Τζο Κολόμπο
«Ο εισαγγελέας μας μισεί. Ο πρόεδρος της χώρας τον υποστηρίζει. Αυτό που θέλω είναι η λίγκα να γίνει η μεγαλύτερη οργάνωση της χώρας, του κόσμου, έτσι ώστε όλοι να είναι περήφανοι για μας ανεξάρτητα από ό,τι κάνουμε, όπου και αν είμαστε –ακόμα και στη φυλακή.»
Η Οικογένεια Κολόμπο ήταν μια από τις διαβόητες πέντε φαμίλιες της Νέας Υόρκης και αρχικά γνωστή ως Προφάτσι. Μέχρι που το 1963, ο Τζόζεφ Κολόμπο έγινε Κάπο και άλλαξε το όνομα της. Εκτός από αυτό, ο Κολόμπο έφερε σαρωτικές αλλαγές στους μηχανισμούς, την ιεραρχία, την κουλτούρα και τον τρόπο δράσης των στελεχών της οικογένειας.
Ο Κολόμπο προσπαθούσε πάντα στο παρασκήνιο, πάντα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και πάντα μακριά από τις δικαστικές αρχές. Ακόμη και όταν το FBI άρχισε να ερευνά τις δραστηριότητες του προτίμησε ένα πιο πολιτισμένο τρόπο να αντιδράσει: Αντί να λαδώσει ή να δολοφονήσει κάποιον πράκτορα, συνέστησε την Ιταλοαμερικάνικη Λίγκα, με πρόσχημα την προστασία των Ιταλοαμερικανών. Για να δώσει κύρος στην οργάνωση προσεταιρίστηκε διάφορους επώνυμους με ιταλική καταγωγή, από δικαστές και αξιωματούχους μέχρι το Φρανκ Σινάτρα.
Η ανορθόδοξη δράση του Κολόμπο συνεχίστηκε μέχρι του σημείου να διοργανώνει πικετοφορίες έξω από το κτίριο του FBI στη Νέα Υόρκη. Μια από αυτές ήταν και το κύκνειο του άσμα. Ένας άγνωστος άντρας τον πυροβόλησε τρεις φορές στο κεφάλι. Και ένα άλλος άγνωστος πυροβόλησε και δολοφόνησε το δολοφόνο αποκλείοντας την πιθανότητα να βρεθεί ο δράστης. Σήμερα οι επικρατέστερες θεωρίες για τη δολοφονία του είναι δύο: Είτε αυτουργός ήταν ο Τζόι Γκάλο, μέλος της Οικογένειας Κολόμπο και επικριτής του μεγάλου Κάπο είτε ο ίδιος ο Κολόμπο σε μια προσπάθεια να προωθήσει τους σκοπούς της οργάνωσης της Ιταλοαμερικάνικης Λίγκας και να χτίσει το πορτρέτο του μάρτυρα.
«Οι πολιτικοί, οι δικηγόροι και οι πολιτικοί έχουν άδεια να κλέβουν.
Εμείς δεν χρειαζόμαστε άδεια.»
Η Οικογένεια Γκαμπίνο, επίσης μια από τις πέντε φαμίλιες της Νέας Υόρκης, είναι συνώνυμη της μαφίας μετά τη δεκαετία του 1950. Ήταν η πιο ισχυρή Οικογένεια και μοναδικός υπεύθυνος για αυτό, δεν ήταν άλλος από τον Δον Κάρλο Γκαμπίνο. Ακόμα και σήμερα, η οικογένεια κρατάει το όνομα του μεγάλου Κάπο αποδεικνύοντας το βαθμό της προσωπολατρίας και της αποδοχής που είχε στα χρόνια της κυριαρχίας του.
Ο Κάρλο Γκαμπίνο ηγήθηκε της φαμίλιας από το 1957 μέχρι το 1976 διευθύνοντας μια εγκληματική αυτοκρατορία με τζίρο 500 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο και δύναμη χιλίων εκτελεστών. Παρότι οι Γκαμπίνο ήταν από τους πιο δραστήριους και πιο αιμοσταγείς μαφιόζους, ο Ντον Κάρλο δεν πέρασε ούτε μια μέρα πίσω από τα σίδερα.
Αλφόνς Καπόνε
Ο διαβόητος Αλ Καπόνε έγραψε τη δική του ιστορία στο χώρο της μαφίας ιδρύοντας τη δική του εγκληματική οργάνωση. Στη νιότη του εργάστηκε για διάφορες οργανώσεις αλλά όταν προσέβαλε την αδερφή ενός μαφιόζου, του Φρανκ Γκαλούτσιο, ήταν ώρα να βρει τη δική του Γη της Επαγγελίας. Αν και ζήτησε συγνώμη, ο Γκαλούτσιο τον εκδικήθηκε χαράζοντας του πρόσωπο με μαχαίρι και από τότε του έμεινε το ψευδώνυμο «σημαδεμένος».
Το 1921 μετακόμισε στο Σικάγο όπου εκμεταλλευόμενος την ποτοαπαγόρευση κατάφερε να στήσει από το μηδέν μια από τις μεγαλύτερες εγκληματικές οργανώσεις. Όλοι στο Σικάγο ήταν στο μισθολόγιο του Καπόνε: Αστυνομικοί, δικαστές, πολιτικοί, κοινοί εγκληματίες, κοινοί άνθρωποι. Και όλοι εκτελούσαν τις διαταγές του. Το Σικάγο ήταν η πόλη του Καπόνε.
Αυτά ακριβώς τα στοιχεία, η υπερβολική του δύναμη και ο έλεγχος των αρχών ήταν τα μοιραία του λάθη. Η προκλήσεις προς το σύστημα τον έβαλαν στο στόχαστρο του FBI που τον επικήρυξε ως «Εχθρό του κράτους» και τελικά κατάφερε να τον καταδικάσει για φοροδιαφυγή. Η αυτοκρατορία του κατέρρευσε στα χρόνια που ακολούθησαν.
«Έμαθα πολύ αργά ότι χρειάζεσαι μυαλό τόσο για να βγάλεις ένα εκατομμύριο τίμια όσο και βρώμικα.»
Αν στην ιστορία της μαφίας υπήρξε κάποιος σταρ αυτός δεν ήταν άλλος από το Λάκι Λουτσιάνο. Ο Σαλβατόρε Λουκάνι έγινε ο Τυχερός Λουτσιάνο το 1929 μετά από μια δολοφονική επίθεση: Παρά το γεγονός ότι ξυλοκοπήθηκε ανελέητα και μαχαιρώθηκε πολλαπλές φορές στο πρόσωπο πάνω από δέκα φορές επέζησε με μερικές ουλές και ένα πεσμένο μάτι. Όταν αργότερα θα γινόταν Κάπο, οι ουλές του και το μάτι θα γίνονταν συνώνυμα του τρόμου.
Ο τρόπος που ανέβηκε στην εξουσία ο Λουτσιάνο ήταν εξίσου κινηματογραφικός και συνέτεινε στη μεγάλη του φήμη. Για να πετύχει το σκοπό του σκότωσε διαδοχικά δύο Κάπο των Τζενοβέζε. Αρχικά τον Τζο Μασερία, μετά από συμφωνία με τον Σαλβατόρε Μαραντζάνο και αργότερα τον ίδιο τον Μαραντζάνο όταν έμαθε ότι σχεδιάζει να το σκοτώσει. Εκτελεστές του Λουτσιάνο, ντυμένοι σαν πράκτορες του FBI, μπήκαν στο κτήριο του Μαραντζάνο χωρίς να συναντήσουν αντίσταση και τον δολοφόνησαν μαζί με το συνεργάτη του. Για πολλούς, ο Λουτσιάνο ήταν ο πατέρας του οργανωμένου εγκλήματος.
Τζον Τζόζεφ Γκότι
«Δεν λέω ποτέ ψέματα. Ψέματα λες όταν φοβάσαι.»
Η αναρρίχηση του στην κορυφή ξεκίνησε όταν την Οικογένεια Γκαμπίνο ανέλαβε ο Πολ Καστελάνο. Η συμμορία του Γκοτί διακινούσε ηρωίνη αντίθετα στους κανόνες της οικογένειας και ο Γκότι ήταν στόχος. Σε ένα κινηματογραφικό προληπτικό χτύπημα δολοφόνησε πρώτος τον Καστελάνο, κάτι ανήκουστο για την οικογένεια των Γκαμπίνο μέχρι τότε.
Ο Τζον Γκοτί συνέχισε να διευθύνει την οικογένεια ακόμα και μέσα από τη φυλακή. Το 1992 καταδικάστηκε για διάφορα αδικήματα αλλά με την υποστήριξη της Αδελφότητας των Αρίων συνέχισε να είναι ο Κάπο των Γκαμπίνο μέχρι τις αρχές του 2000
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου