Εργασιακός εφιάλτης

Οι «σοφοί» της τρόικας, οι εθνικοί και ευρωπαίοι πολιτικοί, οι τραπεζίτες και οι ειδικοί εμπειρογνώμονες και αναλυτές την άνοιξη του 2010 διακήρυσσαν με αλαζονεία ότι είναι λανθασμένη η άποψη που υποστηρίζει ότι τα μέτρα λιτότητας στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες θα φέρουν βαθιά ύφεση, εκρηκτική αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας, μείωση των μισθών και των συντάξεων, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, αποδόμηση του κοινωνικού κράτους, διάβρωση της κοινωνικής συνοχής, καθίζηση της παραγωγικής και τεχνολογικής βάσης της χώρας κ.λπ. 

Αντίθετα, υποστηρίζοντας την αναγκαιότητα εφαρμογής πολιτικών εσωτερικής υποτίμησης και ασιατοποίησης για τη διαχείριση του ελλείμματος και του χρέους στη χώρα μας, συμπύκνωναν «την εθνική αφήγηση» της δημοσιονομικής πειθαρχίας που θα ενέπνεε εμπιστοσύνη και θα οδηγούσε στην οικονομική ανάπτυξη, στην αύξηση της απασχόλησης, στη βελτίωση του επιπέδου ανταγωνιστικότητας κ.λπ. 

Στην ουσία όμως η «αφήγησή» τους, όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων, συμπίπτει με αφήγηση εργασιακού και κοινωνικού εφιάλτη με: 

● ανεργία 1 εκατ. ανθρώπων,

● μείωση των μισθών, των συντάξεων και του βιοτικού επίπεδου των μισθωτών κατά 40%,

● αποδυνάμωση των συνδικαλιστικών οργανώσεων,

● κυριαρχία των ευέλικτων μορφών απασχόλησης (αύξηση 11% των συμβάσεων της εκ περιτροπής εργασίας και μείωσης 27,7% των συμβάσεων πλήρους απασχόλησης κατά το 2011),

● διεύρυνση των ατομικών συμβάσεων υπό την απειλή απολύσεων χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων,

● 400.000 απλήρωτους εργαζομένους περισσότερο από πέντε μήνες,

● διευκόλυνση των απολύσεων και μείωση των αποζημιώσεων,

● αύξηση στη μετατροπή των συμβάσεων πλήρους απασχόλησης σε μερικής κατά 166% το 2011,

● κατάργηση της διαιτησίας,

● ενίσχυση των κεφαλαιοποιητικών και ιδιωτικοποιημένων στοιχείων στην κοινωνική ασφάλιση και την υγεία κ.λπ. 
Με άλλα λόγια πρόκειται για μία εφιαλτική εξέλιξη στην αγορά εργασίας στην Ελλάδα, η οποία στο βάθος συνιστά ριζική και ουσιαστική ρήξη της εργασίας ως δημιουργικής δράσης των εργαζομένων με το πεδίο άσκησής της, επιφέροντας τεράστιο εργασιακό, κοινωνικό και οικονομικό κόστος στο παρόν και το μέλλον της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. 


Του Σάββα Ρομπόλη
καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου 
επιστημονικού διευθυντή του ΙΝΕ / ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ