Σχέδια «πολέµου» για την αντιµετώπιση µιας γενικής απεργίας ετοιµάζει η βρετανική κυβέρνηση. Επιτελική οµάδα υπουργών, µε επικεφαλής τον Φράνσις Μοντ, έχει αναλάβει τη συγκρότηση απεργοσπαστικών µηχανισµών προκειµένου να αποτρέψει την παράλυση του κράτους από ενδεχόµενη µαζική απεργία των εργαζοµένων του δηµόσιου τοµέα. Γι’ αυτόν τον σκοπό, όπως γράφει η εφηµερίδα «Ντέλι Μέιλ», ερευνά εξονυχιστικά τις διαθέσεις του προσωπικού των φυλακών, των σχολείων, των νοσοκοµείων, των τρένων, των λεωφορείων και των ηλεκτρικών σταθµών. Και έχει διατάξει τους µάνατζερ των δηµόσιων µεταφορών και τα αφεντικά των φυλακών να οργανώσουν απεργοσπαστικές οµάδες. Η κυβέρνηση των Συντηρητικών (και κάτι λοιπών) φοβάται πως αρχίζει µια περίοδος γενικών απεργιακών κινητοποιήσεων.
Όµως, από τότε που κυβερνούσαν τη χώρα οι εργατικοί, που έκοβαν κι αυτοί τις κοινωνικές δαπάνες, οι κοινωνικές υπηρεσίες προειδοποιούσαν από την εφηµερίδα «Γκάρντιαν» ότι ήταν θέµα χρόνου να ξεχυθούν στους δρόµους οι ευάλωτες κοινωνικές οµάδες. Και οι µυστικές υπηρεσίες Μί5 και η Σκότλαντ Γιαρντ κατέστρωναν σχέδια για την αντιµετώπιση γενικευµένων κοινωνικών αναταραχών. Από τα χρόνια της Θάτσερ µέχρι σήµερα, η συναίνεση για την καταστολή των εργατικών διεκδικήσεων ήταν διακοµµατική. Όπως άλλωστε και στις ΗΠΑ.
Πολλοί βετεράνοι που επέστρεφαν στις ΗΠΑ από το Ιράκ πριν από µερικά χρόνια, ανακάλυπταν ξαφνικά πως ο εχθρός που καλούνταν να αντιµετωπίσουν δεν ήταν πια εξωτερικός, αλλά εσωτερικός, ένα συµπολίτης τους, ένας άνθρωπος της διπλανής πόρτας.
Λίγο πριν χάσει τις εκλογές και ενώ διαφαίνονταν ήδη τα πρώτα βαριά σύννεφα της οικονοµικής κρίσης, ο πρόεδρος Μπους είχε ανακαλέσει από το Ιράκ την 1η Ταξιαρχία Πεζικού της 3ης Στρατιάς και την είχε αποσπάσει στη δικαιοδοσία του υπουργείου εσωτερικής ασφάλειας µε αποστολή τη διατήρηση της τάξης στο εσωτερικό της χώρας («τον έλεγχο του πλήθους και των απείθαρχων ή επικίνδυνων ατόµων», έγραφαν οι «Τάιµς του Στρατού»).
Το σχέδιο νόµου του Μπους «περί ιδρύσεως κέντρων έκτακτης ανάγκης» παρελήφθη από τον Οµπάµα. Και όχι µόνο δεν µπήκε στο ράφι, αλλά έγινε νόµος του κράτους (HR645).
Προβλέπει την ίδρυση έξι κέντρων κράτησης σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις σε ευαίσθητα σηµεία της χώρας. Και συνδέεται άµεσα µε την οικονοµική κρίση και το ενδεχόµενο να ξεσπάσουν µαζικές διαδηλώσεις. Όποιος κρατηθεί εκεί, δεν θα υπάγεται στη δικαιοδοσία των πολιτικών αλλά των στρατιωτικών δικαστηρίων.
Η αντίσταση των εργαζοµένων στον συναινετικό αυταρχισµό των κυβερνητικών κοµµάτων και τις πολιτικές τους είναι πια φανερό πως καλείται να πληρώσει παντού ένα σοβαρό τίµηµα.
Κάθε νέος ηγέτης παραλαµβάνει από τον προηγούµενο έναν κατασταλτικό µηχανισµό που µε τη σειρά του τον επαυξάνει, ώστε να διασφαλιστεί ένα και µοναδικό: πως αυτή την κρίση θα την πληρώσουν όλοι οι άλλοι εκτός από αυτούς που πλουτίζουν στο Σίτι του Λονδίνου και στη Γουόλ Στριτ.
Από τα Νέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου