Αυτός ο άνθρωπος, αυτός.

Ανοιγα το παράθυρο του δωματίου μου και σχεδόν έβλεπα τι γινόταν στο Εκτελεστικό τουΠασόκ.

Σπίτι απέναντι από το Κίνημα, δίπλα στην ''Εξόρμηση'', απέναντι από την ''Αιχμή''.

Παραμονές της δεκαετίας του 80 και εγώ μια ευκολόπιστη (ακόμη είμαι) ρεπόρτερ, που θαυμάζω τον Αντρέα και πιστεύω πως θ αλλάξει τον κόσμο.

Δουλεύω για τρεις και εξήντα στο ...κομματικό όργανο, έχοντας παραιτηθεί από τηνΕλευθεροτυπία, γιατί από εκείνο το μετερίζι, δε συμμετέχω ενεργά στην αλλαγή του κόσμου.

Βλέπω συχνότατα τον Αντρέα, είτε από το παράθυρο του δωματίου μου, (οι κόρνες ειδοποιούν πάντα ότι παρκάρει), είτε από το γραφείο του Μαρούδα και του Στρατή, που στοχεύουν κατευθείαν στο γραφείο του Μεγάλου. Ο αρμόδιος επί των καφέδων, μας γνωστοποιεί εγκαίρως τα κέφια του, ώστε να προετοιμαζόμαστε καταλλήλως, γι αυτά που θ ακολουθήσουν.

Ο Αρκούδος, (ο Αθανασάκης), μας μεταφέρει τα καινούργια αστεία του, ο Αντώνης Σ. εξυφαίνει αστικούς μύθους(;) για μια γκαρσονιέρα στον περιφερειακό, όπου ξεκουράζεται, μόνος ή με παρέα, κάποια απογεύματα, ο Αντρέας Χ. τον προσφωνεί πάντα ''Πρόεδρέ μου'' και τον σέβεται αληθινά, η Αθηνά Ραπίτου, μετρημένη και προσεκτική πάντα, μας επαναφέρει στην τάξη, όταν αναλύουμε ''γυναικεία'', τι σόι αρσενικό, είναι αυτός ο τύπος, που λατρεύει ξαφνικά όλη η Ελλάδα, ο Σεραφείμ Κωνσταντινίδης, μας αγνοεί επιδεικτικά, ασχολούμενος μόνο με οικονομικές αναλύσεις, ενώ ο Γιώργος Παπαχρήστος, είναι ερωτευμένος με τη Νατάσσα και θέλει να γίνει σταρ.

Που και που έρχεται και η Μαλβίνα και μάλιστα υπερθεματίζει -στο πόσο ελκυστικός είναι ο Μεγάλος- χρησιμοποιώντας λέξεις, που κάνουμε πως καταλαβαίνουμε, αλλά μετά, ψάχουμε στο λεξικό.

Ο Αντρέας λοιπόν, όταν απαλάσσεται από τις βαρετές κουστωδίες, που και καλά τον προστατεύουν από τους ενοχλητικούς και όταν δεν παίζει εκείνους τους ανόητους ρόλους που του υπαγορεύει το αξίωμά του, είναι ο πιο γοητευτικός άνθρωπος του πλανήτη.

(Εμένα μ άρεσε πολύ, όταν παρατηρούσα, κάποιους να του αναλύουν επί μακρόν, ένα αδιάφορο γι αυτόν, θέμα κι εκείνον να ξεστομίζει πάντα, την κλασσική ατάκα

''Τι μου λες;''

και να εξαφανίζεται. Μια φορά, την είπε και σε μένα.)

Ο Αντρέας στη Χαριλάου Τρικούπη, είναι η Αλίκη στη WONDERLAND!

Είναι μέσα στο παραμύθι. Είναι το ίδιο το παραμύθι.

Ωρες ώρες, πιστεύω πως έχει καταλήξει σε 5-6 δυνατούς ρόλους της παγκόσμιας δραματουργίας και τους παίζει αναλόγως των περιστάσεων. Θέλω να πω, ότι τον έχω δει με τα μάτια μου, στο ρόλο του Ρεξ Χάρισον στην ''Ωραία μου Κυρία'', του Τσάρλτον Εστον στον ρόλο του Μωυσή, του Ζεράρ Ντεπαρντιέ στον ''Συρανό'', αλλά και του Αντονι Κουίν στο''Ζορμπά''... Εννοείται ότι υπάρχουν φορές, που επιλέγει το στυλ Χορν, σε εκρηκτικό συνδυασμό με (ολίγον) Τζακ Νίκολσον, για εξαιρετικές περιπτώσεις...

Κάνει πάντα κομπλιμέντα σε όλες μας, στη Μαριάννα, στη Μαρίνα του Λαλιώτη, στη Ρένα Λ., στην Καίτη, ακόμη και στην Καλλιόπη Μ. Υποδύεται ότι ζηλεύει, όταν πάμε με τηΜαργαρίτα, τη Σοφία και την Τίνα, στον μπαρμπα Γιάννη στα Εξάρχεια, για φασολάδα ή κεφτέδες.

Βάζει -θεατρικά- τις φωνές στον Κουλούρη, για αυτοσχεδιασμούς που δεν εγκρίνει, ακούει με προσοχή τον Γεννηματά, (που λίγο πριν, με έχει βάλει ''μέσον'', για να φτιάξει η μαμά μου τυρόπιτα), ''συνομωτεί'' με τον Λιβάνη, τα παίρνει με τον Ζιάγκα, ''ζηλεύει'' το σουξέ τηςΜελίνας, λέει πάντα -ποιός ξέρει τι;- μυστικά με τον Κάρολο, μιμείται, κρυφά, τα εκατοντάδες τικ του Ακη, αυτοσαρκάζεται, γελάει δυνατά...

Μετά από μια απίστευτη προεκλογική συγκέντρωση στην Κρήτη, μας καλεί -καμμιά τριανταριά δημοσιογράφους- για ένα ποτό. Ρεσιτάλ χιούμορ και διπλωματίας, απίστευτη ενέργεια, συναρπαστική προσωπικότητα. Απαντάει σε όλες τις ερωτήσεις, κάνει ντρίμπλες, καρφώνει με στυλ, φλερτάρει, εκεί που νομίζεις ότι παραδίνετα σε στριμώχνει, μπλοφάρει, κινείται ανάμεσά μας σαν να παίζει σκάκι.

Ενας δημοσιογράφος μόνο, δε συμμετέχει στο...συμπόσιο, ίσως γιατί ''δουλεύει στο Ριζοσπάστη'', μ ενημερώνει η Μαριάννα. Αργότερα ρεμβάζοντας στο μπαλκόνι, μου συστήνεται. Γιώργος Βαρεμένος.

Ενας άλλος τύπος, που τον είχα γνωρίσει σε μια αποστολή στο Ευρωκοινοβούλιο, μοιάζει κι αυτός συνεπαρμένος, αλλά όχι από τον Αντρέα. Αυτός ασχολείται μόνο με τον Λαλιώτη. Είναι ο Πέτρος Κωστόπουλος.

Σ αυτό το κείμενο, δε θα μιλήσω για τον πρωθυπουργό, που γνώρισα λίγο πριν το 80, ούτε για την πολιτική του και το πού μας οδήγησε, ούτε για τον Αρχηγό που ...έβλεπε τα στελέχη να φεύγουν, μιλάω για τον Αντρέα που έζησα στη Χαριλάου Τρικούπη, στο Καστρί, σε κάποιες αποστολές, αλλά και κάποια μοναδικά βράδυα στου Τσιτσάνη και στο Περιβόλι του Ουρανού.

Τέτοια ώρα, ήταν που έφευγε, πριν από 14 χρόνια, στο σπίτι του στην Εκάλη.

Στο πρώτο μέρος αυτού του κειμένου, ξεκαθαρίζω πως θέλω να μιλήσω, για τον απλό Αντρέα Παπανδρέου, που γνώρισα, στο περιθώριο της πολιτικής του δράσης.

Αν και το επίθετο ''απλός'' για τον Αντρέα, ισοδυναμεί με ύβρι.

Πόσα δεν είχε ακούσει, τόσα χρόνια...

τι παπατζή τον χαρακτήρισαν, τι λαικιστή και λαοπλάνο, άλλοι είπαν ότι ήταν ιδεολόγος, μαρξιστής, τροτσκιστής, αστός ριζοσπάστης, παιδί της αστικής ελίτ, αριβίστας, εθνικιστής, ασυνεπής, ιδιοφυής, μαχητικός, φιλόδοξος, αντιπνευματικός, κυνικός, δημαγωγός, ανασφαλής, πραγματιστής, με διπλή γλώσσα, χαρισματικός, ανειλικρινής, εγωπαθής,αμοραλιστής, κρυψίνους, αυταρχικός και και και

Ο Αντρέας, ήταν πάνω απ όλα, ενδιαφέρων. Του άρεσε το μπαλκόνι, το κάθε είδους μπαλκόνι. Ηξερε -και σίγουρα τον γοήτευαν πολύ- τα παιγχνίδια των ΜΜΕ, το κατείχε το θέμα όσο κανείς, μην ξεχνάμε πως έκανε σε μια νύχτα, φίρμα τον Μπιρσίμ, (τον σκηνοθέτη που θα μείνει στην τηλεοπτική ιστορία, ως ο άνθρωπος, που έκανε το τόσο, ΤΟΟΟΟΣΟ!!!).

***

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΘΕΑΜΑ

Αυτός -και όχι ο Λαλιώτης, λένε αυτοί που ξέρουν- επέλεξε προχωρημένα, CARΜΙΝΑBURΑΝΑ, να ντύνει μουσικά προεκλογικές συγκεντρώσεις και ομιλίες του, ''ώστε ν ανατριχιάζει ο..κυρίαρχος λαός'', την ώρα που άλλοι, για τον ίδιο σκοπό επέλεγαν Ρόμπερτ Ουίλιαμς.

Γνώριζε καλά, ότι με τη συμπεριφορά του, πυροδοτούσε αυτόματα, τις πιο θεαματικές ιστορίες, τους πιο καυτούς αστικούς μύθους, που ειπώθηκαν ποτέ για πολιτικό ηγέτη και αυτό του άρεσε πολύ.

Τα πάθη και οι αδυναμίες του, έγιναν πρωτοσέλιδα και μπεστ σέλερ, οι ίντριγκες του περιβάλλοντος του, υπήρξαν προσφιλή θέματα δεκαετιών, η ανατροπή, η ρήξη και η''παράσταση'' που επέλεγε, ανάλογα με την περίσταση, έγραφε κάθε φορά, ιστορία.

Αν και ως ασθενής, βίωσε τη μετατροπή του, σε μείζον τηλεοπτικό θέαμα, τα νικητήρια φιλιάμε τη Δήμητρα στα μπαλκόνια, αλλά και το -τέλεια σκηνοθετημένο- νεύμα στη σκάλα του αεροπλάνου, ευτυχώς συνέβησαν σε προ-μεσημεριανών εκπομπών, εποχή, αλλιώς ακόμη θα σχολίαζαν τα πάνελ, το συμβολισμό που υπέκρυπτε το δημόσιο τάισμα της τούρτας με το κουταλάκι και άλλες''αυθόρμητες'' κινήσεις και γενικότερα το τι ήθελε να πει ο ποιητής.

Το θέμα είναι, πως αυτός ο μποέμ τύπος, που εμφανίστηκε στη νεότερη πολιτική ιστορία, καπνίζοντας αρειμανίως, μ ένα ζιβάγκο κι ένα πέτσινο σακάκι, σηματοδότησε καθοριστικά και...γοητευτικά την «γεμάτη πάθος συνάντηση, της πολιτικής και του θεάματος''

***

Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ

Ετυχε πολλές φορές, να καθήσουμε στο ίδιο τραπέζι στο ''Χάραμα'' και στο ''Περιβόλι του Ουρανού''. Γλεντούσε και έπινε, με πάθος, σαν να είχε χρόνια να το κάνει ή σαν να επρόκειτο να μην το ξανακάνει. Το αγαπημένο του ζειμπέκικο, που του έδινε και καταλάβαινε, ήταν ο ''Αητός χωρίς φτερά''.

Αυτό μπροστά σε κόσμο, γιατί μεταξύ στενών φίλων, η επιλογή ήταν πιο hard! Εκεί ζητούσε κομμάτια της Ρίτας Σακελλαρίου, με κορυφαίο το ''Αυτός ο άνθρωπος, αυτός''.

Κάποτε στη γιορτή του στο Καστρί, ο ένας από τους δύο μικρότερους γιούς του, που τόλμησε μετά απ αυτό το τραγούδι (που χόρεψε με απίστευτο πάθος), να βάλει στο πικ απ, έναν ροκ δίσκο και μάλιστα στη διαπασών, έφαγε μια ...απαστράπτουσα καρπαζιά, που είδε τον ΤζιμΜόρισον, φαντάρο! Αδικα η κατακόκκινη Μαργαρίτα, προσπάθησε να το παρουσιάσει ως οικογενειακό αστείο, (είμασταν και πέντε δημοσιογράφοι εκεί), ο μικρός είχε δει τον ουρανό σφοντύλι.

***

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΜΥΣΤΙΚΟ

Ο καθηγητής και πρύτανης στην Καλιφόρνια, στο μυθικό Μπέρκλεϊ, είχε ένα μυστικό, που απέφευγε να συζητάει.

Ηταν Ολυμπιακός.. στην παρανομία!

Μόνο με όποιους αισθανόταν ασφαλής, πανηγύριζε σε νίκες του ή έπεφτε σε κατάθλιψη στις γαυροπανωλεθρίες...

Στους πολλούς, το έπαιζε υπεράνω ομάδων.

***

ΤΟ -ΠΟΛΥ- ΜΑΚΡΥ ΖΕΙΜΠΕΚΙΚΟ ΣΤΟ ''ΠΕΡΙΒΟΛΙ''

Ενα ξημέρωμα στο ''Περιβόλι'', είμασταν σε γειτονικά τραπέζια. Εκείνος με Γεννηματά,Μελίνα, Παπούλια, Χαραλαμπόπουλο, Ζιάγκα, Τσοχατζόπουλο (προ πλουτισμού) κ.α

Εμείς δημοσιογραφική παρέα, που κάλυπτε την συγκέντρωση, που είχε προηγηθεί. Ο ΜάκηςΓεωργίου, η Δήμητρα Γκουντούνα, ο Γιάννης Δημαράς, η Γιάννα Παπαδάκου, ο Γιώργος Δουατζής, η Εμυ Κροκίδη και μάλλον και ο Γιώργος Τράγκας.

Ο Αντρέας, έχει ήδη χορέψει το ''δικό'' του τραγούδι, τον ''Αητό''.

Η ορχήστρα παίζει την εισαγωγή από το ''δικό'' μου αγαπημένο τραγούδι, ''Αγάπη που γινες δίκοπο μαχαίρι.'' Κοιτάζω τη Μελίνα, μου γελάει. Της δείχνω την πίστα, μου τη δείχνει κι αυτή. Κάνω πως δεν καταλαβαίνω, ο Γεωργίου σκύβει συνομωτικά ''πάμε επάνω και θάρθει κι εκείνη, θάναι θεματάρα, έχω και φωτογραφική μαζί μου..''

Σηκώνομαι, ο Μάκης μ ενθαρρύνει, ''τις δύσκολες στροφές θα τις κάνω εγώ'', έχει έτοιμη τη μηχανή πάνω στο τραπέζι, σύριζα στην πίστα.

Ρίχνω μόνη μου τις πρώτες βόλτες, η Μελίνα χτυπάει παλαμάκια και τραγουδάει, (αλλά από τη θέση της), έχω γίνει μούσκεμα από ντροπή, ο Μάκης γελάει και -κάνει πως- χορεύει, θέλω να πεθάνω πριν τελειώσει το τραγούδι που χορεύω μόνη μου, μπροστά στο ..Εκτελεστικό Γραφείο του Πασόκ.

Και τότε ακριβώς, σηκώνεται ο Αντρέας, (λέω, θα με χαστουκίσει, όπως ο Φούντας τηΣτέλλα), έρχεται δίπλα μου, γονατίζει και ξεκινάει να χτυπάει ρυθμικά παλαμάκια. Την ίδια στιγμή, ο Γεωργίου αρπάζει τη μηχανή κι αρχίζει να φωτογραφίζει. Ερχεται κι ο Γεννηματάς, από κάπου πετιέται κι ο Γείτονας, αλλά η Μελίνα σταθερή στη θέση της.

***

ΟΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ

Κάποτε επιτέλους το ατέλειωτο τραγούδι τελειώνει, η δραματική χορογραφία ολοκληρώνει τον κύκλο της, ο ακομπλεξάριστος πρωθυπουργός μας φιλάει, σπεύδω ημιλιπόθυμη, στο τραπέζι των συναδέλφων μου, για ν ακούσω αυτές τις 3 ατάκες.

Δημαράς. -Καλά, δεν ντρέπεσαι καθόλου, εσύ;

Γκουντούνα. -Ευτυχώς που δεν ήταν ο Χαρίλαος εδώ, να σε δει.

-Γεωργίου. -Τόχουμε το θέμα!

ΥΓ 1. Μάκη, πότε θα μου δώσεις μία, από αυτές τις φωτογραφίες;

ΥΓ 2. Αντρέα- Μελίνα- Γιώργο, καλή συνέχεια στο ταξίδι σας.

Σεμίνα Διγενή