Αχιλλέας και Έκτορας

«Ωχού μου, αλήθεια πολυαγάπητο θνητό στο τείχος γύρα θωρώ να κυνηγούν και μέσα μου τον κλαίει πικρά η καρδιά μου, τον Έκτορα που τόσα μου ‘καμε μεριά βοδιών ως τώρα στ’ ακρόβουνα της πολυφάραγγης της Ίδας…»

Ο Έκτορας είναι ένας άλλος σπουδαίος ήρωας της Ιλιάδας, ισάξιος αντίπαλος του Αχιλλέα. Τον Έκτορα δεν τον αγαπά μόνο ο λαός του αλλά και οι Θεοί. Ο ίδιος ο Δίας δε κρύβει την προτίμησή του στον ήρωα, όταν βλέπει την ασυγκράτητη οργή του Αχιλλέα να ξεσπά.

Η μοίρα θέλησε αυτός να σκοτώσει τον Πάτροκλο, νομίζοντάς τον για τον Αχιλλέα να υποστεί τη μάνητα του Αχιλλέα.

Ο Όμηρος μας δίνει μοναδικά την απόφαση του θανάτου του Έκτορα:

Ενώ ο Αχιλλέας τον κυνηγά ο Δίας βάζει σε ζυγαριά τους κλήρους του θανάτου και των 2, και τότε το ριζικό του Έκτορα έγειρε προς τον Άδη… Αρχικά ο Έκτορας ατιμάστηκε από τον Αχιλλέα (αφέθηκε άταφος) και αυτή η ασέβεια ήταν η αρχή του τέλους του Αχιλλέα. Πεθαίνοντας άλλωστε προφήτευσε το σύντομο τέλος του Αχιλλέα. Η Ιλιάδα τελειώνει με το θρήνο και τιμές που αποδόθηκαν από τους Τρώες, τιμές όσες άρμοζαν σε έναν ήρωα του δικού του μεγέθους.

Η μοίρα των 2 ηρώων φαίνεται άρρηκτα συνδεδεμένη σε σημείο να μη μπορούμε να κατανοήσουμε τον έναν, αν δεν εμβαθύνουμε και στην προσωπικότητα του άλλου.

Η παρουσία του Έκτορα στην Ιλιάδα είναι εξίσου δυναμική και χαρακτηριστική στην Ιλιάδα όσο γοητευτική και ενδιαφέρουσα είναι η προσωπικότητα του Αχιλλέα.

Ας δούμε, λοιπόν, ποιος ήταν ο Έκτορας:

Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Βασιλιά Πριάμου και της Εκάβης και είναι ο καλύτερος Τρώας πολεμιστής.

Ο Έκτορας είναι ένας γνήσιος πολεμιστής. Πιστεύει ότι οι μάχες κερδίζονται με κριτήριο τον προσωπικό δυναμισμό των μαχητών. Δεν πιστεύει σε δεισιδαιμονίες και προκαταλήψεις, σε καλά ή κακά σημάδια.

Το πιο καλό σημάδι γι' αυτόν είναι να υπερασπίζεται κανείς την πατρίδα του. Σέβεται και τιμά ωστόσο όλους τους θεούς. Και οι θεοί, όμως, ιδιαίτερα ο Απόλλωνας και ο Άρης, τον προστατεύουν σε κάθε του προσπάθεια. Ακόμη και ο ίδιος ο Δίας δείχνει να τον αγαπά, να τον προσέχει και να τον λυπάται για τον πρόωρο θάνατο που τον βρίσκει.

Πρέπει ακόμη να πούμε ότι ο Έκτορας, παρά τη σκληρότητα του χαρακτήρα του εξαιτίας της στρατιωτικής του ιδιότητας, ήταν ένας άνθρωπος με κατανόηση και ευαισθησία. Αυτό φαίνεται από τη λεπτότητα με την οποία φέρεται σε Τρωαδίτισσες γυναίκες, στον αδερφό του τον Πάρη, στη μητέρα του, στην Ελένη και στη γυναίκα του την Ανδρομάχη, όταν αφήνει για λίγο το πεδίο της μάχης. Ακόμη και στον Πάρη, που τον μέμφεται για τα τωρινά δεινά και τον καταριέται, δείχνει μια κάποια συμπάθεια.

Ο λαός του τον λατρεύει και του αποδίδει θεϊκές τιμές. Όσο ζει η Τροία δεν πρόκειται να αλωθεί. Έχει παντρευτεί την Ανδρομάχη και για τον γιο του, τον Αστυάνακτα, ονειρεύεται να γίνει σαν εκείνον, γενναίος πολεμιστής.

Ιδιαίτερα συγκινητική είναι η σκηνή της συνομιλίας και του αποχαιρετισμού της γυναίκας του και του γιου του στην Ιλιάδα. Γνωρίζει τον χρησμό που λέει πως θα πεθάνει απ’ το χέρι του Αχιλλέα και αποφεύγει να αναμετρηθεί μαζί του. Χαρακτηριστική σκηνή είναι η μονομαχία του με τον Αίαντα που κρατά 1 μέρα χωρίς νικητή. Οι δύο ήρωες αναγνωρίζουν την αξία ο ένας του άλλου και ανταλλάσσουν δώρα.

Στις μάχες τον προστατεύει ο ίδιος ο Απόλλωνας αλλά, όταν σκοτώνει τον Πάτροκλο, αδυνατεί να συγκρατήσει την ορμή του Αχιλλέα. Ο Έκτορας θα σταθεί, πεισματάρης και γενναίος, απέναντι στο μανιασμένο Αχιλλέα, ενώ όλοι οι Τρώες τον προτρέπουν να μπει στα τείχη και θα βρει τον θάνατο όπως επιθυμούσαν οι ήρωες: δοξασμένος στη μάχη.

Συμβολικά:

Ο Έκτορας είναι ο ήρωας ενός πολιτισμού ανώτερου-φωτεινού (προστάτης ο Απόλλωνας), αλλά καθώς έρχεται σε σύγκρουση με το νέο πολιτισμό των Ελλήνων, οπού κυριαρχεί η νόηση (προστάτιδα η Αθηνά) θα νικηθεί. Αγωνίζεται όμως αν και ξέρει τη μοίρα του γιατί αγωνίζεται για τα ιδανικά του. Είναι ο άνθρωπος που αναζητά τα αδύνατα και ξεπερνά τον εαυτό του. Η σύγκρουση των 2 δείχνει το μέγεθος και της δικής του γενναιότητας, της προσήλωσης στο σκοπό του.

Σίγουρα ο μύθος του ενός δε θα μας έλεγε τίποτε αν δεν υπήρχε ο μύθος του άλλου, ούτε ο Αχιλλέας θα είχε την ίδια αξία αν δεν υπήρχε ο Έκτορας - άξιος και θαυμαστός αντίπαλος.