...επί υποθήκη όλων των εθνικών γαιών

Η ιστορία δεν επαναλαμβάνετε, συνεχίζετε.

Και εγώ που πίστευα ότι το σπίτι μου μου ανήκει ....!!!

«Η δε εις Λονδίνον σταλείσα επιτροπή προς εύρεσιν δανείων ευδοκίμησεν. Ο Ορλάνδος και ο Λουριώτης κατευοδωθέντες την 14ην Ιανουαρίου υπέγραψαν την 9ην Φεβρουαρίου μετά των τραπεζιτών Λογγμάνου και Οβριένου συμφωνητικόν περί δανείου λιρών στερλινών 800.000 επί πραγματική πληρωμή 59 εκατοστών, τόκω 5% λογιζόμενω από 1η Ιανουαρίου επί του ονομαστικού κεφαλαίου, και επί υποθήκη όλων των εθνικών γαιών και κυρίως της προσόδου των τελωνείων, των ιχθυοτροφείων και των αλικών.

Επειδή δε διεδόθησαν μετ’ ολίγον κακαί ειδήσεις περί των της Ελλάδος, προσετέθη ο όρος να στέλνωνται τα χρήματα προς τον εν Ζακύνθω Καίσαρα Λογοθέτην εντόπιον και τον εκεί έμπορον Άγγλον Σαμουήλ Βάρφον, και να μη δίδωνται παρ’ αυτών τη

Ελληνική κυβερνήσει ειμή συναινέσει του Βύρωνος, του Στάνωπος και του Λάζαρου Κουντουριώτου. Το δάνειον δε τούτο, αφ’ ου εκρατήθησαν διετείς τόκοι και οκτακισχίλιοι λίραι ενός έτους, χρεωλύσιον, και επληρώθησαν και τα άλλα έξοδα, εξεκαθάρισε λίρας 280.000, η πρώτη δε δόσις εκ 40.000 έφθασεν εις Ζάκυνθον, υπό την επιστασίαν του Βλακιέρου αφιχθέντος το τρίτον εις Ελλάδα, την, 12ην Απριλίου.

Επί τη προσκλήσει τούτου μετέβη εις Ζάκυνθον ο Στάνωπ, και κατόπιν αυτού Ο Εμμανουήλ Ξένος και ο Νικόλαος Καλλέργης, φέροντες οι δυο ούτοι την απαιτούμενην συναίνεσιν του Λάζαρου Κυντουριώτου εις παραλαβήν των χρημάτων εν ονόματι της Ελληνικής κυβερνήσεως. Αλλ’ αντέστη ο Στάνωπ επί λόγω ότι ο Βύρων, ούτινος η συναίνεσις ήτον αναγκαία, δεν έζη. Δια τούτο ο Λογοθέτης και ο Βάρφος δεν έδωκαν τα χρήματα και εζήτησαν δευτέρας διαταγάς. Έφθασεν μετ’ ολίγας ημέρας εις Ζάκυνθον και η Δευτέρα δόσις ίσης ποσότητος, αλλά και αύτη διετηρήθη δια τους αυτούς λόγους ανέπαφος.

Εν τούτοις ο μέγας αρμοστής, Φριδερίκος Αδάμ, ο διαδεχθείς τον Μαιτλάνδον, αποθανόντα, επειδή η ιόνιος κυβέρνησις επρέσβευεν ουδετερότητα, αντιβαίνουσα εξέλαβε προς τας αρχάς ταύτης την κατάθεσιν χρημάτων εντός της ιονίου πολιτείας επί χρήσει ενός των διαμαχομένων, και εξέδωκε την 7ην Ιουνίου δόγμα απαγορεύον αυστηρώς τούτο επί απειλή εξορισμού των παρηκόοων και δημεύσεως των υπαρχόντων αυτών.

Αλλ’ αφ’ού ήλθαν εκ Λονδίνου περί την 20ην Ιουλίου αι ζητηθείσαι διαταγαί, εστάλησαν εις Ναύπλιον όλα τα εν Ζακύνθω κατατεθέντα χρήματα μηδενός εξορισθέντος μηδέ κτήματος τινός δημευθέντος».