Και μόνο από το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του “αρχηγού” θα έφτανε για να περάσουν τέτοιες κινήσεις στο χώρο του γραφικού. Μια ματιά στο παρελθόν πάντως εξηγεί αρκετά σχετικά με την κουλτούρα αυτού του είδους των αποστράτων, ίσως και κάποιων εν ενεργεία.
Όλοι γνωρίζουμε ότι η είσοδος αξιωματικών, μονίμων ή εφέδρων, ήταν επιτρεπτή κατά την μετεμφυλιακή περίοδο μόνο σε ακραιφνείς εθνικόφρονες και ότι η ιδεολογική τους διαπαιδαγώγηση στη συνέχεια βασιζόταν κυρίως στην αντιμετώπιση του “εσωτερικού εχθρού”, δηλαδή κάθε μη δεξιού. Ο “εθνάρχης” (!) Κωνσταντίνος Καραμανλής αγκάλιασε ή ανεχόταν τους λεγόμενους εθνικόφρονες και αρκετούς ακροδεξιούς αξιωματικούς στο Στρατό και στα Σώματα Ασφαλείας, με αποτέλεσμα να αναφωνήσει κάποια στιγμή το για πολλούς υποκριτικό: “Μα ποιός κυβερνά επιτέλους αυτή τη χώρα;”
Και τα χρόνια περνούσαν, οι εθνικόφρονες απόστρατοι πολλαπλασιάζονταν έχοντας μεταγγίσει ωστόσο τις πολιτικές και ιδεολογικές τους πεποιθήσεις στους νεότερους.
Όπως σε όλες τις επαγγελματικές ομάδες υπήρξαν και δω οι φωτεινές εξαιρέσεις με πιο γνωστές τον ήρωα Μουστακλή, που τον έλιωσαν οι εθνικόφρονες γαλονάτοι κατσαπλιάδες, και βέβαια τον αγωνιστή Παναγούλη. Υπήρξαν και άλλοι πολλοί, που δεν θα μάθει κανείς το όνομά τους. Ένα μόνο παράδειγμα: εκείνος ο λοχαγός, που με τεράστιο προσωπικό ρίσκο, έφερνε μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα στο πειθαρχείο φαγητό σε χαρακτηρισμένους αριστερούς, αφού ο διοικητής του τάγματος τους επέτρεπε φαγητό μέρα παρά μέρα (1966, Άργος Ορεστικό με -15°).
Οι αυτόκλητοι φύλακες, λοιπόν, της χώρας και του λαού είχαν λουφάξει αρκετό καιρό, αλλά νάτοι πάλι στις μέρες μας με διαδήλωση και προσπάθεια εισβολής στο Πεντάγωνο - αυτοί οι Ελληναράδες που λένε ότι σέβονται το στράτευμα και την ιεραρχία. (Θυμηθείτε και τον ιδεολογικό τους επίγονο στη Σχολή Ευελπίδων, θαυμαστή της χούντας και κατόπιν μεταμεληθέντα.)
Κι έτσι φτάσαμε στο “Γεράκι του Αιγαίου” και την πανίδα που τον ακολουθεί. Θα αναρωτηθούν πολλοί: Είναι άραγε αυτοί οι τύποι επικίνδυνοι για τη δημοκρατία; Φυσικά όχι. Κάτι γιαλαντζί μιλιταριστές είναι που μαζεύονται τα βράδυα, αναλύουν τις στρατιωτικές τους επιχειρήσεις, θυμούνται τα καλά-παλιά και προγραμματίζουν την επόμενη εκδρομή τους στα όρη και στα βουνά. Απλώς ίσως παρασύρουν κάποιους ολιγόνοους πολίτες και βεβαίως ο θόρυβος γύρω απ' την αφεντιά τους θα συνεχιστεί με μεγαλύτερη ένταση. Αυτό επιδιώκουν, πράγμα φανερό από τις δημόσιες εμφανίσεις που άρχισαν να πυκνώνουν τις τελευταίες μέρες. Άλλωστε, τον μεγαλύτερο θόρυβο τον κάνουν οι άδειοι τενεκέδες.
Του Κώστα Ρεσβάνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου