Πρωθυπουργικέ δραπετεύσεις και άλλε ιστορίε

Η θεοκρατική Δημοκρατία της Psoro Costaina, η μόνη χώρα στον κόσμο που βάζει τους μαθητές της να παρελαύνουν σα φαντάροι και καλεί μάγους για να ξορκίσουν τις ποδοσφαιρικές της ομάδες, βουτηγμένη μέχρι το λαιμό στα χρέη και στη διαφθορά, εξοπλισμένη σαν αστακός για να αντιμετωπίσει τους εχθρούς της, έχει για πρωθυπουργό τον Στοχαστή G.P. έναν παραμυθά, τον τρίτο κατά σειράν μιας οικογενείας πρωθυπουργών, ο οποίος τις μέρες αυτές ανησυχεί για το μέλλον του. Ο λαός αυτής της Θεοκρατίας έχει αγανακτήσει και ο πρωθυπουργός του, που έχει εξαντλήσει όλα τα τρυκ και τα ψέμματα του ρεπερτορίου του, φοβάται μια εξέγερση που θα του χαλάσει τον επίγειο Παράδεισό του και θα τον αναγκάσει να ξενιτευτεί.

Έχοντας βεβαιωθεί πως η χρεωκοπία είναι προ των πυλών, όντας φανατικός λάτρης του φαίνεσθαι και της εικόνας, οπαδός του συνθήματος “Η φαντασία στην Εξουσία”, θέλει η αποχώρησή του να έχει μια θεατρικότητα και κάποιο μεγαλείο. Να μην το σκάσει σαν τον ασήμαντο τον μπουνταλά προκάτοχό του τον βασιλιά της πίτσας, κάνοντας εκλογές αλλά να φύγει με τρόπο ηρωικό, θεατρικό και μεγαλόπρεπο τέτοιον που να του εξασφαλίζει κάποια υστεροφημία ή έστω κάποια θέση στο Πάνθεον των ηγετών που το έσκασαν από το πεδίο της μάχης ή από το ανάκτορό τους. Από την αρχή απέρριψε τη βενζινάκατο του Ρασταπόπουλου. Το Castri δεν είχε αποβάθρα.

Η περίπτωση του Λουδοβίκου ΙΣΤ, ή Λουδοβίκου δεκάξι όπως πρωτοδιάβασε το όνομά του στην “Περιληπτική ιστορία της γαλλικής μοναρχίας” του ‘Readers digest’ δεν τον ικανοποίησε. Η φυγή της Βαρέν μπορεί να περιείχε το στοιχείο της “οικογένειας” το οποίο οι διαφημιστές του τον συμβούλευαν να χρησιμοποιεί (“η ελληνική οικογένεια υποφέρει”, τέτοιες σαχλαμαρίτσες), αλλά το τραγικό τέλος του στόρυ αυτού, κάποια Γκιλοτίνα που έκοβε κεφάλια τον έκανε να ανατριχιάσει. Σκεφτόταν συνεχώς τον κρότο που θα έκανε το κούφιο κεφαλάκι του την ώρα που θα έπεφτε στην πλατεία Συντάγματος και ξυπνούσε ιδρωμένος μες στα μαύρα μεσάνυχτα.

Για πρώτη φορά στη ζωή του ανακάλυψε πως ο Sex -πηρ δεν ήταν κάποιος πορνοσυγγραφέας από το Σόχο και διάβασε καθ’υπόδειξιν του Νίκου, όπως όπως σε βίπερ, τον Ριχάρδο τον τρία: “A horse! a horse! my kingdom for a horse!”. Δάκρυσε για το μεγαλείο του βασιλιά που έδινε το βασίλειό του για ένα άλογο στη μάχη του Bosworth Field. Στον ύπνο έβλεπε τον εαυτό του να φωνάζει: “Ένα ποδήλατο, την Πσωροcostaina για ένα ποδήλατο” και έβλεπε τον χοντρο Μπένυ να κόβει τα φρένα ενός μάουντεν μπαικ, που του το έφερνε ύστερα καταϊδρωμένος κάτω από καταιγισμό πυρών από πλαστικά ποτηράκια με φραπέδες. Δεν υπήρχε όμως happy end ούτε σ’αυτό το story κι έτσι προχώρησε σε άλλες ιστορίες. Αναζήτησε κάτι πιό ελληνικό. Ο τζίνιους Drutsa που ανακάλυψε πως “Η Ελλάδα είναι πρότυπο και όχι μόνο στην περιοχή μας. Και αυτό το τονίζουμε και αυτό το γνωρίζει το σύνολο της διεθνούς κοινότητα”, του πρότεινε το μοντέλλο αποχώρησης ‘Αλή πασάς στα Γιάννενα’, που θύμιζε Ριχάρδο III με βαλκανικό χρώμα: “Τ’ άλογο, τ’ άλογο, Ομέρ Βρυώνη, το Σούλι χούμηξε και μας πλακώνει”! Ενθουσιάστηκε από τη φράση αυτή αλλά μόλις έμαθε πως κατέληξε ο Αλή Πασάς σε κάποια λίμνη που η Τίνα Μπιρμπίλη τον διαβεβαίωσε πως είναι μολυσμένη, ο ενθουσιασμός του εξατμίστηκε.

Η ιστορία των Thermopylon που τη διάβασε μόνος του στο κόμικ “300” δεν ήταν της ιδιοσυγκρασίας του. Ξεκίνησε το πρότζεκτ αυτό νομίζοντας πως αναφερόταν στη Βουλή, συνέχισε το διάβασμα αλλά το τέλος τον εξόργισε. Αυτός ο Leonidas ήταν ένας stupid που δημιούργησε κακό προηγούμενο. To ίδιο τον ενόχλησε και ο Χιλιανός Αλλιέντε, μια ιστορία που την ήξερε από τον daddy. Συνειρμικά τότε ο Γερουλάνος με τον οποίο το συζητάγανε στο διάλειμμα μιας σύσκεψης στο υπουργείο Πολιτισμού-Τουρισμού, από τη Χιλή πετάχτηκε στην Αργεντινή. Ο Ντε λα Ρουά, ο πρόεδρος που έφυγε με ελικόπτερο από την ταράτσα ήταν αυτό που του άρεσε. Λάτρης του ταγκό ο G.P. αλλά και της Εβίτας Περόν, μιας γυναίκας που του θύμιζε τον πατέρα του με την ευσεβή φιλενάδα του Mimi, αισθάνθηκε μια οικειότητα, πολύ περισσότερο μάλιστα που η Αργεντινή είχε κι αυτή ευεργετηθεί από το ΔΝΤ. Στο δίλημμα πίστα στο Μακ-Sίμου ή στο Castri, απάντησε Castri. Φαντάστηκε την ανεμόσκαλα να ταλαντώνεται μέσα στα πεύκα κι αυτός έτσι καλογυμνασμένος που ήταν να την ανεβαίνει την ώρα που κάποιος μισοπάλαβος γερασμένος αριστεριστής ο Ala Βano του πέταγε από κάτω μπουκαλάκια με νερό και μισόκλεισε τα μάτια. Οι πρόγονοί του θα ήταν περήφανοι γι’ αυτόν. Έδωσε την εντολή να γίνει στατική μελέτη του σπιτιού, ήθελε να βεβαιωθεί αν η ταράτσα άντεχε το βάρος και σκέφτηκε χαρούμενος την ατάκα του Dirty Harry: Make my day!

Απο Ροιδη