια του 2010 σε σχέση με το προηγούμενο έτος.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Αθήνας, πρόπερσι έκλεισαν 2.917 επιχειρήσεις, ενώ πέρσι 3.872.
Από την άλλη πλευρά, οι επιχειρήσεις που αποφάσισαν να ανοίξουν το 2010 έφτασαν τις 1.808 ενώ το 2009 ήταν 1.790, δηλαδή αύξηση μόλις 1%.
"Κάθε απώλεια επιχειρηματικού δυναμικού συνδέεται με απώλεια θέσεων εργασίας και εσόδων τόσο για το Δημόσιο όσο και για τα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά το κυριότερο με αποδυνάμωση της παραγωγικής βάσης που στήθηκε επί δεκαετίες και δύσκολα θα αναπληρωθεί. Οι τάσεις είναι ξεκάθαρες και τα συμπεράσματα δεν σηκώνουν ουδεμία αμφιβολία", δήλωσε ανήσυχος ο πρόεδρος του ΒΕΑ και πρόσθεσε πως...
"Η χώρα δεν χρειάζεται μόνο “fast trak”, αλλά και την υλοποίηση άμεσου προγράμματος στήριξης των μικρότερων επιχειρήσεων που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά, όπως υποστήριζαν επί σειρά ετών οι ελληνικές κυβερνήσεις, εκτός και εάν το νέο μοντέλο που αναπτύσσεται προβλέπει πλήρη εξαφάνιση της ελληνικής μικρής και πολύ μικρής επιχείρησης υπό τις ευλογίες της τρόικας", θέλοντας να τονίσει πως οι επιχειρηματίες είτε ακούνε εξαγγελίες προγραμμάτων χωρίς να προωθείται η υλοποίησή τους, είτε αδυνατούν να συμμετάσχουν σ' αυτά λόγω των προϋποθέσεων ένταξης που απαιτούνται.

Αρκάς " Ένα θάνατο τον έχουμε "

Από τη σκύλλα στη χάρυβδη

Είναι, νομίζω, περισσότερο από προφανές ότι η επίθεση των μεγάλων δυνάμεων στη Λιβύη σχετίζεται με την προσπάθειά τους να ελέγξουν το πετρέλαιο.
Θα μπορούσε βέβαια να αναρωτηθεί κανείς; Μα αφού, τα τελευταία χρόνια, μετά τη στροφή του Καντάφι και την αγαστή συνεργασία του με όλους τους σημερινούς αντιπάλους του, είχαν πρόσβαση στο πετρέλαιο…
Ποιοι ήταν οι παράγοντες που οδήγησαν σε αυτή τη σύγκρουση; Γιατί στην περίπτωση του Καντάφι οι δυτικοί δεν ακολουθούν την πολιτική γραμμή που ακολουθούν στο Μπαχρέιν, δηλαδή εκείνη της σιωπής και της συνενοχής στην καταστολή της λαϊκής διαμαρτυρίας;

Η ιστορία της Λιβυκής επανάστασης
Για να απαντηθεί το ερώτημα αυτό πρέπει να θυμηθεί κανείς τη νεότερη ιστορία της Λιβύης και του καθεστώτος της. Ο Καντάφι, σε ηλικία 27 ετών, νέος τότε αξιωματικός του στρατού και εμπνεόμενος από το παράδειγμα του Νάσερ, είχε ήδη δημιουργήσει το Μυστικό Ενωτικό Κίνημα Ελεύθερων Αξιωματικών. Επικεφαλής του ανέτρεψε το 1969 με πραξικόπημα το βασιλιά και, μαζί του, την αποικιοκρατική ουσιαστικά κυριαρχία των μεγάλων δυνάμεων της Δύσης.
Το καθεστώς που εγκαθιδρύθηκε τότε προέβη σε μερικές αξιοσημείωτες καινοτομίες:
1. Εθνικοποίησε το πετρέλαιο το οποίο λυμαίνονταν μέχρι εκείνη τη στιγμή οι πολυεθνικές. Μια από αυτές ήταν η γνωστή σε όλους ΒΡ η οποία απομακρύνθηκε από τη Λιβύη το 1971.
2. Το καθεστώς απομάκρυνε τόσο τα βρετανικά στρατεύματα που έδρευαν στη χώρα όσο και τη μεγάλη αεροπορική βάση των ΗΠΑ την οποία διατηρούσαν έξω από την Τρίπολη.
3. Προέβη σε αγροτική μεταρρύθμιση δίνοντας γη στους αγρότες. 4. Με τα έσοδα του πετρελαίου ακολούθησε μια κοινωνική πολιτική η οποία ανύψωσε το βιοτικό επίπεδο του λαού σε επίπεδο αξιοσημείωτο για τα αραβικά δεδομένα.
5. Δεν επέτρεψε ούτε και στοιχειωδώς την ανάπτυξη εργατικού κινήματος και εργατικών συνδικαλιστικών και πολιτικών οργανώσεων μέσα από ένα πλέγμα απαγορεύσεων, καταστολής αλλά και ιδεολογικής χειραγώγησης και ενσωμάτωσης των εργαζομένων.
 
Παρότι οι μεγάλες επιχειρήσεις ελέγχονταν από το κράτος, η μεγάλη επιχειρηματική δραστηριότητα δεν συναντούσε ιδιαίτερα εμπόδια.
Το άρθρο 9 της Συνταγματικής Διακήρυξης αναφερόταν στην ανάγκη συνεργασίας δημόσιου και ιδιωτικού τομέα της οικονομίας.

Το βασικότερο όμως ήταν ότι ο ίδιος ο λαός δεν είχε παρά εικονική συμμετοχή στη συγκρότηση της κρατικής εξουσίας και στη διεύθυνση των κρατικών υποθέσεων.
Μια άρχουσα κρατική ελίτ διαχειριζόταν στο όνομα του λαού τον κοινωνικό πλούτο. Από εκεί μέχρι την ιδιοποίησή του η απόσταση ήταν μικρή, όπως απέδειξε εξάλλου η ιστορική πορεία των πρώην σοσιαλιστικών κρατών της ανατολικής Ευρώπης.


Σε αυτό πρέπει να συνυπολογιστεί η επιβίωση, με πρωτοβουλία του καθεστώτος, μιας σειράς φεουδαρχικών κατάλοιπων, όπως η ισχύς των διαφόρων φυλών, ο περιορισμένος αλλά υπαρκτός ρόλος του Ισλάμ. Το τελευταίο ήταν βέβαια υπό τον έλεγχο της πολιτικής εξουσίας η οποία ωστόσο με το άρθρο 2 της Συνταγματικής Διακήρυξης όριζε ότι το «Ισλάμ είναι η επίσημη θρησκεία».
 
Τελικά ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του καθεστώς πριν το 1990 ήταν η έμφαση στη διαφύλαξη της εθνικής κυριαρχίας. Το άρθρο 7 της προαναφερθείσας Συνταγματικής Διακήρυξης όριζε ότι «το κράτος προσπαθεί να απελευθερώσει την εθνική οικονομία από την εξάρτηση και την ξένη επιρροή». Αυτό και μόνο ήταν βέβαια αρκετό ώστε η Λιβύη να αποτελεί εχθρό των πολυεθνικών και να υποστεί επανειλημμένα, το εμπάργκο της Δύσης αλλά και τους πειρατικούς βομβαρδισμούς από τις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1980.

Η στροφή
Η δεκαετία του 1990 και η αλλαγή του διεθνούς συσχετισμού των δυνάμεων οδήγησαν σε σταδιακή στροφή το καθεστώς.
Η αντιπαράθεσή του με τις δυτικές μεγάλες δυνάμεις έδωσε βαθμιαία τη θέση της στη συνεννόηση και στη συναλλαγή.
Το πετρέλαιο και οι άλλες μεγάλες επιχειρήσεις της Λιβύης άνοιξαν στον ιδιωτικό τομέα, ιδίως στις ξένες πολυεθνικές οι οποίες εγκαταστάθηκαν στη Λιβύη μετά από 30 περίπου χρόνια.
Οι λόγοι της δυσαρέσκειας
Αν όμως όλοι ήταν ευχαριστημένοι, τότε τι οδήγησε στην επέμβαση των δυνάμεων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ; Τι προκάλεσε τη μεταβολή της στάσης τους;
Πρώτο, το άνοιγμα της οικονομίας της Λιβύης στις πολυεθνικές δεν έγινε με όρους αποικιοκρατικούς.
Η οικονομική και πολιτική ελίτ της χώρας υπό τον Καντάφι φρόντισε να διατηρήσει μια ισχυρή θέση σε αυτή τη συμμαχία. Κρατούσε πάντοτε, σε τελική ανάλυση, τα κλειδιά του πετρελαίου.


Δεύτερο, η άμεση εκμετάλλευση είναι κατά κανόνα προτιμότερη από την έμμεση. Έτσι, οι δυτικές δυνάμεις αναζητούσαν την ευκαιρία να παραμερίσουν το καθεστώς Καντάφι και στη θέση του να ορίσουν μια νέα ηγεσία που θα είναι περισσότερο προσαρμόσιμη στις απαιτήσεις τους, που δεν διαπραγματεύεται μαζί τους αλλά θα υπακούει χωρίς δισταγμούς και ταλαντεύσεις, ει δυνατόν.
 
Τρίτο, η παγκόσμια οικονομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος όξυνε την ανάγκη των πολυεθνικών για αμεσότερη και εντατικότερη εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Λιβύης.


Η κατανομή της πίτας του λιβυκού πετρελαίου πρέπει να προσαρμοστεί στο νέο συσχετισμό οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής δύναμης.

Πέμπτο, η οικονομική κρίση έδωσε και το πρόσχημα καθώς οδήγησε στην εκδήλωση της δυσαρέσκειας των αραβικών λαών, μαζί και της Λιβύης, έναντι των πολιτικών φτώχειας και καταπίεσης που ακολουθούνται από τις κυβερνήσεις.
Μόλις δόθηκε η ευκαιρία, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις την άρπαξαν. Διαμόρφωσαν μάλιστα τις καλύτερες προϋποθέσεις.
Άφησαν την αντιπολίτευση να ηττηθεί αφού ήταν θέμα ημερών, αν όχι ωρών, η πτώση της Βεγγάζης. Έτσι, η τελευταία, ενώ αρχικά αρνούνταν κάθε ξένη επέμβαση, βρέθηκε να την εκλιπαρεί, ιδίως μάλιστα από τότε που επικεφαλής της φέρεται να τέθηκε ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης του Καντάφι. Καλή αρχή για business…


Όσο για το λαό της Λιβύης; Χωρίς επαναστατική οργάνωση και πολιτικό σχέδιο κοινωνικής απελευθέρωσης, τουλάχιστο με βάση όσα γνωρίζουμε, είναι προς το παρόν καταδικασμένος να βρίσκεται ανάμεσα στη Σκύλλα και στη Χάρυβδη.
 
Απόσπασμα από το inprecorΤέταρτο, η οικονομική κρίση ενέτεινε την αντιπαράθεση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και των πολυεθνικών για τον έλεγχο των αγορών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών.

Φεύγεις;

Είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες. Επιστήμονας, σπουδαίος. Κάποια στιγμή μάλιστα πέρασε από την πολιτική, δεν τους άντεξε βέβαια και τα παράτησε. Σάββατο βράδυ τα βήματα μας διασταυρώθηκαν. Ανταλλάξαμε αυτά τα στενοχωρημένα λόγια που ανταλλάσουν όλο και πιο συχνά οι Έλληνες.
Μετά τον ρώτησα για τον γιo. Πίστεψα ότι η ερώτηση μου θα τον χαροποιήσει. Θα αφήναμε για λίγο στην άκρη τα γκρίζα σενάρια και θα συζητούσαμε για τις νέες προοπτικές που ανοίχτηκαν ξαφνικά στη οικογένεια του.

Ο γιός του, επιστήμονας και αυτός, έφυγε πριν μερικές εβδομάδες για την Αυστραλία. Να συνεχίσει εκεί την καριέρα του. Είχε βαρεθεί να στριμώχνεται στις λίστες της αναξιοκρατίας. Και εκεί που περίμενα να μου πει «ναι, ξέφυγε, περνάει καλά», άρχισε να μου λέει πόσο αποκαρδιωτική είναι για τη χώρα η επιλογή της φυγής.
«Και ποιοι θα μείνουν πίσω;» με ρώτησε χωρίς να περιμένει απάντηση. «Οι συνταξιούχοι, τα λαμόγια και οι ανήμποροι»;
Θέλω να προσπαθήσετε να τον καταλάβετε. Δεν εννοούσε ότι ο γιός του ήταν ο μόνος ικανός στην επιστήμη του. Ούτε διαφωνούσε τελικά με την επιλογή του να φύγει. Είχε όμως την πίκρα του ανθρώπου που συνειδητοποιεί, ότι κάθε μέρα άλλος ένας νέος άνθρωπος σκέφτεται τη φυγή ως τη μόνη διέξοδο. Άρχισε να μου αριθμεί συγκεκριμένες περιπτώσεις ανθρώπων που έφυγαν και άλλων που συζητούν να φύγουν.
Ο ένας δέχτηκε μια έδρα στην Αγγλία, ο άλλος στήνει επιχείρηση στο Βερολίνο, ο τρίτος πέρασε απέναντι στη Τουρκία, στην Πόλη.
«Και ποιοι θα μείνουν», ξαναρώτησε.
«Εκτός αν βρεθούν τίποτε Αλβανάκια που αγάπησαν τη χώρα και μας σώσουν». Θέλω ξανά, να μην αντιδράσετε.
Δεν το είπε ούτε υποτιμητικά, ούτε για να με τρομοκρατήσει.
Άλλωστε ήξερε την άποψη μου για τους Αλβανούς. Τα είχαμε παλιότερα συζητήσει. Πόσο συνέβαλαν στην ανάπτυξη της οικονομίας, πόσα χωριά ανέστησαν, πόσα νησιά ξανάχτισαν, πόσες σημαίες σήκωσαν επειδή αρίστευσαν.
Το είπε λοιπόν σαν ένα υπαρκτό ενδεχόμενο. Και πυροδότησε σκέψεις που όλοι θα έπρεπε να είχαμε κάνει.
Ποιοι θα έρθουν στα πράγματα όταν η σημερινή ηγετική τάξη αποχωρήσει ή την αποχωρήσουν;
Ποιοι πολιτικοί; Ποιοι επιχειρηματίες; Ποιοι άνθρωποι του πνεύματος, θα τους διαδεχθούν; Έτσι μελαγχολικά τελείωσε η κουβέντα μας.
Και έτσι μελαγχολικά θα στέκομαι από εδώ και στο εξής μπροστά σε κάθε αναγγελία αποχώρησης.


Του Σταύρου Θεοδωράκη

Αρκάς " Ένα θάνατο τον έχουμε "

Οι αθέμιτοι όροι της δανειοδότησης και η χειραγώγηση της εξωτερικής και οικονομικής πολιτικής της χώρας!

Προτού γραφεί το τελευταίο αυτό άρθρο της θεματικής που αφορά στους αθέμιτους όρους της δανειοδότησης της Ελλάδας και στην πολιτική εκμετάλλευση της κρίσης, μεσολάβησαν τρία γεγονότα που επαληθεύουν το ολοκληρωτικό δέσιμο της χώρας μας για τους πολιτικούς και οικονομικούς σκοπούς των κέντρων εξουσίας του μεγάλου κεφαλαίου που εκπροσωπεί το ΔΝΤ με το Βερολίνο.

Το πρώτο γεγονός ήταν η κυνική ανακοίνωση της οικονομικής πολιτικής που επιβάλλει η γερμανική κυβέρνηση στα κράτη-μέλη της ΕΕ. 
Ακολούθησε αμέσως το «συμβάν» των ιταμών δηλώσεων της τρόικας στην Αθήνα, που από το θώκο της εκτός νομιμότητας εξουσίας της εξευτέλισε την ελληνική κυβέρνηση. 
Το τρίτο γεγονός ήταν η αποκάλυψη των «Επικαίρων» ότι η Δανειακή Σύμβαση και το Μνημόνιο συντάχθηκαν από το δικηγορικό γραφείο της δικηγορικής εταιρείας Slaughter and May, που εδρεύει στο Λονδίνο.

Το τελευταίο αυτό γεγονός επαληθεύει την ανησυχία και την υποψία που μου προκάλεσαν, πριν από δέκα μήνες, το περιεχόμενο, το ύφος και η τεχνική των Συμφωνιών Δανεισμού της Ελλάδας. Επαληθεύει, ειδικότερα, και την παρατήρηση που είχα διατυπώσει στη μικρή εκείνη μελέτη μου που δημοσίευσε ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών (σελ. 70), ότι οι εν λόγω Συμφωνίες Δανεισμού –το «Μνημόνιο», όπως έχει καθιερωθεί να λέγεται συγκεκαλυμμένα– αποτελούν το δεύτερο κρούσμα στην Ευρώπη, μετά το Σχέδιο Ανάν, που παραβιάζει τόσο πολλές θεμελιώδεις αρχές της ευρωπαϊκής νομιμότητας. Το ότι, δε, τα δύο αυτά σύνολα διεθνών εγγράφων συντάχθηκαν από δικηγορικό γραφείο δεν είναι μόνο απαράδεκτο, όπως επισήμανα τότε, αλλά και ντροπή για την εξέλιξη των διεθνών σχέσεων που είναι υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Και τα τρία αυτά γεγονότα επιβεβαιώνουν το είδος της οικονομικής πολιτικής και τον τρόπο επιβολής της στην Ελλάδα, καθώς και τη σημασία της ολοκληρωτικής κυριαρχικής δέσμευσης της χώρας μας.Στο παρόν άρθρο μας θα σκιαγραφήσουμε την οικονομική πολιτική που επιχειρείται με τους όρους αυτούς να επιβληθεί πιλοτικά σε ευρωπαϊκή χώρα. Πρόκειται για την οικονομική πολιτική που εφαρμόζει πάγια το ΔΝΤ σε χώρες του Τρίτου Κόσμου και ασκεί ανέκαθεν η λευκή φυλή στους λαούς του από την εποχή των μεγάλων γεωγραφικών ανακαλύψεων μέχρι σήμερα.

Οι άξονες αυτής της πολιτικής στη χώρα μας είναι δύο: Ο πρώτος είναι η διασφάλιση της πρόσβασης στις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδας. 
Ο δεύτερος άξονας είναι η πιλοτική επιβολή στην Ευρώπη της οικονομικής πολιτικής της νέας παγκόσμιας οικονομικής τάξης. Ο δεύτερος αυτός άξονας θα εξεταστεί στο επόμενο και τελευταίο άρθρο της σειράς.Η περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου

Γίνεται, τελευταία, πολύς λόγος για το αν θα πρέπει να πωλείται ή να αξιοποιείται με άλλους τρόπους (μίσθωση ή παραχώρηση χρήσης για εκμετάλλευση κ.ά.) η περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου. 
Η συζήτηση αυτή για τον ελληνικό λαό είναι χωρίς αντικείμενο. Και τούτο διότι, σύμφωνα με τις πολύπλοκες και δικολαβικά συντεταγμένες διατάξεις του άρθρου 4 παρ. 2 της από 8/5/2010 «Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης» μεταξύ Ελληνικής Δημοκρατίας και των άλλων δεκαέξι χωρών της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ, ολόκληρη η κινητή και ακίνητη περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου είναι δεσμευμένη για την εξυπηρέτηση του δανείου και όσο αυτό υπάρχει. Η αποδέσμευση αυτή της δημόσιας περιουσίας δεν είναι ορατή, αφού δεν είναι ορατή η αποδέσμευση της χώρας μας από το δάνειο.

Οι διατάξεις του άρθρου 4 της Σύμβασης απαγορεύουν στην Ελλάδα να διασφαλίσει άλλο δανειστή με ενέχυρο, υποθήκη ή άλλου είδους εγγύηση, ώστε να αποκτήσει εκείνος προτεραιότητα έναντι αυτών, οποιαδήποτε δε αξιοποίηση επιτρέπεται –στην αξιοποίηση περιλαμβάνεται και η πώληση– θα είναι, στην πραγματικότητα, για την εξυπηρέτηση του δανείου. Με αυτό και με το ό,τι οι σχετικές δεσμεύσεις αφορούν στο σύνολο της δημόσιας περιουσίας, σε συνδυασμό και με τον όρο της παραίτησης της Ελλάδας «αμετακλήτως και άνευ όρων» από τα κυριαρχικά της δικαιώματα (άρθρα 14 παρ. 5, 15 παρ. 1 α με Παράρτ. 4 με υπόδειγμα Γνωμοδότησης ΝΣΚ της Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης), η δέσμευση της δημόσιας περιουσίας είναι ολοκληρωτική.

Αυτά όλα σημαίνουν τα ακόλουθα:
α. Κάθε αξιοποίηση περιουσιακών στοιχείων (ακινήτων, ακτών, υπόγειων και υποθαλάσσιων πηγών εθνικού πλούτου, αρχαιολογικών χώρων κ.λπ.), μετοχών, ομολόγων και άλλων αξιογράφων, δικαιωμάτων και άλλων κινητών πραγμάτων και αξιών θα γίνεται εις όφελος του δανείου και, επομένως, θα ελέγχεται από την τρόικα.
β. Επομένως, όποια κι αν θα είναι η μορφή αξιοποίησης –πώληση, μακροχρόνια παραχώρηση εκμετάλλευσης, μίσθωση, πώληση μετοχών ή ομολόγων του Δημοσίου ή εταιρείας αξιοποίησης περιουσίας του Δημοσίου κ.λπ.– θα εξαρτάται, στην ουσία, από την τυπική ή άτυπη συναίνεση των Δανειστών.
γ. Η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να προβεί σε καμιά αξιοποίηση οποιουδήποτε περιουσιακού στοιχείου υπέρ της ανάπτυξης ή υπέρ του Ελληνικού Λαού, παρά μόνο εις όφελος των Δανειστών.
δ. Η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να συνάψει οποιαδήποτε οικονομικού αντικειμένου σύμβαση με τρίτη χώρα ή οργανισμό χωρίς την έγκριση των Δανειστών της Σύμβασης.
ε. Σε περίπτωση επιβολής μέτρου κατά της χώρας μας από τους Δανειστές, δεν μπορεί να επικαλεστεί ούτε την ασφάλειά της, με βάση τα κυριαρχικά της δικαιώματα, ούτε τις συνταγματικές και διεθνείς εγγυήσεις της ιστορικής και πολιτισμικής κληρονομιάς της ούτε τις εγγυήσεις του φυσικού περιβάλλοντος ούτε καν την αξία και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου σε σχέση με τη διαβίωση του Λαού της.
Η Ελλάδα κάτω από κηδεμονία

Για να γίνουν καλύτερα αντιληπτές οι παραπάνω δεσμεύσεις της δημόσιας περιουσίας, σε συνδυασμό και με την παραίτηση των δικαιωμάτων εθνικής κυριαρχίας, πρέπει να προστεθούν και οι έξης διευκρινίσεις:
α. Οι Δανειστές έχουν πλήρη προτεραιότητα σε όλες τις πλουτοπαραγωγικές πήγες της χώρας, καθώς και στην εκμετάλλευση του φυσικού και του ιστορικού (ανθρωπογενούς) περιβάλλοντος της ελληνικής επικράτειας.
β. Η Ελλάδα δεν μπορεί να προβλέψει ούτε κι ο Ελληνικός Λαός να γνωρίζει σήμερα ποια οικονομικά μέτρα θα επιβληθούν, γιατί οι Δανειστές, σύμφωνα με ειδική διάταξη στο Προοίμιο του «Μνημονίου Συνεννόησης», που αποτελεί μέρος των Δανειακών Συμφωνιών του περασμένου Μαΐου, έχουν το δικαίωμα να τροποποιούν συνεχώς τους όρους επιβολής μέτρων για την ικανοποίηση του δανείου. Αυτό το κάνουν ήδη με τα λεγόμενα «Επικαιροποιημένα Μνημόνια». Με τα Μνημόνια αυτά η χώρα μας είναι δεσμευμένη, χωρίς να ξέρει το αντικείμενο της δέσμευσης από πριν. Επιπλέον, δε, ενώ τα «Επικαιροποιημένα Μνημόνια» αποτελούν Διεθνείς Συμβάσεις, δεν κυρώνονται από τη Βουλή.
γ. Η εξωτερική οικονομική πολιτική είναι πλήρως δεσμευμένη, γιατί η Ελλάδα δεν έχει περιουσιακά στοιχεία αδέσμευτα, ώστε να μπορεί ελεύθερα να διαπραγματευθεί με τρίτες χώρες επενδύσεις ή άλλες οικονομικές σχέσεις εις όφελός της.

Με την ολοκληρωτική δέσμευση των δικαιωμάτων εθνικής κυριαρχίας, του ιστορικού και φυσικού περιβάλλοντος, της εθνικής περιουσίας και της πλήρους χειραγώγησης της εξωτερικής και της οικονομικής πολιτικής από τους Δανειστές, η Ελλάδα βρίσκεται ουσιαστικά κάτω από την πλήρη κηδεμονία των Δανειστών της.

Η κατάσταση αυτή είναι χειρότερη από την παλαιά μορφή κηδεμόνευσης λαών, που λεγόταν προτεκτοράτο, γιατί οι Δανειστές σήμερα δεν παρέχουν καμιά προστασία και ασφάλεια. Αντίθετα, έχουν τη δυνατότητα να ασκήσουν, αυτοί ή ο δικαιούχος τους –γιατί μπορούν να μεταβιβάσουν τα δικαιώματά τους σε τρίτο, βάσει του άρθρου 2 παρ. 3 της Σύμβασης–, οικονομική και πολιτική βία στην Ελλάδα, τόσο στον τομέα της οικονομικής πολιτικής όσο και στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, ιδίως ως προς την επίλυση των εθνικών θεμάτων της χώρας.
Του Γ. Κασσιμάτη

Οι μυροβλήτες...

«Ελλην ων τη φωνή ουκ αν ποτέ φαίην Ελλην είναι...», 
δηλαδή: «Αν και είμαι Ελληνας στη γλώσσα, δεν θα έλεγα ποτέ ότι είμαι Ελληνας, διότι δεν σκέφτομαι όπως κάποτε σκέφτονταν οι Ελληνες· αντιθέτως θέλω να με αποκαλούν σύμφωνα με την πίστη μου. Κι αν κανείς με ρωτούσε ποιος είμαι, θα απαντούσα ότι είμαι χριστιανός». Γεννάδιος Σχολάριος
ο πρώτος πατριάρχης υπό την εξουσία των Οθωμανών στην Πόλη,
λόγιος, συγγραφέας, θεολόγος, φιλόσοφος, μάλιστα αριστοτελικός, έριξε στη φωτιά με τα ίδια του τα χέρια το έργο «Νόμων Συγγραφή» του Πλήθωνα. 
Λίγο πριν να πεθάνει ο ο Γεννάδιος το 1472, κι ενώ ησύχαζε μοναχός, έγραψε Θρήνους «επί του Γένους ολέθρω»...

Μάρτιος, 23η ημέρα, του Σωτηρίου έτους 1821, Κολοκοτρώνης, Νικηταράς και Παπαφλέσσας μαζί με τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη έμπαιναν ελευθερωτές στην Καλαμάτα νυχτέρι για τα λάβαρα αποβραδίς στους Αγίους Αποστόλους, σαν σε επιτάφιο, και την αυγή, σαν αητοί οι σημαίες της παλιγγενεσίας ακόνιζαν τα νυχάκια τους...
... λαμπρός καιρός για πόλεμο τούτην την άνοιξη, ραγιάδες και κοντά ο καιρός που μύρα θα ανθίζουν απ' το στόμα του Αθανάσιου Διάκου στην Αλαμάνα
κοντά στους τάφους των 700 Θεσπιέων και τον νόμο των ομοίων Λακεδαιμονίων...

***
Χρόνια πολλά μετά ο Τάσσος θα χαράζει βυζαντινούς αγγέλους αντάρτες με τα φυσεκλίκια σταυρωτά στο στήθος αρματολούς ΕΑΜίτες κι ΕΛΑΣίτες, χρόνια πολλά πριν, όταν ακόμα στον Μοριά έκοβαν ψυχές οι Βενετοί έκοβαν ψυχές κι οι Τούρκοι, πριν απ' τα Ορλωφικά, νύχτα βαριά πάλι 23 Μαρτίου ας πούμε, αντέγραφε το καλογεράκι στο μοναστήρι της Βοδενάς, 
Πλήθωνα: «Ελληνες γαρ εσμέν το γένος ως η τε φωνή και η πάτριος παιδεία μαρτυρεί» 
ενώ τρεις χιλιάδες μίλια μακρυά στη Συνασσό της Καππαδοκίας, την ίδια εποχή πλούσιοι προεστοί (που είχαν κάνει λεφτά στην Πόλη) εξαγόραζαν απ' τον Αγά την άδεια να ανοίξουν «Ελληνικόν» (έτσι έλεγαν τότε τα σχολεία τής θύραθεν κυρίως παιδείας) Αρρένων κι ύστερα τσακ ένα «Παρθεναγωγείο» -να μαθαίνουν και τα κορίτσια γράμματα. Εκεί και τότε στη μέση των αιώνων. Τους έκοψαν κι αυτών, αργότερα τα κεφάλια οι Αγάδες, αλλά ο σπόρος είχε σπαρθεί. 

Ραγιάδες οι Γραικοί, οι Ρωμαίοι, οι Ρωμιοί, αυτοί που στη δύση τούς έλεγαν χίλια χρόνια τώρα Ελληνες ή Σχισματικούς και στην ανατολή αποκαλούσαν Ρουμ ή Γιουνάν, σκυφτοί οι πιο πολλοί στις λασποκαλύβες τους, «στις πεζούλες τους» όπως θα έλεγε αργότερα ο Βελουχιώτης, τσοπαναραίοι και γεωργοί στη Θεσσαλία, στην Ηπειρο και στη Ρούμελη, αυτοί που λέει ο Φίνλεϋ ότι κράτησαν στις καρδιές τους «ζωντανή τη συνείδηση του ελληνικού έθνους» με τις ιστορίες της γιαγιάς και το ψαλτήρι, αυτοί η πρώτη ύλη του λαού
στα χαμηλά εκκλησάκια με τα χαμηλωμένα μάτια και τις ταπεινές πόρτες, δίπλα στις φλογίτσες των κεριών, σαν τα χρυσά δάκρυα των αγγέλων, αυτοί ήταν οι Ρωμιοί το Γένος η αιχμάλωτη Ρωμανία που άνθιζε μέσα της με το πένθος ενός ατέλειωτου δεκαπεντασύλλαβου ομηρικού, να τη μεθάει για ανάσταση
φως και ήλιο ώσπου ο θρήνος του Νικηφόρου Χωνιάτη κι ο θούριος του Ρήγα να γίνουν το Πρώτο Σύνταγμα.

Πολύς δρόμος για να φθάσουν ώς εκεί οι αληταραίοι οι κλέφτες, οι ληστές και οι πειρατές. Κι ύστερα έμποροι στη Φραγκιά και μισθοφόροι, να φέρουν πίσω τα γράμματα και τα φλουριά, πολύς δρόμος ώσπου να αρχίσει να φωνάζει «ωρέ Ελληνες» ο Κολοκοτρώνης και να δείχνει τον μπούτζον του στην Τουρκιά ο Καραϊσκάκης: «ωρέ αν ζήσω θα σας γαμήσω. Κι αν πάλι σκοτωθώ, θα μου κλάσετε τ' αρχίδια», πολύς δρόμος, πολύ αίμα, πολλές εξεγέρσεις, πολλοί γενίτσαροι, πολλοί τουρκεμένοι, πολλοί ναιναίκοι, καρακόλια και δωσίλογοι, ώσπου να καρπίσει η καρατομημένη κάρα του Σκυλόσοφου και να γεμίσει τον τόπο ο Παπαφλέσσας με εγερτήρια γενναία ψέματα, έφαγε πολλές τούρκικες ψυχές στην Τρίπολη ο Αδης και άλλες τόσες ρωμαίικες στη Χίο, έπεσαν Φιλέλληνες πολλοί στην κοπρισμένη λάσπη της μάχης κι άλλοι τούρκεψαν, ώσπου να αποκτήσει πάλι αυτεξούσιο ο φτωχός και να του το αρπάξει ξανά ο πλούσιος - έτσι περπατάει η ιστορία των ανθρώπων για άλλους είναι μεθύσι και παίρνουν στα σοβαρά τις μεγάλες κουβέντες και τα μεγάλα έργα, για άλλους είναι δάνειο, και πληρώνουν πειθήνιοι τους τόκους του στον θάνατο, ώσπου να πεθάνουν...

Μα τον μπούτζον του Καραϊσκάσκη που θα έλεγε και η Μπουμπουλίνα πλένοντας τα σπασμένα κόκκαλα του Οδυσσέα Αντρούτσου που ξετούρκεψε κι έκανε το χάνι της Γραβιάς

όρκον αμάραντον...


Του Στάθη

Αλεξίσφαιρα υπάρχουν!

Προβληματισμός υπάρχει στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, εξαιτίας στατιστικών στοιχείων που δείχνουν πως τις τελευταίες δεκαετίες αρκετοί αστυνομικοί έχουν πυροβολήσει και έχουν σκοτώσει τις συζύγους τους.


Για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα των δολοφονιών των συζύγων των αστυνομικών, ο εφοπλιστής Νίκος Πατέρας πρόσφερε στις γυναίκες των αστυνομικών 2.500 αλεξίσφαιρα γιλέκα.


Το θέμα δεν άφησε ασυγκίνητο τον Ανδρέα Βγενόπουλο, ο οποίος προσέφερε 3.000 αλεξίσφαιρα γιλέκα στις συζύγους των αστυνομικών.


Φυσικά, και ο Γιώργος Καρατζαφέρης δεν θα μπορούσε να μείνει ασυγκίνητος. Ο κ. Καρατζαφέρης έδωσε μια νέα διάσταση στο θέμα και δήλωσε πως προσφέρει 2 εκατομμύρια ευρώ για να αγοραστούν αλεξίσφαιρα γιλέκα για τις πεθερές των αστυνομικών, ώστε να μην κινδυνεύουν να δολοφονηθούν από τους γαμπρούς τους.

Τώρα το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη αναζητά χρήματα για να αγοραστούν αλεξίσφαιρα γιλέκα και για τις γκόμενες των αστυνομικών. Ήδη, η Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών έχει ευαισθητοποιηθεί και προτίθεται να καλύψει τα έξοδα των αλεξίσφαιρων γιλέκων για τις γκόμενες.


Η Πανελλήνια Ένωση Συζύγων Ελλήνων Αστυνομικών δεν είναι ικανοποιημένη από τις δωρεές αλεξίσφαιρων και ζητάει από την πολιτεία να επιτραπεί στις συζύγους των αστυνομικών να οπλοφορούν, για να μπορούν να αντιμετωπίζουν τους άνδρες τους.
 
Από τον Πιτσιρίκο

Αρκάς " Ένα θάνατο τον έχουμε "