Τα υποζύγια αποχαιρετούν το 2010

Το 2009 η χώρα έγινε λίγο πιο άδικη σε ο,τι αφορά την πληρωμή φόρων. Αυτό επιβεβαιώνεται πανηγυρικά από τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, που δείχνουν για μία ακόμα φορά, ότι η κύρια καθεστωτική όψη της χώρας είναι η υπεράσπιση του αδήλωτου χρήματος, όσο ψηλά ή χαμηλά και αν βρίσκονται εκείνοι που το καρπώνονται. 

Έτσι για τα εισοδήματα που αποκτήθηκαν το 2009 μισθωτοί και συνταξιούχοι πλήρωσαν 7 δις ευρώ η το 52,5% στα φορολογικά βάρη 5,5% παραπάνω απ’ ό,τι τον προηγούμενο χρόνο.

Οι μισθωτοί δήλωσαν εισόδημα 19.234 ευρώ (έναντι 18291 το 2008), οι συνταξιούχοι 15885 (έναντι 15218), οι εισοδηματίες 6370(!) ενώ το μέσο ετήσιο εισόδημα των ελευθέρων επαγγελματιών ήταν κοντά στο αφορολόγητο όριο των 10.500 ευρώ.

4,7 εκατομμύρια Έλληνες δηλώνουν στην εφορία εισοδήματα κάτω από 10.000 ευρώ. Ανάμεσα σε αυτούς τους «φτωχούς» υπάρχουν εκατομμύρια «φτωχοί μαϊμού» που απλά εκμεταλλεύονται την απίστευτη ανικανότητα της ελληνικής φορολογικής διοίκησης. Αξίζει να σημειωθεί ότι μεταξύ των φτωχών βρίσκονται 300.000 ελεύθεροι επαγγελματίες και περισσότεροι από 380.000 έμποροι και βιοτέχνες, ενώ υπάρχουν μόλις 69 αγρότες με εισοδήματα άνω των 50.000 ευρώ.

Όσο τα νούμερα αυτά που ανταποκρίνονται μόνο στα greek statistics παραμένουν τα ίδια τόσο η χώρα αυτή δεν έχει κανένα λόγο να σωθεί. Αν ήμουν στη θέση εκείνου που μας πλήρωνε απλά δεν θα μας πλήρωνα ...

Του Τάσου Τέλογλου

Προς κύριο Βασίλη Σάντα-Κλος, Βόρειο Πόλο

Προς κύριο Βασίλη Σάντα-Κλος, Βόρειο Πόλο

1. Καλέ μου Σάντα τώρα που απολύθηκαν όλοι οι δημοσιογράφοι από όλα τα ραδιόφωνα κάνε λιγότερο φονικούς τους (so called) ραδιοφωνικούς παραγωγούς. Ξέρω ότι δεν μπορείς να παρέμβεις πολύ δραστικά στον εγκέφαλο της Σούλας Ξεκατίνογλου (τέως λουλουδούς σε μεγάλη πίστα στο Αιγάλεω που έκανε μια στροφή στην καριέρα της) και του Λάκη Λεβεντοχλεχλέ (τέως ντελιβερά πίτσας που είχε λέγειν) αλλά κόψε τουλάχιστον (ως ουράνιο γλωσσικό ΔΝΤ) ένα 30% από τα WOW τους (σε φράσεις όπως: Ξημέρωσε πάλι WOW! Βρέχει και σήμερα WOW!). Κόψε επίσης ένα 25% τσιτάτων τύπου «αύριο είναι μια άλλη μέρα» και κυρίως τη φράση «Δυστυχώς σήμερα είναι Δευτέρα, αλλά σε λίγο έρχεται Παρασκευή, κάντε υπομονή φίλες και φίλοι μας, δεν θα πεθάνουμε κιόλας!» Εμείς όμως θα πεθάνουμε αν ξανακούσουμε κι άλλη μια Δευτέρα να μας ενημερώνετε ότι είναι Δευτέρα...

2. Αγαπητά ινστιτούτα καλλονής σταματήστε να είστε τόσο γενναιόδωρα προς τον δοκιμαζόμενο λαό μας προσφέροντάς του μασάζ/σοκολατοθεραπεία με έκπτωση 20%. Αν ο δοκιμαζόμενος λαός μας βρει σοκολάτα δεν θα την αλείψει πάνω στο μπούτι του. Θα τη φάει (κάνοντας έτσι και μασάζ στη σιαγόνα που χει σκουριάσει από την απραξία)

3. Αγαπητέ πρόεδρε του ΣΕΒ, σεβαστέ κύριε Μργαλοβιομηχάνογλου, βούλωσέ το. Για σένα το λέω... Γιατί αν σε ξανακούσω να λες πως για την κρίση φταίει το υψηλό κόστος της εργασίας στην πατρίδα μας, θα σε ρωτήσω ποια ήταν η τελευταία επένδυση που έκανες στην πατρίδα μας και δεν θα έχεις τι να μου απαντήσεις...

4. Αγαπημένη Λούκα Κατσέλη, κι εγώ σοσιαλίστρια είμαι και σε νιώθω. Αλλά πες μου ειλικρινά δεν βλέπεις μια ελαφρά χλευαστική αντίφαση όταν συμβουλεύεις τους εργαζόμενους να είναι αγωνιστικοί κατά των μέτρων που τους πλήττουν; Ευγενικά σου υπενθυμίζω συναγωνίστρια ότι εσύ ενέκρινες τα μέτρα που τους πλήττουν...

5. Αγαπημένοι πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές των καναλιών σκάστε πια! Αν σας ξανακούσω να λέτε ότι «ακόμα δεν είδαμε τίποτα από την κρίση...» κουνώντας στοχαστικά πάνω κάτω τη σοφή κεφάλα σας, θα σας δαγκώσω. Ή θα μας πείτε εσείς που είδατε ή θα μας αφήσετε στο πόνο μας χωρίς να μας τρομάζετε κι από πάνω. Διότι έχω νέα για εσάς: Ούτε εσείς είδατε τίποτα από την οργή μας ακόμα!

6. Το ίδιο επιθυμώ και δι υμάς αγαπητή κυβέρνηση συνολικά. Ας μη βγαίνει ο Παμπούκης να σχολιάζει υπέρ των απολύσεων στο δημόσιο τομέα σε ένα κανάλι την ίδια στιγμή που ο Γιώργος αναρωτιέται σε άλλο κανάλι πως μας πέρασε από το μυαλό ότι θα γίνουν απολύσεις... (τι να σου πω Γιώργο μου, δεν ξέρω.. Πες μας καχύποπτους αλλά μας πέρασε...)

ΥΓ: Και ένα τελευταίο προσωπικό αίτημα Σάντα: Σταμάτα όποιον επιχειρήσει να μου αγοράσει για δώρο μασαζοπαντόφλες από το τηλεμάρκετιγκ. Δεν ξέρω τι θα κάνεις. Βάλε το ξωτικό να του κόψει τη γραμμή εκεί που θα δίνει την τηλεφωνική παραγγελία. Διότι καλά να μην έχεις φράγκα, να μην έχεις και γούστο ρε φιλαράκι;
(Μ΄ακούς Σάκη;)

Του κοριτσιού του διπλανού portal

Δωρεάν Βιβλία του Ο.Ε.Σ.Β.

Από αυτόν τον σύνδεσμο http://www.megaupload.com/?d=Y2XVNK4A 
μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν κάποια συλλεκτικά βιβλία του Οργανισμού Έκδοσης Σχολικών Βιβλίων 
που αφορούν την περίοδο από το 1939 έως το 1971.
Είναι σε μορφή PDF καί σίγουρα σε κάποιους από μας 
θα ξυπνήσουν ωραίες αναμνήσεις. 

Καλή Χρονιά και καλή ανάγνωση!!!

Δήλωση ατυχήματος

Πραγματική δήλωση από τα αρχεία ασφαλιστικής εταιρείας:

Είμαι ένας επαγγελματίας κτίστης. Την ημέρα του ατυχήματος δούλευα στην στέγη μιας εξαώροφης οικοδομής. Μετά το πέρας της εργασίας μου είδα ότι μου περίσσευαν περίπου 250 κιλά τούβλα.

Αντί να τα κατεβάσω στα χέρια από την σκάλα απεφάσισα να τα βάλω σε ένα βαρέλι και να τα κατεβάσω με μια τροχαλία που ευτυχώς υπήρχε στην στέγη από πριν. Σπρώχνω λοιπόν το βαρέλι στο κενό, το γεμίζω με τα 250 κιλά τούβλα και κατεβαίνω στον δρόμο.

Λύνω το σκοινί κρατώντας το γέρα για να κατεβάσω τα τούβλα αργά και σταθερά Όπως γράφω και στο έντυπο που μου δώσατε, το βάρος μου είναι 62 κιλά. Ξαφνιασμένος από ένα δυνατό τράβηγμα, τα `χασα και ξέχασα να αμολήσω το σκοινί. Όπως αντιλαμβάνεστε απογειώθηκα και άρχισα μια ταχεία άνοδο παράλληλα προς την οικοδομή. Στο τρίτο πάτωμα περίπου συναντήθηκα με το βαρέλι που κατέβαινε. Αυτό εξηγεί τα κατάγματα του κρανίου και της ωμοπλάτης μου. Η συνάντηση με το βαρέλι επιβράδυνε την άνοδο μου και συνέχισα να ανεβαίνω μέχρι που τα δάχτυλα του δεξιού μου χεριού χώθηκαν μέσα στην τροχαλία.

Έως τότε, είχα βρει ήδη τον εαυτό μου και έτσι μπόρεσα να κρατηθώ γέρα από το σκοινί παρά τον πόνο μου. Την ίδια στιγμή το βαρέλι συγκρούεται με το πεζοδρόμιο και του φεύγει ο πάτος. Ελευθερωμένο από το βάρος των τούβλων το βαρέλι ζύγιζε τώρα 25 κιλά. Όπως καταλαβαίνετε ξεκίνησα μια γρήγορη κάθοδο παράλληλα προς την οικοδομή. Στο τρίτο πάτωμα περίπου, συναντήθηκα με το βαρέλι που ανέβαινε. Αυτό εξηγεί τα κατάγματα στους αστραγάλους και τα τραύματα στο κάτω μέρος του σώματός μου.

Αυτή τη φορά η σύγκρουση με το βαρέλι με φρενάρισε αρκετά ώστε να απαλύνει την πτώση μου πάνω στο σωρό από τα τούβλα. Με λύπη μου σας πληροφορώ ότι ξαπλωμένος κατάχαμα, ακινητοποιημένος από τον πόνο κοιτώντας το άδειο βαρέλι έξι πατώματα πάνω από το κεφάλι μου, χάνω τις αισθήσεις μου και αμολάω το σκοινί….. Αυτό εξηγεί τα κατάγματα στο θώρακα και τα πλευρά.

Ο Δηλών.

Από τον Παναγιώτη

Και δώρα φέροντες

Ζω σε δυο κόσμους παράλληλους που δεν συναντιούνται πουθενά. Αν ήμουν ήρωας του S.King αυτό θα ήταν λογικό, θα μπορούσα να το αντιμετωπίσω. Ως απλώς άνθρωπος όμως αδυνατώ και αυτό με γεμίζει σύγχυση.

Πριν δύο μήνες οι προσπάθειες μου για ανεύρεση δουλειάς με έφεραν στο κατώφλι μιας επιχείρησης που δραστηριοποιείται στο επιχειρηματικό δώρο. Δεν είχα ιδέα ότι υπάρχουν τέτοιες εταιρίες. Πέρασα το interview, η δουλειά εποχιακή αλλά καλύτερη από το τίποτα και μια Δευτέρα πρωί ξεκίνησα.

Βρέθηκα ξαφνικά σε έναν άλλο θαυμαστό κόσμο. Σε έναν κόσμο που δεν υπάρχει οικονομική κρίση, που τα πάντα εξακολουθούν να είναι όμορφα, αγγελικά πλασμένα. Έμαθα ότι υπάρχουν εταιρίες που την περίοδο των γιορτών-και όχι μόνο- δαπανούν τεράστια ποσά για να αποστείλουν δώρα σε συνεργάτες, ιδιοκτήτες άλλων εταιριών, πολιτικούς, διευθυντές τραπεζών, εφοπλιστές, συνεταίρους κτλ. Ποσά που ξεπερνούν κατά πολύ τις αποδοχές του μέσου εργαζόμενου για παραπάνω από δυο ολόκληρα χρόνια. Ο θαυμαστός κόσμος του ΣΕΒ.

Προσπάθησα να φανώ λογική, αντικειμενική, να ξεπεράσω οποιαδήποτε προσωπική μου εμπάθεια και ζήλια. Ξέχασα την αγωνία των χιλιάδων ανέργων, τις προτάσεις του κυρίου Δασκαλόπουλου, το νομοσχέδιο για τις μη αμοιβές στον ιδιωτικό τομέα. Σκέφθηκα θετικά, ακολούθησα τις συμβουλές όλων εκείνων που μας προτρέπουν να μην είμαστε μίζεροι, να σταματήσουμε την κλάψα, να μην λαικϊζουμε.

Έπεισα τον εαυτό μου ότι θα πρέπει να χαίρομαι που υπάρχουν ακόμα εταιρίες που τζιράρουν, που δεν αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα, που έστω και με αυτό τον τρόπο κινούν την αγορά, δημιουργούν θέσεις εργασίας σαν την δική μου. Τα είχα σχεδόν καταφέρει μέχρι την στιγμή που ένας εργαζόμενος σε μια από αυτές τις εταιρίες μου εκμυστηρεύθηκε ότι δεν θα πάρει καθόλου δώρο Χριστουγέννων. Η διεύθυνση μάζεψε το προσωπικό επικαλέσθηκε την οικονομική κρίση, απείλησε με απολύσεις και τους έβαλε να υπογράψουν ότι πληρώθηκαν έτσι ώστε να αποφύγει τις νομικές επιπτώσεις. Φέτος μου είπε είναι πάγια τακτική από τις περισσότερες εταιρίες και ένα καλά κρυμμένο μυστικό. Άκουγα στην φωνή του την οργή και την πίκρα να ξεχειλίζει, ένοιωθα την αδυναμία του να αντιμετωπίσει το τραγελαφικό της υπόθεσης. Να προσπαθούμε να συμφωνήσουμε τιμολόγια δεκάδων χιλιάδων ευρώ για δώρα την στιγμή που εκείνος δεν θα έπαιρνε τα 750 ευρώ που δικαιούταν.

Περνάω 9 ώρες της μέρας μου στέλνοντας δώρα βρίζοντας. Κρατάω στα χέρια μου μια κόκκινη χαρούμενη κορδελίτσα που λέει «είμαι το δώρο σου» και σκέφτομαι ότι σε ενάμιση μήνα, που θα είμαι και πάλι άνεργη, θα την τυλίξω γύρω μου και θα τρέχω από interview σε interview. Μαζί με το βιογραφικό μου θα έχω και μια καρτούλα που θα λέει : «Η κυβέρνηση και ο ΣΕΒ σας εύχονται καλά κέρδη. Αλλαγές δεκτές καθ όλη την διάρκεια του χρόνου».

Ζω σε δυο κόσμους παράλληλους και πολύ φοβάμαι ότι αν κάποια στιγμή συναντηθούν η φαντασία θα είναι πολύ λίγη για να περιγράψει το τι θα συμβεί.
Της Αρτεμης Καπούλα

Αρκάς " Ο Θεός είναι καλός άνθρωπος"

Άγιε Βασίλη μου.......

Βρήκα τα γράμματα των πολιτικών αρχηγών προς τον Αγ.  Βασίλη και σας τα παρουσιάζω.....!!! 


Γ. Παπανδρέου: 
"Dear Santa Claus, αγαπητό Αγ. Βασίλη, πέρυσι ζήτησα μια δουλειά που να μην κάνω τίποτα και με έκανες πρωθυπουργό της Ελλάδος. 
Thank you! 
Για φέτος θα ήθελα ένα λεξικό αγγλο..., ε αγγλοελληνκο, ε αγγλοελληνικό, για να μπορέσω να μιλήσω καλύτερα ελλήνικως. Γιατί έχω ένα πρόβλημα με άρνηση και κατάφαση με αποτέλεσμα last year να νομίζουν οι Έλληνες ότι θα τους έδινα χρήματα. 
Δεν με καταλαβαίνουν όταν talk θέλω να πω that there is no money και λέω λεφτά υπάρχουν. 
Yours, Jefry".

Α. Σαμαράς: 
"Αγ. Βασίλη ξέρω ότι από μικρό με άκουγες. 
Κανένας δεν υπήρξε καλύτερο παιδί από μένα. 
Δεν μιλάω άσχημα σε κανέναν, εκτός από αυτόν τον τρισκατάρατο το Μητσοτάκη. Για φέτος θα ήθελα να παραμείνω αντιπολίτευση, γιατί αλλιώς θα έχω πρόβλημα. Αν μπορείς φέρε μου και ένα καινούριο ζευγάρι γυαλιά".

Α. Παπαρήγα: 
"Σύντροφε Βασίλη, γνωρίζω τις αριστερές πεποιθήσεις σου, όπως μαρτυρά η κόκκινη φορεσιά σου. 
Θα ήθελα για φέτος ένα καινούριο σφυροδρέπανο γιατί το παλιό χάλασε. 
Επίσης αν μπορείς θα ήθελα καινούρια ρούχα γιατί τα παλιά μου τα έβαλα για πλύσιμο. 
Πολιτικά δεν θέλω τίποτα το σπουδαίο, απλά διέλυσε το ΣΥΡΙΖΑ και το κόμμα του Κουβέλη. 
Σε ευχαριστώ πολύ".

Α. Τσίπρας: 
"Βασιλάκη μου επιτρέπεις να σου μιλάω έτσι. Ξέρουμε και οι δύο ότι δεν υπάρχεις. Ότι είσαι απλά ένα δημιούργημα του καπιταλιστικού συστήματος. 
Για το λόγο αυτό δεν περιμένω τίποτα από σένα. 
Άλλωστε δεν έχω ανάγκη κανέναν. Μόνος μου τα καταφέρνω όλα. 
Είμαι αυτοδημιούργητος".


Γ. Καρατζαφέρης:
Άγιε, παίρνω το θάρρος να σου γράψω αυτό το γράμμα, εγώ ο ταπεινός δούλος σου. 
Εγώ ο πεφωτισμένος δούλος σου, που σου θυμίζω ότι το Αγ. Πνεύμα με έχει κουτσουλίσει. 
Θα ήθελα για τη νέα χρονιά η Μανωλίδου να κάνει εκπομπή στο Τηλεάστυ, με τίτλο "Μέγιστος Αρχιμάγειρας" (αγγλιστί Master Chef), για να ηρεμήσει και ο Άδωνις. 
Πολιτικά θα ήθελα την Ντόρα στο κόμμα μου και αν γίνεται και την Έφη Σαρρή. Σε ασπάζομαι".

Ν. Μπακογιάννη:
"Άγιε Βασίλη, το μόνο που επιθυμώ είναι αυτό που σου ζητώ χρόνια τώρα, μακροημέρευση για την οικογένεια μου.
Έχε καλά τον πατέρα μου που με στηρίζει τόσα χρόνια. 
Επίσης ένα GPS στο γιο μου για να βρει που βρίσκεται το Καρπενήσι και ένα τζιπάκι για να μπορεί να πηγαίνει με τα χιόνια."

Επιχείρηση υποδούλωση...

Σε πρόσφατο άρθρο του, ο γκουρού των αγορών Τζορτζ Σόρος σημειώνει για την πολιτική δανεισμού των αδυνάτων οικονομιών της Ε.Ε. “Τα υψηλά επιτόκια που συνοδεύουν τα πακέτα διάσωσης καθιστούν αδύνατη τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς των αδύναμων χωρών σε σύγκριση με τις ισχυρότερες. Οι αποκλίσεις θα εξακολουθούν να διευρύνονται και οι πιο αδύναμες χώρες θα εξασθενίζουν ακόμη περισσότερο.”Αν και απλά αυτονόητα πράγματα είναι όσα επισημαίνει ο κ. Σόρος και πριν από αυτόν δεκάδες επιφανείς οικονομολόγοι, κάποιοι επιμένουν να κάνουν χρήση αυτών των κατεδαφιστικών εργαλείων και πολιτικών. Ειδικά στην περίπτωσή μας τα πράγματα εξελίσσονται πλέον σε τραγωδία.



Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ που διαθέτουμε ακολουθεί πιστά όλες τις συνταγές των δανειστών μας χωρίς να διαπραγματευτεί απολύτως τίποτα. Ακόμα και ο καθορισμός του χρόνου αποπληρωμής του δανείου της τρόικα των 110 δισ. ευρώ ήταν τόσο ασφυκτικός (3 χρόνια) κατόπιν αιτήματος του κ. Παπανδρέου που φανταζόταν ότι τα τρία χρόνια αρκούσαν γιατί τον τέταρτο χρόνο έπρεπε να πάει σε εκλογές και να θριαμβεύσει! Η επιτομή της αφέλειας και της ανευθυνότητας. Και τώρα που το πλάνο δεν βγαίνει με τίποτα προσποιούνται ότι θα διαπραγματευτούν σκληρά για να επιμηκύνουν τον χρόνο αποπληρωμής των δανεικών για τα παλαιότερα δανεικά.


ΑΥΤΗ η συγκεκριμένη κυβέρνηση έχει παραιτηθεί ολοσχερώς κάθε δικαιώματος που έχει. Ακόμα και το δικαίωμα της χρεωκοπίας, δυνατό διαπραγματευτικό χαρτί αν ξέρει και θέλει κανείς να το χρησιμοποιήσει απέναντι στους τοκογλύφους δανειστές του, έχει παραχωρηθεί. Μοιραία η εφαρμοζόμενη οικονομική πολιτική το τελευταίο διάστημα έχει πάρει τη μορφή τυφώνα. Απολύσεις, μετατάξεις με δραματικές περικοπές μισθών, αυξήσεις φόρων, ακρίβεια, λουκέτα και γενικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας δημιουργούν την εικόνα ενός εισβολέα που θα σαρώσει τους πάντες και τα πάντα όσο πιο γρήγορα μπορεί για να αιφνιδιάσει τους Έλληνες.


ΤΟ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ, συντρίβουν την αξιοπρέπεια και την υπερηφάνεια των ανθρώπων επιβάλλοντας την ψυχολογία του δούλου. Όσοι ομιλούν για εθνική μάχη για πόλεμο ας ρίξουν μια ματιά στο στράτευμα για να διαπιστώσουν αν υπάρχει ελπίδα να τα καταφέρουν. Εκτός αν οι Έλληνες δεν είναι από δω, αλλά απέναντι, δηλαδή οι αντίπαλοι που πρέπει να παραδοθούν. Μου έλεγε πρόσφατα μια καθηγήτρια της Μέσης Εκπαίδευσης, όταν τη ρώτησα για την ψυχολογία των μαθητών της. “Δεν υπάρχει καμία διάθεση για διάβασμα, για προσπάθεια διάκρισης και όραμα πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Νέα παιδιά με σκυμμένο το κεφάλι χωρίς χαμόγελο και ζωντάνια, χωρίς δίψα για ζωή.”


ΜΙΑ ΧΩΡΑ που δεν έχει καταφέρει ακόμα να βρει ικανοποιητικό τρόπο στη διαχείριση των στερεών απορριμμάτων καμώνεται πως είναι ικανή και έτοιμη για μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές. Και για να μην υπάρχει καμία παρεξήγηση για τον χαρακτήρα των αλλαγών και τις προθέσεις των εντολοδόχων, οσονούπω απελευθερώνεται ο τζόγος. Πέρα από τα λαϊκά καζίνο στις γειτονιές, εννέα άδειες (!) για ελεύθερο νόμιμο στοίχημα στο διαδίκτυο ετοιμάζεται να πουλήσει η κυβέρνηση στις ξένες εταιρείες που έχουν οι περισσότερες, από έναν τουλάχιστον διαπλεκόμενο Έλληνα συνέταιρο!


ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣ να λένε πως η κρίση δημιουργεί ευκαιρίες και δεν μπορείς να συγκρατηθείς, εξαγριώνεσαι. Σε ποιους και πόσους δημιουργούνται ευκαιρίες από αυτήν την κατεδάφιση; Σήμερα οι μοναδικές επιχειρήσεις που αξιοποιούν την κρίση είναι όσες έχουν κάποια ικανοποιητική εξαγωγική δραστηριότητα ή όσες τολμούν να μεταφέρουν την παραγωγική τους διαδικασία στο εξωτερικό, σε κράτη με σταθερότερο περιβάλλον και μικρότερη φορολογία. Όσες ευκαιρίες και αν υπάρχουν σε μεγαλύτερη κρίση οδηγούν τελικά!


ΑΥΤΗ η πολιτική δεν οδηγεί σε καμία λύση και δεν υπάρχει μάχη για να κερδηθεί. Η μοναδική μάχη που έχει απομείνει είναι η ανατροπή αυτής της πολιτικής. Το ερώτημα βεβαίως είναι αν υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις να οδηγήσουν τη χώρα εκτός του θανατηφόρου σπιράλ όπως είχε περιγράψει την πολιτική που εφαρμόζεται στην Ελλάδα ο Τζορτζ Σόρος. Οι τοκογλύφοι δεν πρόκειται να αφήσουν την κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου αβοήθητη. Αυτοί ξέρουν καλά τι θέλουν. Εμείς τι κάνουμε; Απλά θα πετάμε την μπάλα στην εξέδρα κερδίζοντας λίγο χρόνο; Θα φτιάξουμε ομάδα; Θα παίξουμε μπάλα για να νικήσουμε;


Από την Αυγή

Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μαλάκες! Κάποτε;

Έχουμε πολλές φορές αναφέρει, από τις στήλες αυτής της εφημερίδας, ότι το φορολογικό σύστημα της Ελλάδας ευνοεί προκλητικά τις μεγάλες επιχειρήσεις. Έχουμε επίσης τονίσει ότι το δημόσιο χρέος της Ελλάδας οφείλεται, σε μεγάλο βαθμό, στην υποφορολόγηση όλων αυτών που δεν κατατάσσονται στην κατηγορία των μισθωτών (δηλ. Α.Ε, ΕΠΕ, Ο.Ε., Ε.Ε., ατομικές επιχειρήσεις, ελεύθεροι επαγγελματίες, εισοδηματίες) και όχι στην υπέρβαση των δαπανών του κράτους. 

Οι δαπάνες της γενικής κυβέρνησης (ναι, σύμφωνοι, οι ανορθολογικές, αναποτελεσματικές και ρουσφετολογικές δαπάνες) βρίσκονται, ως ποσοστό του ΑΕΠ, κάτω από τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης,ενώ τα φορολογικά έσοδα της Ελλάδας, ως ποσοστό του ΑΕΠ, υπολείπονται σχεδόν 6 ολόκληρες μονάδες του ΑΕΠ ετησίως (στοιχεία της Eurostat, περίοδος 1999-2010). Συνεπώς, το ύψος του δημοσίου χρέους είναι αποτέλεσμα της κατάρρευσης των φορολογικών εσόδων και όχι των δαπανών.
Αυτό που είναι δύσκολο όμως να συνειδητοποιηθεί είναι το μέγεθος των κερδών που συσσώρευσαν οι μεγάλες επιχειρήσεις στην Ελλάδα την τελευταία 15ετία, όταν το ΑΕΠ αύξανε με ετήσια ποσοστά έως και 5%. Οι δηλώσεις τύπου “μαζί τα φάγαμε” έχουν ένα σκοπό: να ενοχοποιήσουν όλους μας και να επιμεριστεί άδικα το συνολικό ποσοστό ευθύνης. Ας δούμε μερικά στοιχεία που καταρρίπτουν αυτό τον μύθο.
Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της ICAP “Business Leaders in Greece”,  

• οι 500 πιο κερδοφόρες εταιρείες στην Ελλάδα, κατά το έτος 2009, είχαν συνολικό τζίρο 118 δισ. ευρώ. Άρα, σχεδόν το ΜΙΣΟ ΑΕΠ της χώρας μπήκε στα ταμεία τους.  

• Ο συνολικός τζίρος των 29.852 επιχειρήσεων (το σύνολο των επιχειρήσεων που επεξεργάστηκε η συγκεκριμένη έκθεση) ήταν 231 δισ. ευρώ (σχεδόν όσο ΟΛΟΚΛΗΡΟ το ΑΕΠ της χώρας). 

Αυτό σημαίνει ότι στα ταμεία μόλις του 1,6% των επιχειρήσεων μπήκε το μισό ΑΕΠ της χώρας και στις υπόλοιπες επιχειρήσεις, που εκφράζουν το 98,4%, μπήκε το άλλο μισό. 

•  Το σύνολο του δηλωθέντος εισοδήματος όλων των μισθωτών κατά το 2007(δηλαδή ο αντίστοιχος τζίρος που δηλώνουν οι επιχειρήσεις) ήταν 93,2 δισ. ευρώ (πηγή: υπουργείο Οικονομικών).

Βλέποντας αυτά τα τρομακτικά μεγέθη μπορούμε να καταλάβουμε τι τελικά σήμαινε γι' αυτές τις 500 επιχειρήσεις (που ως επί το πλείστον χαίρουν ολιγοπωλιακών θέσεων) η μείωση του φορολογικού συντελεστή από το 40% στο 25%, τι σημαίνει ο δείκτης της Eurostat που δείχνει ότι ο πραγματικός φορολογικός συντελεστής των επιχειρήσεων στην Ελλάδα είναι στο 50% του μέσου όρου της Ε.Ε.-27, τι σημαίνουν οι συναλλαγές με off shore εταιρείες ή με εταιρείες που είναι εγκαταστημένες στην Κύπρο ή στην Βουλγαρία,τι σημαίνουν οι υπερτιμολογήσεις των αγορών τους από τις μητρικές πολυεθνικές εταιρείες, τι σημαίνει το ιδιαίτερο καθεστώς φορολόγησης των ναυτιλιακών επιχειρήσεων-είναι πραγματικό ανέκδοτο, αλλά ο προϋπολογισμός του 2011 προβλέπει έσοδα από τις ναυτιλιακές εταιρείες της τάξης των 12 εκατ. ευρώ-, τι σημαίνουν οι λογιστικές αλχημείες τους, η φοροδιαφυγή και η εισφοροδιαφυγή τους.
Όλο αυτό το ταξικά άδικο φορολογικό μας σύστημα και οι πολύπλοκες τακτικές (κυρίως νόμιμες απ’ ό,τι παράνομες!) που μεταχειρίζονται οι επιχειρήσεις αποτυπώνονται σε ένα απλό και εύληπτο στοιχείο:  

• το 2011 οι φόροι όλων των 210.000 περίπου Νομικών Προσώπων -και όχι μόνο των 500 πιο κερδοφόρων- προβλέπεται να είναι 2,8 δισ., σε σύνολο φορολογικών εσόδων του κράτους 57,5 δισ. Θα καλύψουν δηλαδή μόλις το 4,8% των φορολογικών εσόδων. 

• Από την άλλη μεριά όμως τα Φυσικά Πρόσωπα -η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων είναι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι που, όπως ήδη αναφέραμε, δήλωσαν δύο χρόνια πριν συνολικό δηλωθέν εισόδημα 93,2 δισ. ευρώ-, θα πληρώσουν φόρο εισοδήματος 10,6 δισ. και έμμεσους φόρους 31,9 δισ. Στο σύνολο λοιπόν των φορολογικών εσόδων της χώρας θα καλύψουν το 74%.  

Αυτή η άδικη αναλογία είναι σταθερή ή καλύτερα σταθερά επιδεινούμενη στο φορολογικό σύστημα της Ελλάδας τα τελευταία 15 χρόνια.

Τι λέτε, λοιπόν, κύριε Πάγκαλε, μαζί τα φάγαμε;

Από την Αυγή

Κάθε 1 ΕΥΡΩ που «μας δίνουν», μας το χρεώνουν ... 6 ΕΥΡΩ!

Εν μέσω «μηχανισμών βοήθειας», «ευρωομολόγων» και νέων «εθνικών επιτυχιών», όπως στην προχτεσινή σύνοδο κορυφής των Βρυξελλών, ας δούμε μια ενδιαφέρουσα πλευρά των σχέσεων ΕΕ - Ελλάδας: Τα περίφημα «πακέτα». Πρόκειται για τα ΜΟΠ της περιόδου 1986-93, ύψους 471 εκατ. ευρώ, για το Β΄ ΚΠΣ της περιόδου 1994-99, ύψους 12,3 δισ. ευρώ, για το Γ΄ ΚΠΣ της περιόδου 2000-2006, ύψους 26,1 δισ. ευρώ. Εδώ τώρα έρχονται να «προστεθούν» και τα 26,2 δισ. ευρώ από το ΕΣΠΑ της τρέχουσας περιόδου 2007-2013. Το άθροισμά τους είναι περίπου 65 δισ. ευρώ.

Αν ακολουθήσουμε τη «χυδαία» λογιστική προσέγγιση των φίλων της ΕΕ, όταν μιλούν για τα «λεφτά που παίρνουν οι Ελληνες από τις Βρυξέλλες», τότε προκύπτει το εξής:

Από το 1980 μέχρι το 2013, το ποσό από τον παραπάνω «πακτωλό» που αναλογεί σε καθέναν από τα 10 εκατομμύρια Ελληνες δεν ξεπερνά τα 6.500 ευρώ. Τουτέστιν:
Σε μια περίοδο 33 ετών από την ένταξη στην ΕΕ, οι Ελληνες εργαζόμενοι (υποτίθεται ότι) «εισέπρατταν» κατά κεφαλήν από τα «πακέτα» περίπου 196 ευρώ το χρόνο. Ητοι 0,54 λεπτά του ευρώ την ημέρα! Περί αυτής της ευρωενωσιακής «βοήθειας» πρόκειται...

Αλλά το κύριο δε βρίσκεται καν στην προπαγανδιστική απάτη που θέλει τον ελληνικό λαό να «χρηματοδοτείται» και να ζει από τα «πακέτα» της ΕΕ. Το κύριο βρίσκεται στη λεηλασία που κρύβεται πίσω από αυτήν τη γελοία προπαγάνδα.
Απόδειξη:
Το ποσό των μέχρι τώρα «πακέτων» (ήταν περί τα 42 δισ. ευρώ μέχρι το 2007 στα οποία προστίθεται και το 1 δισ. ευρώ από την απορρόφηση του ΕΣΠΑ μέχρι τα τέλη του 2009 - στοιχεία υπουργείου Οικονομικών, «Ελευθεροτυπία» 15/6/2010). Συνολικά δηλαδή για την περίοδο 1981-2009, το ποσό δεν ξεπερνά τα 43 δισ. ευρώ.

Το ποσό αυτό, για να έχουμε μια ουσιαστική απάντηση στην εξίσωση των «οφελειών - κόστους» όσον αφορά την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ, θα πρέπει να συγκριθεί με ένα και μόνο στοιχείο:
Με το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου της Ελλάδας έναντι της ΕΕ από το 1980 μέχρι το 2009.

Αν, λοιπόν, δει κανείς συγκεντρωτικά τα στοιχεία για το εμπορικό ισοζύγιο της Ελλάδας με την ΕΕ (πηγή: Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδας), προκύπτει ότι:
Αθροιστικά οι εισαγωγές της χώρας τις τρεις τελευταίες δεκαετίες ανήλθαν στα 379,2 δισ. ευρώ. Οι εξαγωγές της στα 125,4 δισ. ευρώ. Ετσι το αθροιστικό έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου της Ελλάδας έναντι της ΕΕ μέσα σε αυτά τα χρόνια εκτινάχτηκε στο δυσθεώρητο ύψος των 254 δισ. ευρώ!
Δηλαδή: Τους δώσαμε 254 (για εισαγωγές από τις χώρες της ΕΕ) και πήραμε 43 (από τα «πακέτα»)...
Δηλαδή: Κάθε ένα ευρώ που «μας δίνουν», τους το πληρώνουμε ...έξι!

Με άλλα λόγια:
Για κάθε ένα ευρώ που υποτίθεται ότι οι Βρυξέλλες μας «δίνουν» μέσω των «πακέτων» (ΜΟΠ, ΚΠΣ, ΕΣΠΑ κλπ.), ο ελληνικός λαός τους πληρώνει ...έξι ευρώ (!), όπως προκύπτει από την εκτίναξη του εμπορικού ισοζυγίου της χώρας έναντι της ΕΕ. Το κόστος δηλαδή που πληρώνει η Ελλάδα ως συνέπεια της ανισομετρίας εντός της ΕΕ είναι 6 φορές μεγαλύτερο από τα «οφέλη» λόγω της ένταξης και παραμονής της στη λυκοσυμμαχία.

Φυσικά αυτό το τεράστιο κόστος της συμμετοχής της Ελλάδας στο κλαμπ των τάχα «ισότιμων εταίρων» δεν το πληρώνουν όλοι. Αυτός που πληρώνει είναι ο λαός. Γιατί (όντως) υπάρχουν και εκείνοι που εισπράττουν και κερδίζουν. Πρόκειται για τους πλουτοκράτες, τους οποίους αφορούν - στην πραγματικότητα - τα «πακέτα». Πρόκειται για τους βιομήχανους, τους εργολάβους και τους «αετονύχηδες» του μεγάλου κεφαλαίου.

Είναι χαρακτηριστικό ότι:
Πάνω από το 50% του Γ΄ ΚΠΣ πήγε σε προγράμματα για δρόμους και συγκοινωνιακούς άξονες με βάση τα συμφέροντα των εργολάβων ή για πολυποίκιλα και ποικιλώνυμα προγράμματα ...«κατάρτισης», δηλαδή ζεστό χρήμα στους βιομήχανους για τη μείωση του λεγόμενου «εργατικού κόστους».
Του Νίκου Μπογιόπουλου

Ο Ζοζέ Σαραμάγκου ΚΑΙ η σφαγή των νηπίων

29 Δεκεμβρίου σήμερα και η εκκλησία γιορτάζει "την σφαγή των αγίων νηπίων με διαταγή του Ηρώδη".
Αυτό μου φέρνει στο μυαλό τον Ζοζέ Σαραμάγκου καί το βιβλίο του "Το κατά Ιησούν Ευαγγέλιον"
Ο Ζοζέ Σαραμάγκου είδε όλη την ιστορία του Ιησού, μέσα από μια λεπτομέρεια φρίκης : τη σφαγή των νηπίων απ’ τον Ηρώδη και την παράλειψη του Ιωσήφ να ειδοποιήσει τις οικογένειές τους , ώστε να σωθούν κι αυτά από τη μανία των στρατιωτών . 
Μια παράλειψη που σημαδεύει τον Ιωσήφ με τη βαριά σκιά της ενοχής που τον καταδιώκει μέχρι το μαρτυρικό τέλος του. Ένας εφιάλτης που βασανίζει τον πατέρα και κληροδοτείται στο γιο. Και στέκεται η αφορμή να αποδυθεί αυτός σ’ ένα ταξίδι ενηλικίωσης . 


Ένα μυθιστόρημα γεμάτο σκηνές σπάνιας δραματικής έντασης


Η πιο σημαντική σκηνή του βιβλίου, η συζήτηση του Ιησού με τον πατέρα του το Θεό υπό τη σιωπηλή παρουσία του Διαβόλου – ποιμένα. Κι εκεί βλέπουμε έναν Ιησού πραγματικά αγέρωχο απέναντι στη θεϊκή εξουσία. Μα κυρίως έναν άνθρωπο πιο ώριμο και ηθικά ακέραιο απ’ το Θεό. 
« Τι θ’ απογίνουν οι άνθρωποι μετά το θάνατό μου;» Ρωτάει τον πατέρα του, και ο Θεός, με μια ισοπεδωτική ειλικρίνεια που σοκάρει ,του εξιστορεί όλα όσα θα επακολουθήσουν , όλους τους μαρτυρικούς θανάτους ανθρώπων με αποκορύφωμα τις σταυροφορίες. « Θα πεθάνουν εκατοντάδες χιλιάδες άνδρες και γυναίκες, η γη θα γεμίσει από κραυγές πόνου, ουρλιαχτά, βογκητά αγωνίας, ο καπνός των καμένων θα σκεπάσει τον ουρανό , το λίπος τους θα τσιτσιρίσει πάνω στις θράκες, η μυρωδιά τους θα φέρνει αναγούλα, κι όλα από φταίξιμο δικό μου.»

« Όχι από φταίξιμο δικό σου , αλλά εξαιτίας σου».

« Πατέρα, πάρε αυτό το ποτήρι από μένα»

« Απ’ το αν θα το πιεις εξαρτάται η δική μου εξουσία και η δική σου δόξα»

Δεν ξέρω αν ο Ζοζέ Σαραμάγκου έχει μελετήσει Όμηρο και τους αρχαίους Έλληνες τραγικούς ή πρόκειται απλά για κείνη την συγγένεια πνεύματος που έχουν όλοι οι μεγάλοι διανοητές ανεξάρτητα απ’ την εποχή τους. Μου έκανε εντύπωση πάντως  πόσο ο Ιησούς του Σαραμάγκου μοιάζει με τους τραγικούς ήρωες του αρχαίου δράματος. 
Ο Ιησούς φέρει πάνω του το σημάδι της ενοχής που του άφησε ο πατέρας του με τη μορφή ενός νυχτερινού εφιάλτη. Η μάνα του προσπαθεί να τον προστατεύσει απ’ την αλήθεια , μα αυτός συνεχίζει αταλάντευτος την αναζήτηση της ταυτότητάς του . Επιλέγει να μείνει με τον Ποιμένα , για να μάθει ποιος είναι. Ο Οιδίποδας , κληρονόμος και ο ίδιος της κατάρας του οίκου των Λαβδακιδών , που τον σέρνει αιχμάλωτο σε μια πλάνη απ’ τη γέννησή του, αναζητά την ταυτότητά του μέχρι το τέλος, παρά τα παρακάλια της μάνας του. Απ’ αυτήν την άποψη , είναι και οι δύο « πένθους εραστές» , καθώς οδηγούνται στη φλόγα της αλήθειας που θα τους κάψει, όπως η πεταλούδα μαγνητίζεται από ένα αναμμένο κερί. 



Ο Ιησούς – μετά τη συνάντησή του με τον Βαπτιστή Ιωάννη στην έρημο- εναγώνια ψάχνει το καθήκον του. « Το καθήκον μου , τώρα μόνο το κατανόησα, είναι να σας πω όσα ξέρω εγώ ότι ξέρει ο θεός, αν δεν με εμποδίσει ο ίδιος». 
Ο γιος εναντιώνεται στον πατέρα. Ο Ιησούς επιλέγει, ως ύστατη πράξη αντίστασης απέναντι στο Θεό , να μιλήσει, να αποκαλύψει τα μυστικά που του εκμυστηρεύτηκε. Να προειδοποιήσει το « παραπλανημένο» ανθρώπινο είδος γι’ αυτό που το περιμένει, για τον θάνατο, τη δυστυχία, τον πόνο που θα του επιφέρει η θυσία του. Καθήκον του είναι να συγκρουστεί με το Θεό.. 
« Μιλάς σαν να πρέπει να επιλέξουμε ανάμεσα σε σένα και το θεό».Λέει ο Πέτρος.

Ο Θεός ζητά απ’ τον Ιησού να πεθάνει στο σταυρό ως γιος του. Αυτός αποφασίζει να αποποιηθεί τον θεϊκό τίτλο που μέχρι τώρα έφερε και να οικειοποιηθεί έναν άλλο: « Βασιλιάς των Ιουδαίων». Να σταυρωθεί ως ένας κοινός θνητός που είχε την αλαζονεία να συγκρουστεί με την κοσμική εξουσία του βασιλιά. Μόνο ο Ιούδας δέχεται να ικανοποιήσει το αίτημά του, να τον καταδώσει ως προδότη του βασιλιά , γι’ αυτό και ο Ιησούς τον φιλά. « Ο γιος του Θεού θα πεθάνει στο σταυρό , για να εκπληρωθεί έτσι το θέλημα του Πατέρα του. Αν όμως στη θέση του βάζαμε έναν απλό άνθρωπο;»
Να το ύστατο σχέδιο του Ιησού. Ένα σχέδιο που καταστρώνει από αληθινή συμπόνια προς τον άνθρωπο και όσα τον περιμένουν .. 
Κι εκεί που νομίζει πως τα κατάφερε , λίγο πριν ξεψυχήσει στο σταυρό , ο Θεός εμφανίζεται στον ουρανό και διαλαλεί αυτό που ο ίδιος αρνήθηκε πεισματικά. «Ο Ιησούς πεθαίνει λίγο λίγο, η ζωή τον εγκαταλείπει, όταν ξαφνικά ανοίγει ο ουρανός πάνω απ’ το κεφάλι του , απ’ άκρη σ’ άκρη, κι εμφανίζεται ο Θεός, με το ντύσιμο που είχε στο καΐκι, και η φωνή του αντηχεί σ’ όλη τη γη καθώς λέει : «Εσύ είσαι ο Υιός μου ο αγαπητός, σε σένα έδωσα όλη μου την εύνοια.»
Τότε ο Ιησούς κατάλαβε πως σύρθηκε στην πλάνη όπως σέρνεται ο αμνός στη σφαγή , ότι η ζωή του χαράχτηκε για να πεθάνει έτσι από την αρχή της αρχής, και, όπως θυμήθηκε τον ποταμό αίματος και τον πόνο που θα γεννηθεί απ’ αυτόν και θα πλημμυρίσει τη γη , κραύγασε προς τον ανοιχτό ουρανό , όπου ο Θεός χαμογελούσε: Άνθρωποι , συγχωρήστε τον, γιατί δεν ξέρει τι κάνει.» 

Και να ο Ιησούς του Σαραμάγκου, ένας « παραπλανημένος» άνθρωπος που χρησιμοποιήθηκε μέχρι το τέλος του για να τεθεί σε λειτουργία το σχέδιο του Θεού 

« Δεν τη θέλω αυτή τη δόξα.» λέει ο Ιησούς και ο Θεός του αποκρίνεται: « Εγώ όμως θέλω αυτή την εξουσία.»