Αίγυπτος

H κατ' έτος οικονομική «βοήθεια» που προσφέρουνοι ΗΠΑ στο καθεστώς Μουμπάρακ ανέρχεται σε 1,5 δισ. δολάρια. Πόσο σημαντική είναι η Αίγυπτος ως πυλώνας εξυπηρέτησης των συμφερόντων των Αμερικανών στη Μέση Ανατολή και στην ευρύτερη περιοχή προκύπτει από το εξής γεγονός: Τα χρήματα που από το αμερικανικό ταμείο διοχετεύονται σε δύο μόνο χώρες, στο Ισραήλ και στην Αίγυπτο, φτάνουν το 20% του ποσού που διαθέτουν παγκοσμίως οι ΗΠΑ για να προωθούν την πολιτική τους.

Η Αίγυπτος αποτελεί για τις ΗΠΑ - και κατά τη διάρκεια του επί τριακονταετία καθεστώτος του Μουμπάρακ - έναν «εταίρο στρατηγικής σημασίας». Πέραν της σπουδαίας γεωστρατηγικής θέσης της, που αυξάνεται κατακόρυφα λόγω της διώρυγας του Σουέζ, εξασφαλίζει στις ΗΠΑ εκείνον τον αναγκαίο κυματοθραύστη της οργής του αραβικού κόσμου απέναντι στον ιμπεριαλισμό. Καθόλου τυχαία ο Ομπάμα, τον Ιούνη του 2009, την «ιστορική», όπως χαρακτηρίστηκε, ομιλία του προς τον μουσουλμανικό κόσμο, επέλεξε να την εκφωνήσει από το Κάιρο του Μουμπάρακ...

Ουδέποτε η πολιτική, η οικονομική και βεβαίως η στρατιωτική συνεργασία των Αμερικανών με το καθεστώς Μουμπάρακ σκιάστηκε από «δημοκρατικές ευαισθησίες», όπως αυτές που επικαλούνται σήμερα οι Αμερικανοί. Πρόκειται για «ευαισθησίες» που ανακαλύφθηκαν από τις ΗΠΑ μόνο μετά την εξέγερσητου λαού της Αιγύπτου. Και μόνο ως συνέπεια της ανάγκης των ΗΠΑ να διατηρήσουν το ρόλο τους στην περιοχή, στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται.

- Η ΕΕ, ήδη από το 2001, έχει υπογράψει συμφωνία σύνδεσης με την Αίγυπτο. Η πιο πρόσφατη επιβεβαίωση της στήριξης της «δημοκρατικής οικογένειας» των Βρυξελλών προς το καθεστώς Μουμπάρακ ήρθε μόλις τον περασμένο Οκτώβρη.

Υπολογίζεται ότι σωρευτικά το οικονομικό πακέτο συνεργασίας ανάμεσα στο καθεστώς Μουμπάρακ και στην ΕΕ ξεπερνά από το 2000 και μετά τα 2,2 τρισ. ευρώ...

- Στην Αίγυπτο από τις αρχές του '90 είναι εγκατεστημένη μόνιμη αποστολή του ΔΝΤ. Η πολιτική που συμφωνήθηκε μεταξύ καθεστώτος Μουμπάρακ - ΔΝΤ και η οποία επικυρώθηκε με νόμο το 1991, μεταξύ άλλων προέβλεπε την ιδιωτικοποίηση 314 επιχειρήσεων του δημόσιου τομέα. Ηδη έχουν πουληθεί οι 207 από αυτές...

Στο πρόσφατο συμπόσιο που διοργανώθηκε από το Αιγυπτιακό Κέντρο Ερευνών, ο επικεφαλής της αποστολής του ΔΝΤ, ονόματι Αλαν Μακ Αρθουρ (σ.σ.: πρόκειται για τον αντίστοιχο «Τόμσεν» της Αιγύπτου) τάχθηκε υπέρ της κατάργησης των κρατικών επιδοτήσεων στα πετρελαιοειδή.

Αν αναλογιστεί κανείς ότι οι επιδοτήσεις των πετρελαιοειδών στην Αίγυπτο απορροφούν το 15% των κοινωνικών δαπανών (όταν οι επιδοτήσεις των τροφίμων αποτελούν μόλις το 4%) τότε γίνεται αντιληπτό ότιεκείνο που στην ουσία ζήτησε το ΔΝΤ ήταν η πλήρης κατάργηση των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα!

Η παραπάνω «πρόταση» του ΔΝΤ δημοσιοποιήθηκε μόλις μια βδομάδα πριν την εξέγερση του αιγυπτιακού λαού...

- Το αντίτιμο που πληρώνει ο αιγυπτιακός λαός για το γεγονός ότι ζει σε μια πετρελαιοπαραγωγό χώρα, με αποθέματα φυσικού αερίου και ζάπλουτους επιχειρηματίες, είναι το εξής:

Στην Αίγυπτο, οι πραγματικοί μισθοί είναι «παγωμένοι» εδώ και χρόνια.
Ο κατώτατος μισθός δεν ξεπερνάει τα 13 ευρώ.
Ο πληθωρισμός τρέχει κοντά στο 16% με τις τιμές στο κρέας και στο κοτόπουλο να έχουν αυξηθεί μόνο το τελευταίο διάστημα από 30 έως και 150%!
Υπολογίζεται ότι το 40% των Αιγυπτίων ζει με μόλις 2 δολάρια τη μέρα και ότι οι νέοι έως και 30 ετών, που αποτελούν το 60% του πληθυσμού, είναι άνεργοι σε ποσοστό που αγγίζει τα εξωφρενικά επίπεδα του 90%!
Στην Αίγυπτο των 85 εκατομμυρίων κατοίκων, που είναι τελευταία σε κατάταξη χώρα στην περιοχή από απόψεως Παιδείας και επαγγελματικής κατάρτισης καθώς το 1/3 του πληθυσμού είναι αναλφάβητοι, το ίδιο το ΔΝΤ δε διστάζει να παραδεχτεί ότι με την πολιτική που ακολουθείται στη χώρα (υπό την εποπτεία του), η ανεργία στο σύνολο του πληθυσμού μέχρι το 2020 θα έχει... τριπλασιαστεί.

- Η λαϊκή εξέγερση στην Αίγυπτο, όπως και κάθε εξέγερση, είναι μία σύνθετη διαδικασία. Οι κοινωνικές εκρήξεις, σε αντίθεση με τις μαθηματικές εξισώσεις των αποστειρωμένων εργαστηρίων, δεν έχουν δοσμένους και αμετάβλητους παράγοντες και πολύ περισσότερο προκαθορισμένα αποτελέσματα. Είναι κάτι που το βεβαιώνουν ιστορικά τα «ανώτερα μαθηματικά» των κοινωνικών εξεγέρσεων, αφού ακόμα και όταν επικρατούν συνθήκες επαναστατικής κατάστασης δε σημαίνει ότι αυτές θα οδηγήσουν και σε Επανάσταση.

Ομως, έτσι κι αλλιώς, οι εξελίξεις στην Αίγυπτο προσφέρουν, ήδη, την πολύτιμη επαναβεβαίωση μιας ακατανίκητης αλήθειας:

Οτι, δηλαδή, η πορεία των κοινωνιών δεν είναι ευθύγραμμη και προκαθορισμένη «άνωθεν».

Οτι η ζωή των καταπιεσμένων δεν είναι ένας ακατανίκητος από τους ισχυρούς «μονόδρομος».

Οτι, τελικά, οι λαοί έχουν τη δύναμη, αν το αποφασίσουν, να σαρώσουν τους δυνάστες τους και έχοντας επενδύσει στην οργάνωση και στον ταξικό προσανατολισμό της δράσης τους, να απορρίψουν τους ελιγμούς του κατεστημένου και να επιβάλουν το δικό τους δρόμο.


Απόσπασμα απο άρθρο του Ν. Μπογιόπουλου