Καλή αντάμωση στα γουναράδικα

Παρασκευή 15 Ιουνίου 1945, μέσα στο φαράγγι προς την Μεσούντα ......

Προς το χάραμα οι εγκλωβισμένοι αρχηγός και παλληκάρια συναντάνε τους τσοπάνους Γ.Καλογιάννη με τον γιό του και τον Σωτήρη Καλογιάννη με την γυναίκα του, που τους κρατάνε μαζί τους για να μην προδώσουν την παρουσία τους...

Εκεί που κάθεται ο Άρης έχουν μαζευτεί γύρω του πέντε έξι άνδρες του στενού πυρήνα της ομάδας.

Ο Θάνος που υποστηρίζει πως πρέπει να φύγουν αμέσως να ξαναπεράσουν το ποτάμι προς Ρούμελη προτού κυκλωθούν σ'αυτή την "χούνη".

Ο Λέων τους παρακολουθεί φοβισμένος δεν έχει συνέλθει απο το σοκ της ενέδρας.

Ο Άρης δεν απαντά καθόλου.Έχει μισογείρει αμίλητος πάνω σε κάτι κομμένα κλαδιά έλατου, καπνίζει, πίνει τσίπουρο απο το παγούρι του και παιδεύεται με τις σκέψεις του.Λέξη δεν βγαίνει απο το στόμα του!

Ο Λέων δίνει την δική του ερμηνεία:"Η γνώμη μου είναι πως αδιαφορούσε πια για όλα...δυό μέρες είχε να ΄βάλει μπουκιά στο στόμα του. Δεν ήθελε δεν μπορούσε να φάει!"

....Απο την κάτω μεριά του Φάγγου ακούγεται ένα οπλοπολυβόλο που βάλλει και αμέσως απο τοπάνω μέρος δυο άλλα. Είναι κυκλωμένοι. -Φύγετε φωνάζει ο Άρης! Στο ποτάμι!

Οι περισσότεροι κατρακυλάνε στον κατήφορο.

Ο Άρης ακολουθεί όρθιος χωρίς να βιάζεται, σαν κάτι να τον απασχολεί ακόμη, κάτι που χρειάζεται να διευκρινίσει. Κάνει στους άλλους νοήματα να απομακρυνθούν, αλλά αυτός σταματάει και με το πιστόλι στο χέρι ακουμπάει την πλάτη του σε κάτι πελώριους βράχους σαν πλάκες. Πιο μπροστά πεσμένος ο Τζαβέλας με την πλάτη στο ποτάμι ρίχνει μανιασμένος με το αυτόματο προς τα πάνω και βρίζει

...Γύρισα να δώ τι κάνει ο Άρης, να τον παρακαλέσω να μας σώσει. Ούτε δέκα βήματα δεν μας χώριζαν. Στεκόταν ακίνητος. Κρατούσε το περίστροφό του με την κάνη ακουμπισμένη πίσω απο το δεξί του αυτί. Είχε πάρει την μεγάλη απόφαση!

Η ελεύθερη Ελλάδα που ονειρεύτηκε δεν υπάρχει πια. Η κρατική εξουσία προσπα΄θεί με κάθε τρόπο να σβήσει το αντάρτικο έπος που δμιούργησε και η κομματική εξουσία να σβήσει τον ίδιο!

Πάλι δεν χωράει πουθενά. Δεν υπάρχει τόπος γι'αυτόν.

Το ηλιοβασίλεμα της 15ης Ιουνίου 1945 το άστρο του Άρη εκρήγνυται μόνο του!

Ο άνθρωπος που έσωσε την υπερηφάνεια ενός ολόκληρου λαού, με το πιστόλι του καρφωμένο πίσω απο το δεξί του αυτί, τράβηξε την σκανδάλη...

Ο Αρης θα μπορούσε να σωθεί εαν ήθελε, όπως σώθηκαν οι άντρες του περνώντας το ποτάμι.

Ήξερε πάντα το τέλος του...:"Eμένα δεν θα με πιάσουν ποτέ αιχμάλωτο"!

Ο Τζαβέλας ρίχτηκε πάνω στο άψυχο σώμα του το αγκάλιασε και τον μοιρολογούσε: Τι έκανες! τι έκανες!

Τότε έσπασε το πιστόλι του, έσκισε φωτογραφίες και χαρτιά που είχε επάνω του, τράβηξε την περόνη μιας χειροβομβίδας και τον αγκάλιασε.......