Η σφήνα του εβραϊκού λόμπι στο «μαλακό υπογάστριο» (όπως το λέγαμε και παλιότερα) της Τουρκίας δεν πρέπει να αποσυνδέεται από τις ενεργειακές εξελίξεις στην περιοχή, αλλά και το τρίγωνο Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ, που διαμορφώνεται σε βάρος της Άγκυρας, ύστερα από δεκαετίες διπλωματικών διεργασιών. Και εδώ τα γεγονότα (που συνεχίζουν να περνούν στα ψιλά) μιλούν από μόνα τους:
Πρώτον, η πλατφόρμα εξόρυξης της αμερικανικής εταιρείας Noble Energy που θα χρησιμοποιηθεί για το ισραηλινό κοίτασμα Λεβιάθαν ταξίδεψε προ ημερών και έμεινε για μέρες στα ανοικτά της Λεμεσού, προτού προωθηθεί στην περιοχή των ερευνών. Δεύτερον, το γαλλικό ινστιτούτο πετρελαίων BEICIP ανακοίνωσε την ύπαρξη ενός νέου, ση μαντικού κοιτάσματος φυσικού αερίου - πιθανώς ανάλογου σε μέγεθος με το Λεβιάθαν - εντός της ΑΟΖ της Κύπρου, στα Νοτιοδυτικά της Πάφου. Τρίτον, η συνεργασία Ισραήλ - Κύπρου διευρύνε ται, αφήνοντας χώρο και στην Ελλάδα (που μέχρι τώρα παρακολουθεί διακρι τικά) να παίξει και αυτή πιο ενεργό ρόλο, αν βεβαίως μπορεί.
Όπως λοιπόν ανακοίνωσε στις ΗΠΑ (μη διαφεύγει αυτό την προσοχή σας) το ινστιτούτο BEICIP, που είναι και σύμβουλος της Κυπριακής Δημοκρατίας, το νέο κοίτασμα βρίσκεται κοντά στο σημείο που ενώνονται οι ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) της Ελλάδας και της Κύπρου.
Έτσι, πριν από μερικές ημέρες ξεκί νησαν νέες θαλάσσιες σεισμογραφικές έρευνες στα ανοικτά του Κόλπου Ακρω τηρίου στη Λεμεσό. Το ερευνητικό «Ramform Vanguard» της νορβηγικής εταιρείας ΡGS ήταν αυτό που ξεκίνησε τις έρευνες, ενώ ένα δεύτερο σκάφος, το «Geosund», που ναύλωσε η Νoble Εnergy, κατέπλευσε την περασμένη εβδομάδα στο λιμάνι της Λεμεσού.
Η ΡGS είναι η εταιρεία που πραγμα τοποίησε κατά την προηγούμενη τετραετία τις δισδιάστατες και τρισδιάστατες έρευνες για τα κοιτάσματα για λογαριασμό της Κυπριακής Δημοκρα τίας. Ωστόσο για πρώτη φορά διεξάγει σεισμολογικές έρευνες τόσο κοντά στις κυπριακές ακτές.
Η αγωνία των μεγάλων
Η δεύτερη εταιρεία, η Noble Energy, είναι αυτή που έχει αναλάβει την ανά πτυξη και αξιοποίηση στο Λεβιάθαν. Και βέβαια αυτό δεν πρέπει επίσης να ξεφεύγει της προσοχής μας αφού η εταιρεία δεν συγκαταλέγεται μεταξύ των ενεργειακών κολοσσών. Τι σημαίνει αυτό; Ότι δεν βρίσκεται στους άξονες συμφερόντων των αμερικανικών πετρελαϊκών κολοσσών και μπορεί να λειτουργεί πιο αυτόνομα υπέρ του πελάτη (Ισραήλ), διατηρώντας όμως (και αυτό έχει τη μεγαλύτερη σημασία) μια αμερικανική υπογραφή στο έργο.
Βάζοντας «φωτιά» στις εξελίξεις, στις 9 Φεβρουαρίου, ο διευθύνων σύμ βουλος της Noble ΤσάρλςΝτέιβιντσον ανακοίνωσε ότι η εμπορική παραγωγή αερίου από το Λεβιάθαν θα ξεκινήσει το 2016, χρονιά που θα έχει αναπτυ χθεί πλήρως το κοίτασμα.
Ποια είναι όμως η Noble; Πρόκειται για μικρή εταιρεία με άριστο ισολογισμό, που μέχρι τώρα έχει πετύχει σε πολλές μεσαίες δουλειές. Το Λεβιάθαν είναι το μεγαλύτερο κοίτασμα που έχει ανακαλύψει.
Ένα δημοσίευμα πριν από μερικές εβδομάδες στο «Fortune» δείχνει την αγωνία των μεγάλων, αλλά και της τείνει το «χέρι» για να δεχτεί τη «βοήθεια» του συστήματος.
Το δημοσίευμα λέει ότι η Noble χτύπησε χρυσό σε μία περιοχή που όλοι οι μεγάλοι νόμιζαν ότι δεν υπήρχε τίποτα, για να ανακαλύψει ένα κοίτασμα 16 τρισ. κυβικών ποδών αερίου, που είναι το μεγαλύτερο υποθαλάσσιο της τελευταίας δεκαετίας. Και τώρα, συμπληρώνει με νόημα, η μικρή ανε ξάρτητη εταιρεία θα πρέπει να διαχειριστεί την επιτυχία της, προσθέτοντας φυσικά ότι μια μεγαλύτερη πολυεθνι κή θα ένιωθε πιο «άνετα» με μια τέτοια ανακάλυψη.
Το δημοσίευμα που καταγράφει όλα τα αρνητικά σενάρια, αναφέρει ως πρώτο σημαντικό εμπόδιο το ότι το αέριο θα πρέπει να υγροποιηθεί για να μεταφερθεί και πως η πλησιέστερη σχετική εγκατάσταση βρίσκεται στο Κατάρ. Προσθέτει πως μια εταιρεία του μεγέθους της Noble θα πρέ πει να καταφύγει σε συμμαχίες ακόμη και για να κατασκευάσει έναν αγωγό μεταφοράς προς τον όποιο σταθμό υγροποίησης. Σημειώνει ακόμη ότι το Ισραήλ ως χώρα δεν θα δείξει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για το Λεβιάθαν, μια και θα καλύψει τις εσωτερικές του ανάγκες από το κοίτασμα του Ταμάρ (επίσης της Noble) που θα λειτουργή σει από το 2012. Όλα αυτά ως προειδοποίηση...
Νέα δεδομένα στην Ανατολική Μεσόγειο
Αυτό που παραμένει βέβαιο είναι ότι το νέο κοίτασμα προσθέτει βαριά πλέον δεδο μένα στις γεωπολιτικές ισορροπίες της Ανατολικής Μεσογείου που συντελούνται ήδη με την υλοποίηση της στρατηγικής του Ισραήλ για έναν ενεργειακό άξονα Ισραήλ - Κύπρου - Ελλάδας.
Μάλιστα, τα νέα είναι τόσο σοβαρά, που, ενώ ο Γιώργος Παπανδρέου είχε προαναγγεί λει στη Βουλή κιόλας τη συζήτηση που θα είχε με τον Δημήτρη Χριστόφια για το θέμα του καθορισμού της ΑΟΖ Ελλάδας - Κύπρου, όταν ο Κύπριος Πρόεδρος ήρθε στην Ελλάδα, οι ανακοινώσεις ήταν εξαιρετικά φειδωλές, ακριβώς για να μην ξυπνήσουν τους γείτονες.
Ούτε βέβαια είναι τυχαίο το ότι ο Χριστόφιας είδε στα πεταχτά τον Γιώργο ένα 24ωρο πριν από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το οποίο είχε βασική ατζέντα την ενέργεια, το θέμα των αγωγών και τα οικονομικά.
Οι Ευρωπαίοι, από την πλευρά τους, παρακολουθούν με προσοχή τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά ακόμη δεν έχουν αποφασίσει αν η Ε.Ε. θα εντάξει τα νέα κοιτάσματα στην ενεργειακή πολιτική της. Οι γνωρίζοντες λένε, πάντως, ότι η επίσκεψη Μέρκελ στην Κύπρο και η υποστήριξη της ελληνοκυπριακής πλευράς, που προκάλεσε τις έντονες αντιδράσεις στην Άγκυρα, δεν ήταν (επίσης) τυχαίο γεγονός.
Το μπαλάκι τώρα πάει στον Χριστόφια, ο οποίος σε λίγα 24ωρα ταξιδεύει στο Ισραήλ, καθώς οι Ισραηλινοί ήδη προτείνουν κοινή επένδυση και δημιουργία τερματικού σταθμού υγροποίησης του αερίου στην Κύπρο για μεταφορά του καυσίμου στην Ευρώπη.
Τo ερώτημα που τίθεται είναι πώς θα «κάτσει» σε αυτό το περιβάλλον η Ελλάδα. Το Ισραήλ και η Κύπρος έχουν κοινό συμφέρον να παρακάμψουν την Τουρκία και να περιορί σουν την απόσταση μεταξύ των κοιτασμάτων του αερίου και των Ευρωπαίων καταναλωτών. Τι θα κάνει, όμως, η Αθήνα που έχει επενδύσει τόσο πολλά στον «κουμπάρο» Ερντογάν;
Οι ελληνοκυπριακές σχέσεις, όσο και η πρό σφατη ελληνοϊσραηλινή προσέγγιση, οριοθετούν εκ των πραγμάτων την Ελλάδα σε κρίσι μο κρίκο στη διαδρομή του φυσικού αερίου. Άλλωστε στην επίσκεψή του στην Αθήνα ο Νετανιάχου είχε προβάλει και επίσημα το θέ μα προτείνοντας τη μεταφορά του ισραηλινού φυσικού αερίου στην Ευρώπη, με ελληνική σύ μπραξη. Το μόνο θέμα είναι αν η πτωχή (πλέον) Ελλάς έχει την ισχύ να τρίξει δόντια, σε περίπτωση που οι Τούρκοι, ή κάποιοι άλλοι ισχυροί, πουν «όχι» στα σχέδια Κύπρου και Ισραήλ…
Από το Ποντίκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου