Charles Bukowski – η ιδιοφυΐα του πλήθους

Υπάρχει αρκετή πανουργία, μίσος, βία και παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο που αρκεί για να προμηθεύσει οποιονδήποτε στρατό μια οποιαδήποτε μέρα,
και οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του,
και οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη,
και οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη…

Αυτοί που κηρύττουν τον θεό, χρειάζονται θεό.
Αυτοί που κηρύττουν την ειρήνη δεν έχουνε ειρήνη.
Αυτοί που κηρύττουν την ειρήνη δεν έχουνε αγάπη.

Να φοβάσαι τους κήρυκες.
Να φοβάσαι τους γνώστες.
Να φοβάσαι αυτούς που πάντα διαβάζουν βιβλία.
Να φοβάσαι αυτούς που είτε απεχθάνονται την φτώχεια
είτε είναι περήφανοι γι’ αυτήν.
Να φοβάσαι αυτούς που είναι γρήγοροι στους επαίνους,
γιατί αυτοί είναι που χρειάζονται επαίνους για αντάλλαγμα.
Να φοβάσαι αυτούς που είναι γρήγοροι στην κρίση,
γιατί φοβούνται αυτά που δεν γνωρίζουν.

Να φοβάσαι αυτούς που αναζητούν συνεχώς τα πλήθη γιατί
είναι ένα τίποτα μονάχοι τους.
Να φοβάσαι τον μέσο άντρα τη μέση γυναίκα
Να φοβάσαι την αγάπη τους, η αγάπη τους είναι μέτρια
αναζητά το μέτριο.

Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους,
υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει,
να σκοτώσει τον καθένα.

Δεν μπορούν την μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν την μοναξιά.

Θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε,
οτιδήποτε διαφέρει απ’ αυτούς.
Μη μπορώντας να δημιουργήσουν τέχνη
μην μπορώντας και να την καταλάβουν
θα θεωρήσουν την αποτυχία τους στην δημιουργία
ως μια αποτυχία του κόσμου όλου.

Μην μπορώντας να αγαπήσουν πλήρως
θα θεωρήσουν και την αγάπη σου λειψή
και θα σε μισήσουν γι’ αυτό
και το μίσος τους θα είναι τέλειο.

Σαν λαμπερό διαμάντι.
Σαν μαχαίρι.
Σαν βουνό.
Σαν τίγρης.
Σαν κώνειο.

Η τελειότερη των τεχνών τους.