Η φιλελεύθερη Ευρώπη έχει χρεωκοπήσει

Μετά το ελληνικό σχέδιο, η ευρωπαϊκή βοήθεια προς τις ιρλανδικές τράπεζες ύψους 85 δισ. ευρώ δεν καταφέρνει να ηρεμήσει την κερδοσκοπία.
Μόνο η κοινωνική ανάπτυξη μπορεί να σώσει την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η υιοθέτηση την Κυριακή από τους Ευρωπαίους ηγέτες ενός σχεδίου διάσωσης της Ιρλανδίας ύψους 85 δισ. ευρώ, με τη συνδρομή του ΔΝΤ, είναι φανερό ότι δεν διέλυσε τις αμφιβολίες σχετικά με τη σταθερότητα του νομισματικού και χρηματοπιστωτικού συστήματος της Ευρώπης.



Οι υπουργοί Οικονομικών συμφώνησαν έτσι στο περίγραμμα του μελλοντικού μόνιμου ταμείου βοήθειας προς τις χώρες που γνωρίζουν κρίση, το οποίο πρόκειται να δημιουργηθεί το 2013, σε αντικατάσταση του σημερινού μηχανισμού του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθεροποίησης.


Ιρλανδία: ένα νέο κομμάτι καταρρέει


Το σχέδιο που υιοθετήθηκε καθιστά την Ιρλανδία τη δεύτερη χώρα της Ευρωζώνης που δέχεται στήριξη, έξι μήνες μετά από την Ελλάδα.
Πρέπει να θυμόμαστε ότι τον περασμένο Μάιο κάποιοι σχολιαστές και πολιτικοί ηγέτες είχαν χρεώσει αυτό το πρώτο “καμπανάκι” στη χαλαρότητα των αρχών της Ελλάδας.
Τώρα πρέπει να βρεθεί μια διαφορετική ερμηνεία: η ιρλανδική κατάρρευση οφείλεται στην πηγή της χρεωκοπίας του τραπεζικού συστήματος και όχι σε υπέρβαση στα δημόσια οικονομικά.


Στην πραγματικότητα δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι χώρες όπου το κόστος εργασίας είναι το πιο χαμηλό, όπου η αγορά εργασίας είναι η λιγότερο ρυθμισμένη, όπου η κοινωνική προστασία είναι λιγότερο εκτεταμένη, η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και, σε μικρότερο βαθμό, η Ισπανία πλήττονται σήμερα περισσότερο από την κερδοσκοπία των χρηματοπιστωτικών αγορών έναντι του δημόσιου χρέους τους.
Οι κυρίαρχες τάξεις των χωρών αυτών εδώ και χρόνια έχουν ποντάρει στην ανάπτυξη δραστηριοτήτων με μικρή προστιθέμενη αξία και στην κερδοσκοπία στον τομέα των ακινήτων. Με την κρίση αυτό το χαμηλού κόστους μοντέλο κατέρρευσε πιο γρήγορα.


Η Ευρωζώνη και η Ευρωπαϊκή Ένωση απειλούνται έτσι με κατάρρευση λόγω των αυξανόμενων διαφορών ανάπτυξης μεταξύ των χωρών όπου κυριαρχεί μια Γερμανία που σωρεύει πλεονάσματα.
Αντί να λάβουν υπόψη αυτές τις πραγματικότητες, εφαρμόζοντας μέτρα κάλυψης του χαμένου εδάφους που να επιτρέπουν την ανάπτυξη όλων, οι Ευρωπαίοι ηγέτες επιβάλλουν πολιτικές λιτότητας άνευ προηγουμένου.
Αντιμετωπίζουν το κακό με το κακό επιδεινώνοντας την κατάσταση, ενισχύοντας εν τοις πράγμασι την κερδοσκοπία κατά του ευρώ και τους κινδύνους μετάδοσης της κρίσης.

Του Πιέρ Ιβορά  απόσπασμα από την L' Humanite