Κατά τη διάρκεια του Φθινοπώρου του 2009, ο νεοεκλεγμένος, τότε Πρωθυπουργός, κ. Γ. Παπανδρέου, γνωστοποίησε με μάλλον άκομψο και δραματικό τρόπο σε όλα τα διεθνή ΜΜΕ ότι η Ελλάδα είχε πολύ μεγαλύτερο έλλειμμα από αυτό που δήλωνε μέχρι εκείνη τη στιγμή και πως κινδύνευε με αδυναμία αποπληρωμής των υποχρεώσεων της. Η άμεση συνέπεια του σοκ που προκάλεσαν αυτές οι ανακοινώσεις, ήταν η χώρα να δεχτεί μία σφοδρή χρηματιστηριακή και χρηματοπιστωτική επίθεση από διεθνείς κερδοσκόπους αλλά και να βιώσει τη μαζική φυγή κεφαλαίων διεθνών επενδυτών από τις ελληνικές μετοχές και τα ελληνικά ομόλογα.
Ως αποτέλεσμα, ο Γενικός Δείκτης τιμών του Χρηματιστηρίου Αθηνών κατέρρευσε από τις 2900 στις 1240 μονάδες (Οκτώβριος 2009 - Μάιος 2011) και τα επιτόκια των 10ετών ελληνικών ομολόγων εκτοξεύτηκαν από το 4,5% στο 17% στο αντίστοιχο διάστημα, με την αξία τους στη δευτερογενή αγορά να μειώνεται σχεδόν κατά 50% .
Οι απώλειες στην κεφαλαιοποίηση του ελληνικού χρηματιστηρίου εξαιτίας αυτής της πτώσης, ανέρχονται στα 67 δις ευρώ. Παράλληλα, οι απώλειες των ελληνικών τραπεζών και των ελληνικών ταμείων που κατέχουν κρατικά ομόλογα ανέρχονται στα 35 δις ευρώ, φέροντας το συνολικό κόστος της κρίσης στα 100 δις ευρώ.
Οι απώλειες στην κεφαλαιοποίηση του ελληνικού χρηματιστηρίου εξαιτίας αυτής της πτώσης, ανέρχονται στα 67 δις ευρώ. Παράλληλα, οι απώλειες των ελληνικών τραπεζών και των ελληνικών ταμείων που κατέχουν κρατικά ομόλογα ανέρχονται στα 35 δις ευρώ, φέροντας το συνολικό κόστος της κρίσης στα 100 δις ευρώ.
Προσθέτοντας σε αυτά τα 11 δις περίπου, που κόστισε η μείωση του ΑΕΠ το 2010 και τα 3 δις ευρώ που έχει κοστίσει μέχρι το Μάιο στο 2011, το συνολικό κόστος της κρίσης ανέρχεται, μέχρι στιγμής, στα 116 δις ευρώ. Αυτό, χωρίς να συνυπολογιστεί το κόστος από τις απώλειες θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα , οι οποίες προκαλούν μείωση των εσόδων του κράτους και αύξηση των δαπανών του σε επιδόματα ανεργίας, χωρίς το συνυπολογισμό των κεφαλαίων που 'έφυγαν' από τον τραπεζικό τομέα της χώρας και μεταφέρθηκαν εκτός Ελλάδας, από τη φυγή ή τη μη έλευση επενδυτικών κεφαλαίων, τους τόκους από τα δάνεια του πακέτου στήριξης, την αύξηση των επιτοκίων με τα οποία δανείστηκε η Ελλάδα μέχρι τη στιγμή της υπογραφής του Μνημονίου κλπ.
Αν συνυπολογιστούν όλα τα παραπάνω, το κόστος της κρίσης ξεπερνά ήδη τα 160 δις ευρώ. Αν σκεφτούμε πως το μνημόνιο νο1 'εξασφάλισε' στη χώρα δάνεια ύψους 110 δις ευρώ προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες χρηματοδότησης της για τρία χρόνια, με την πρόβλεψη πως θα αντλούσε από τις αγορές 64 δις ευρώ επιπλέον σε αυτό το διάστημα, το συνολικό ύψος των δανειακών αναγκών της χώρας μεταξύ 2010 και 2014 ήταν 174 δις ευρώ.
Αν συνυπολογιστούν όλα τα παραπάνω, το κόστος της κρίσης ξεπερνά ήδη τα 160 δις ευρώ. Αν σκεφτούμε πως το μνημόνιο νο1 'εξασφάλισε' στη χώρα δάνεια ύψους 110 δις ευρώ προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες χρηματοδότησης της για τρία χρόνια, με την πρόβλεψη πως θα αντλούσε από τις αγορές 64 δις ευρώ επιπλέον σε αυτό το διάστημα, το συνολικό ύψος των δανειακών αναγκών της χώρας μεταξύ 2010 και 2014 ήταν 174 δις ευρώ.
Λίγο πριν τον Ιούνιο του 2011 και η κρίση έχει κοστίσει, ήδη, περίπου αυτό το ποσό. Αν λάβουμε υπόψη, μάλιστα, πως η κυβέρνηση έχει 'δεσμεύσει' με νόμο 50 δις ευρώ δημόσιας περιουσίας προς ανταλλαγή της με χρέος που κατέχουν οι δανειστές της χώρας, μέσω του προγράμματος 'αποκρατικοποιήσεων', τότε το ύψος του κόστους της κρίσης αυξάνεται εγγυημένα στα 212 δις ευρώ ενώ αφαιρώντας το κέρδος από τη μείωση του ελλείμματος κατά 5% του ΑΕΠ στο 2010, δηλαδή περίπου κατά 12 δις ευρώ, το κόστος διαμορφώνεται στα 200 δις ευρώ. Και αυτό το κόστος, ίσως να είναι μόνο η αρχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου