Εδώ έγκειται ο παράγοντας μάθηση, εδώ είναι που μπορούμε να την αποκαλέσουμε ως και τέχνη.
Βιώνοντας καταστάσεις μαθαίνουμε πως κάποια πράγματα εκεί έξω μας παρέχουν απόλαυση και ικανοποίηση, κάποια όχι. Και είναι ωραίο όταν μαθαίνεις να φιλτράρεις τα ερεθίσματα γύρω σου, όταν πλέον καθοδηγείς τις εξελίξεις ώστε να σου αποφέρουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Όταν διώχνεις μακριά σου οτιδήποτε σε χαλάει, οτιδήποτε σε ρίχνει, και όταν καλωσορίζεις όλα εκείνα που σου αποφέρουν ευχαρίστηση.
Δεν είναι κάτι το δεδομένο το πάνω ξέρετε.
Πόσες και πόσες φορές δεν τείνουμε να καταπιανόμαστε με καταστάσεις και σκέψεις που μας ρίχνουν?
Σκεφτείτε μόνο τα άτομα με τα οποία συναναστρεφόμαστε.
Πόσους απο αυτούς τους έχουμε επιλέξει, πόσοι μας έχουν επιβληθεί λόγω καταστάσεων, και πόσους τους έχουμε μεν επιλέξει, αλλά για κάποιον λόγο έχουμε την αίσθηση πως... δεν έχουμε κάνει την σωστή επιλογή
Το να κάνεις τις σωστές επιλογές. Ή έστω, να μπορείς να κρίνεις έγκαιρα ποιές επιλογές είναι καλές για σένα, ποιές όχι. Εδώ έγκειται η εξάσκηση της τέχνης της απόλαυσης.
Ο Επίκουρος δεν αναφέρεται στην ιστορία της ελληνικής φιλοσοφίας στον ίδιο βαθμό που αναφέρεται ένας Πλάτωνας ή ένας Σωκράτης, πόσο σημαντική ήταν όμως η "επικούρεια" φιλοσοφία του!
Αφήστε τις πολλές συζητήσεις περί ηθικής και αρετής, και κοιτάτε να απολαμβάνετε τη ζωή σας!
Α, και να μην είναι η απόλαυση σας αυτή σε βάρος των άλλων. Απλό είναι. Υπάρχει χώρος και για την ηθική φυσικά, και για τα ανώτερα ιδανικά, αλλά μη ξεχνάτε τη βάση όλων!
Ο ηδονισμός του Επίκουρου αποσκοπούσε στην αταραξία της ψυχής όπως την ονόμαζε, μια ωραία, γαληνεμένη, πράα, χαλαρήηηη κατάσταση φανταστείτε.
Καλό είναι οτιδήποτε σου επιφέρει ηδονή/απόλαυση, έλεγε (οι δύο όροι βασικά ταυτίζονται). Η άντληση ηδονής δεν είναι αυτοσκοπός όμως. Σκοπός είναι η γαλήνη μέσα σου. Γι' αυτό και ηδονές που μακροπρόθεσμα μπορεί να σου επέφεραν μεγαλύτερη οδύνη απο χαρά θα έπρεπε να αποφεύγονται.
Μη φας όλο το βόδι μόνος σου και βαρυστομαχιάσεις και σε πιάσουν μετά οι πόνοι για μέρες, δε λέει. Απόλαυση, αλλά με σύνεση, έχοντας γνώση τι είναι καλό για σένα και τι όχι. Μια τέχνη που την εξασκείς και την μαθαίνεις, μαθαίνοντας τον εαυτό σου.
Η άντληση ηδονής πρώτα απ' όλα είναι μια ατομική υπόθεση. Πηγάζει απο μέσα σου.
Ο άνθρωπος που δεν έχει μάθει να απολαμβάνει ενώ είναι μόνος του, δεν μπορεί να απολαύσει ούτε με παρέα. Η μοναξιά είναι η πρώτη βάση της απόλαυσης. Άραξε. Πάρε εκείνο το βιβλίο που γουστάρεις. Βάλε τη μουσικάρα σου να παίζει. Φάε εκείνο το απολαυστικό έδεσμα. Νιώσε.
Μετά η απόλαυση κοινωνικοποιείται, περνάει στο επόμενο στάδιο. Εκεί που απολαμβάνουν δύο άνθρωποι μαζί πλέον, ο ένας παρέα με τον άλλον. Μπορεί να είναι φίλοι, μπορεί να είναι γκόμενοι, μπορεί να είναι οτιδήποτε.
Ο άνθρωπος των απολαύσεων ενοχλείται απο την κοινωνία που ζούμε.
Η οποία είναι μια ανηδονική ουσιαστικά κοινωνία, ένας πολιτισμός οργανωμένος σε αμιγώς παραγωγικές/καταναλωτικές βάσεις, ουσία του οποίου είναι μια εργασία που (τις περισσότερες φορές) καμία ευχαρίστηση δεν παρέχει στον εργαζόμενο πέρα απο την άντληση του χρήματος. Το οποίο σκορπάει μετά και "διασκεδάζει", μια-δυο φορές τη βδομάδα, μόλις βρει λίγο χρόνο και ξεκολλήσει απο τον καναπέ του. Μέχρι την επόμενη εργάσιμη μέρα πάντα.
Μπορεί κάποιος να έχει άφθονο χρήμα αλλά να μη γνωρίζει πως να απολαμβάνει αυτά που έχει. Δεν κατέχει την τέχνη της απόλαυσης. Μια τέχνη επικίνδυνη για την κοινωνία που ζούμε, καθώς αν όλος ο κόσμος την έκανε φιλοσοφία και στάση ζωής θα συντάραζε τα ίδια της τα ανηδονικά, στείρα, θεμέλια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου