Η μάχη αυτή ήταν μια νίκη των ορθόδοξων απέναντι στις σταυροφορίες του βορά των καθολικών, έγινε στις 5/4/1242 μχ στην λίμνη Τσουντ κοντά στα σημερινά σύνορα Ρωσίας – Εσθονίας.
Οι Τεύτονες Ιππότες στόχευαν στην επέκταση της κυριαρχίας τους στην ανατολική Ευρώπη. Οι Τεύτονες επιτέθηκαν και αντιμετωπίστηκαν από τον πρίγκιπα Αλέξανδρο Νιέφσκι που διοικούσε χωρικούς, ο πρίγκιπας τους οδήγησε στην λίμνη Πέιπους που το στρώμα του πάγου είχε λεπτύνει και δεν μπορούσε να κρατήσει το βαρύ οπλισμό των ιπποτών, έτσι βρήκαν τραγικό θάνατο στο παγωμένα νερά της λίμνης.
Οι Τεύτονες Ιππότες επιτέθηκαν στην γειτονική δημοκρατία του Νόβγκοροντ και κατέλαβαν το Πσκοφ, το Ισμπόεσκ και το Κοπόριε το φθινόπωρο του 1240 μχ, οι κάτοικοι εγκατέστησαν τον εικοσάχρονο πρίγκιπα Αλέξανδρο Γιαροσλάβιτς, ο Γιαροσλάβιτς το 1241 κατέλαβε το Πσκοφ και το Κοπόριε από τους Ιππότες. Όλα αυτά έγιναν εν μέσω θηριωδιών και των δύο αντιμαχομένων πχ οι Ιππότες έριξαν παιδιά στην πυρά και ο Αλέξανδρος απαγχόνισε ιππότες, Εσθονούς και Βότους (συμμαχικός των Ιπποτών λαός της περιοχής).
Την άνοιξη του 1242 μχ νίκησαν μια μικρή δύναμη του Νόβγκοροντ νότια του φρουρίου Ντόρπατ (Τάρτου) και μετά από αυτή την επιτυχία τους διοικούμενοι από τον πρίγκιπα Ερμάνο που ήταν και επίσκοπος στο Ντόρπατ με Εσθόνους Ουγκάουνι στις 5/4/1242 συνάντησαν τις δυνάμεις του Αλεξάνδρου στο πέρασμα που συνδέει το βόρειο και το νότιο τμήμα της λίμνης Τσουντ, ο Αλέξανδρος σκόπευε να πολεμήσει σε επιλεγμένη από τον ίδιο τοποθεσία και υποχώρησε εσπευσμένα με στόχο να παρασύρει προς την παγωμένη λίμνη τους σταυροφόρους που πίστεψαν στην εύκολη νίκη.
Οι σταυροφόροι αριθμούσαν 1.000 με 2.500 πολεμιστές κυρίως Γερμανούς, Δανούς, Σουηδούς και Εσθόνων μαζί με Τεύτονες Ιππότες, οι Ρώσοι έφταναν τους 5.000 άνδρες που αποτελούντο από τις δυνάμεις του Αλέξανδρου και του αδελφού του Ανδρέα (ντουζίνα) 1.000 άνδρες, τον στρατό του Νόβγκοροντ.
Το σχέδιο που κατέστρωσε ο Νιέφσκι προέβλεπε ότι το πεζικό θα αντιστεκόταν στην πρώτη επίθεση, οι Μογγόλοι τοξότες θα παρέμεναν καλυμένοι στην αριστερή πλευρά και το ιππικό στα μετόπισθεν, τα ρωσικά χρονικά μας αποκαλύπτουν ότι ύστερα από ώρες μάχης σώμα προς σώμα ο Αλέξανδρος διέταξε την αριστερά πτέρυγα τοξοτών να ριχτούν στην μάχη, οι ιππείς εξαντλημένοι από την μάχη και από την ολισθηρότητα της παγωμένης λίμνης, χτυπήθηκαν από τα φονικά βέλη των Μογγόλων και ατάκτως υποχώρησαν στην μέση του πάγου, την στιγμή εκείνη εμφανίστηκε το ξεκούραστο ρωσικό ιππικό και οι Εσθονοί ετράπησαν σε φυγή, όταν οι Ιππότες προσπάθησαν να φτάσουν στο μακρινό σημείο της λίμνης ο λεπτός πάγος κατέρρευσε από το βάρος του οπλισμού τους και πνίγηκαν, γλύτωσε μόνο ο μέγας μάγιστος με λίγους ιππότες και έφτασαν στο Ντόμπατ, οι απώλειες τους ήταν 400 στρατιώτες και 20 μέλη του τάγματος.
Οι Τεύτονες Ιππότες στόχευαν στην επέκταση της κυριαρχίας τους στην ανατολική Ευρώπη. Οι Τεύτονες επιτέθηκαν και αντιμετωπίστηκαν από τον πρίγκιπα Αλέξανδρο Νιέφσκι που διοικούσε χωρικούς, ο πρίγκιπας τους οδήγησε στην λίμνη Πέιπους που το στρώμα του πάγου είχε λεπτύνει και δεν μπορούσε να κρατήσει το βαρύ οπλισμό των ιπποτών, έτσι βρήκαν τραγικό θάνατο στο παγωμένα νερά της λίμνης.
Οι Τεύτονες Ιππότες επιτέθηκαν στην γειτονική δημοκρατία του Νόβγκοροντ και κατέλαβαν το Πσκοφ, το Ισμπόεσκ και το Κοπόριε το φθινόπωρο του 1240 μχ, οι κάτοικοι εγκατέστησαν τον εικοσάχρονο πρίγκιπα Αλέξανδρο Γιαροσλάβιτς, ο Γιαροσλάβιτς το 1241 κατέλαβε το Πσκοφ και το Κοπόριε από τους Ιππότες. Όλα αυτά έγιναν εν μέσω θηριωδιών και των δύο αντιμαχομένων πχ οι Ιππότες έριξαν παιδιά στην πυρά και ο Αλέξανδρος απαγχόνισε ιππότες, Εσθονούς και Βότους (συμμαχικός των Ιπποτών λαός της περιοχής).
Την άνοιξη του 1242 μχ νίκησαν μια μικρή δύναμη του Νόβγκοροντ νότια του φρουρίου Ντόρπατ (Τάρτου) και μετά από αυτή την επιτυχία τους διοικούμενοι από τον πρίγκιπα Ερμάνο που ήταν και επίσκοπος στο Ντόρπατ με Εσθόνους Ουγκάουνι στις 5/4/1242 συνάντησαν τις δυνάμεις του Αλεξάνδρου στο πέρασμα που συνδέει το βόρειο και το νότιο τμήμα της λίμνης Τσουντ, ο Αλέξανδρος σκόπευε να πολεμήσει σε επιλεγμένη από τον ίδιο τοποθεσία και υποχώρησε εσπευσμένα με στόχο να παρασύρει προς την παγωμένη λίμνη τους σταυροφόρους που πίστεψαν στην εύκολη νίκη.
Οι σταυροφόροι αριθμούσαν 1.000 με 2.500 πολεμιστές κυρίως Γερμανούς, Δανούς, Σουηδούς και Εσθόνων μαζί με Τεύτονες Ιππότες, οι Ρώσοι έφταναν τους 5.000 άνδρες που αποτελούντο από τις δυνάμεις του Αλέξανδρου και του αδελφού του Ανδρέα (ντουζίνα) 1.000 άνδρες, τον στρατό του Νόβγκοροντ.
Το σχέδιο που κατέστρωσε ο Νιέφσκι προέβλεπε ότι το πεζικό θα αντιστεκόταν στην πρώτη επίθεση, οι Μογγόλοι τοξότες θα παρέμεναν καλυμένοι στην αριστερή πλευρά και το ιππικό στα μετόπισθεν, τα ρωσικά χρονικά μας αποκαλύπτουν ότι ύστερα από ώρες μάχης σώμα προς σώμα ο Αλέξανδρος διέταξε την αριστερά πτέρυγα τοξοτών να ριχτούν στην μάχη, οι ιππείς εξαντλημένοι από την μάχη και από την ολισθηρότητα της παγωμένης λίμνης, χτυπήθηκαν από τα φονικά βέλη των Μογγόλων και ατάκτως υποχώρησαν στην μέση του πάγου, την στιγμή εκείνη εμφανίστηκε το ξεκούραστο ρωσικό ιππικό και οι Εσθονοί ετράπησαν σε φυγή, όταν οι Ιππότες προσπάθησαν να φτάσουν στο μακρινό σημείο της λίμνης ο λεπτός πάγος κατέρρευσε από το βάρος του οπλισμού τους και πνίγηκαν, γλύτωσε μόνο ο μέγας μάγιστος με λίγους ιππότες και έφτασαν στο Ντόμπατ, οι απώλειες τους ήταν 400 στρατιώτες και 20 μέλη του τάγματος.
Η ήττα αυτή ήταν η σημαντικότερη των χριστιανικών ιπποτικών ταγμάτων καισηματοδότησε το τέλος των στρατιωτικών εκστρατειών εναντίον του ορθοδόξου κράτους του Νόβγκοροντ, μετά την τευτονική κατάκτηση της Εσθονίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου