Και η νέα χρονιά προβλέπεται να είναι χρονιά ανεργίας και κοινωνικής απόγνωσης. Η έκταση της κοινωνικής καταστροφής δεν καταγράφεται από τις στατιστικές της ανεργίας, που αφορούν μόνον τη μισθωτή εργασία. Χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις και εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι, στην ουσία ο κορμός της ελληνικής οικονομίας, αντιμετωπίζουν από πέρυσι τον εφιάλτη της χρεωκοπίας και παίρνουν τον δρόμο της κρυφής ανεργίας.
Χωρίς, μάλιστα, δυνατότητα επιδόματος ανεργίας (θεωρούνται... εργοδότες!), χωρίς δυνατότητα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, με συντάξεις πείνας και με μοναδική “ελπίδα” να βρουν κάποια θέση επισφαλούς απασχόλησης.
Οι πολιτικές του Μνημονίου οδηγούν σε διαρκή επιδείνωση τα οικονομικά και τα κοινωνικά μεγέθη. Το κόλπο της ανακύκλωσης της ανεργίας μέσω των προγραμμάτων χρηματοδότησης των επιχειρηματιών, της μειωμένης αμοιβής για τους νέους και της επιδοτούμενης κοινωνικής ασφάλισης δεν ανακόπτει το κύμα της ανεργίας. Ακόμη κι αν υπάρξει επιμήκυνση, θα έχει συντελεστεί η καταστροφή εκτεταμένων μικρομεσαίων επιχειρήσεων και, εν τέλει, η κοινωνική χρεωκοπία.
Οποιαδήποτε συζήτηση για διέξοδο από την κρίση επιβάλλεται να έχει στο επίκεντρό της την απασχόληση. Διέξοδος από την κρίση χωρίς αντίστοιχη αύξηση της απασχόλησης, δηλαδή διέξοδος για τους λίγους και ανεργία για τους πολλούς, είναι μια προοπτική που προωθείται από τις κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες δυνάμεις σε πανευρωπαϊκή κλίμακα.
Οποιαδήποτε συζήτηση για την “ανάταξη” της ζώνης του ευρώ δεν θα έχει καμία θετική συνέπεια στη ζωή των πολιτών, αν δεν καταλήγει σε μέτρα που θα προωθούν την ανάπτυξη με εργασία.
Μπορεί οι αριθμοί να ευημερούν, αλλά οι άνθρωποι θα πάσχουν.
Από την Αυγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου