Μην αφήσεις το λοιπόν κανένα …χίδι
Να σε πείσει ότι δεν υπάρχει τρόπος
Ν’ ανασάνει λίγο ελεύθερα ο τόπος
Σκέψου μόνο το μαχαίρι στην καρδιά σου
Όταν αύριο σου πούνε τα παιδιά σου
Ρε πατέρα πες μου για να καταλάβω
Ποιος με έκανε από την κούνια σκλάβο?
Τη χώρα τούτη, όταν αυτοί την ξεπουλούσανε
Και απ’ το κόκκαλο το κρέας της τραβούσανε
Σαν σου ζήτησαν στο τέλος να πληρώσεις
Δεν σου ήρθε ένα μπουνίδι να τους δώσεις?
Μέσα στην πλάνη τους μην δέχεσαι να ζήσεις
Στάσου στα πόδια σου, φτάνει να το τολμήσεις
Πήγαινε ρώτα τους παλιούς, θα το θυμούνται
Τίποτε δε χαρίζεται και όλα κατακτιούνται
Από τον Στέλιο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου