Γράμμα σε Έλληνα επιχειρηματία

Αγαπητέ επιχειρηματία,

Μία από τις παιδικές μου φοβίες, είναι ο ήχος ενός κεφαλιού όταν κατρακυλάει στις σκάλες… Κάποια ταινία θα είχα δει και πέρασε στο υποσυνείδητό μου και κάθε φορά που έπεφτα επάνω στην Σαλώμη και την μάνα της, να ζητάνε το κεφάλι του Βαπτιστή, μου πάγωνε το αίμα. Δεν ξέρω από πού είναι ο ήχος που ακούω τώρα. Από ποιούς. Από εκείνους που υπογράφουν τα χαρτιά, από εσάς που τους πιέζετε να υπογράψουν ή από εκείνους που τους επιδίδονται τα… συστημένα.

Με τι ταχύτητα τρέχει το αίμα στις φλέβες των υπουργών που έχουν υπογράψει τις τελευταίες μέρες αυτά τα χαρτιά; Έχουν καταλάβει τι κάνουν; Παίρνουν κάποια αγωγή για να αποστασιοποιηθούν –δεν είναι ντροπή τα φάρμακα- ή το κάνουν εν ψυχρώ; Πού να ξέρεις κι εσύ…

Αγαπητοί τραπεζίτες και μεγαλοεπιχειρηματίες, έχετε ανοίξει κανένα βιβλίο στη ζωή σας που να μιλάει για τα ανθρώπινα ή έστω ιστορικό; Ονειρεύεστε έναν κόσμο που τα παιδιά σας θα ζούνε στο εξωτερικό ή στην χώρα τους αλλά μονίμως φρουρούμενα για να προφυλαχτούν από την επαφή με τις στρατιές της απελπισίας και της απόγνωσης; Πιστεύετε πραγματικά πως τώρα είναι η ευκαιρία σας να ταπεινώσετε, να συνθλίψετε, να θησαυρίσετε; Τι σόι νίκη είναι αυτή; Εσείς πού σκέφτεστε να ζήσετε; Σε στοές; Σε συνοικίες με τείχη; Θα φέρετε και κροκόδειλους για τις τάφρους; Και πού είναι το περίφημο επιχειρηματικό σας δαιμόνιο και η δημιουργικότητά σας με τα οποία μας έχετε ζαλίσει το μαλακό υπογάστριο τόσα χρόνια; Η μόνη λύση που έχετε να προτείνετε ως φωστήρες του financial είναι η απόλυση, η μείωση του μισθού, η καρατόμηση του ανθρώπινου δυναμικού; Σπουδάζεται αυτό; Αυτήν την λύση θα πρότεινε και ο οδηγός σας!

Δεν είναι μόνο το κράτος ανεπαρκές. Δεν είναι μόνο το πολιτικό προσωπικό. Δεν είμαστε μόνο εμείς. Είστε κι εσείς που έχετε ταυτίσει το «επιχειρείν» μόνο με το «κερδοσκοπείν». Αφιλοσόφητοι, ανίκανοι στην παραγωγή ιδεών, μικροί και μοιραίοι που θέλετε να λέγεστε επιχειρηματίες –καθόλου επιλήψιμος ο χαρακτηρισμός- αλλά στην ουσία είστε ανθρωπάκια που σας έκατσαν δυο τρεις καλές από τύχη και φτιαχτήκατε. Όχι για την κοινωνία, μόνο για την πάρτη σας. Δυστυχώς, αυτό αποδεικνύεται. Αλλά η τύχη τελειώνει, και τώρα που χρειάζεται ικανότητα και δημιουργία εκ του μηδενός –εσείς που χρόνια διατείνεστε πως ξέρετε να κάνετε το μηδέν, ένα- έχετε κολλήσει στην ίδια λάσπη με μας και ζητάτε τα ρούχα μας για να σκουπίσετε τα κοστούμια σας. Πιστεύετε για τους εαυτούς σας πως είστε τα επίλεκτα και ικανότερα μέλη της κοινωνίας μας. Οκ, ας πούμε πως το δέχομαι. Αποδείξτε το, κατεβάζοντας καμία ιδέα πέρα από τις απολύσεις. Αποδείξτε το ή βουλώστε το!

Του Οδυσσέα Ιωάννου