Πριν δύο μήνες οι προσπάθειες μου για ανεύρεση δουλειάς με έφεραν στο κατώφλι μιας επιχείρησης που δραστηριοποιείται στο επιχειρηματικό δώρο. Δεν είχα ιδέα ότι υπάρχουν τέτοιες εταιρίες. Πέρασα το interview, η δουλειά εποχιακή αλλά καλύτερη από το τίποτα και μια Δευτέρα πρωί ξεκίνησα.
Βρέθηκα ξαφνικά σε έναν άλλο θαυμαστό κόσμο. Σε έναν κόσμο που δεν υπάρχει οικονομική κρίση, που τα πάντα εξακολουθούν να είναι όμορφα, αγγελικά πλασμένα. Έμαθα ότι υπάρχουν εταιρίες που την περίοδο των γιορτών-και όχι μόνο- δαπανούν τεράστια ποσά για να αποστείλουν δώρα σε συνεργάτες, ιδιοκτήτες άλλων εταιριών, πολιτικούς, διευθυντές τραπεζών, εφοπλιστές, συνεταίρους κτλ. Ποσά που ξεπερνούν κατά πολύ τις αποδοχές του μέσου εργαζόμενου για παραπάνω από δυο ολόκληρα χρόνια. Ο θαυμαστός κόσμος του ΣΕΒ.
Προσπάθησα να φανώ λογική, αντικειμενική, να ξεπεράσω οποιαδήποτε προσωπική μου εμπάθεια και ζήλια. Ξέχασα την αγωνία των χιλιάδων ανέργων, τις προτάσεις του κυρίου Δασκαλόπουλου, το νομοσχέδιο για τις μη αμοιβές στον ιδιωτικό τομέα. Σκέφθηκα θετικά, ακολούθησα τις συμβουλές όλων εκείνων που μας προτρέπουν να μην είμαστε μίζεροι, να σταματήσουμε την κλάψα, να μην λαικϊζουμε.
Έπεισα τον εαυτό μου ότι θα πρέπει να χαίρομαι που υπάρχουν ακόμα εταιρίες που τζιράρουν, που δεν αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα, που έστω και με αυτό τον τρόπο κινούν την αγορά, δημιουργούν θέσεις εργασίας σαν την δική μου. Τα είχα σχεδόν καταφέρει μέχρι την στιγμή που ένας εργαζόμενος σε μια από αυτές τις εταιρίες μου εκμυστηρεύθηκε ότι δεν θα πάρει καθόλου δώρο Χριστουγέννων. Η διεύθυνση μάζεψε το προσωπικό επικαλέσθηκε την οικονομική κρίση, απείλησε με απολύσεις και τους έβαλε να υπογράψουν ότι πληρώθηκαν έτσι ώστε να αποφύγει τις νομικές επιπτώσεις. Φέτος μου είπε είναι πάγια τακτική από τις περισσότερες εταιρίες και ένα καλά κρυμμένο μυστικό. Άκουγα στην φωνή του την οργή και την πίκρα να ξεχειλίζει, ένοιωθα την αδυναμία του να αντιμετωπίσει το τραγελαφικό της υπόθεσης. Να προσπαθούμε να συμφωνήσουμε τιμολόγια δεκάδων χιλιάδων ευρώ για δώρα την στιγμή που εκείνος δεν θα έπαιρνε τα 750 ευρώ που δικαιούταν.
Περνάω 9 ώρες της μέρας μου στέλνοντας δώρα βρίζοντας. Κρατάω στα χέρια μου μια κόκκινη χαρούμενη κορδελίτσα που λέει «είμαι το δώρο σου» και σκέφτομαι ότι σε ενάμιση μήνα, που θα είμαι και πάλι άνεργη, θα την τυλίξω γύρω μου και θα τρέχω από interview σε interview. Μαζί με το βιογραφικό μου θα έχω και μια καρτούλα που θα λέει : «Η κυβέρνηση και ο ΣΕΒ σας εύχονται καλά κέρδη. Αλλαγές δεκτές καθ όλη την διάρκεια του χρόνου».
Ζω σε δυο κόσμους παράλληλους και πολύ φοβάμαι ότι αν κάποια στιγμή συναντηθούν η φαντασία θα είναι πολύ λίγη για να περιγράψει το τι θα συμβεί.
Της Αρτεμης Καπούλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου